Vasiyet

4 bölüm

Multimediya-Ayden

Donup kalmıştım. Mesajda "Ahh zavallı Jesicca annen ve kardeşin gitdi şimdi sıra sendee.. Bu çok eğlenceli olacaq emin ol" yazıyordu.

Ama nasıl.. Yinemi neden ama. Ne yapacağım hakta hiç bir fikrim yok. Sadece haraket edemiyordum. Inanmak istemiyorum. Gözümden bir damla yaş süzüldü. Allahım yalavarırım yardım et bana yalvarırım. Şimdi eve gitmeliyim babama bunu söylemem lazımmı acaba.

Eve gitdim içeri girdiğimde babam evde değildi. Allah kahr etsin. Aramalıyım babamada bir şey yapa bilirler. Açmıyoo.Kaç kere aradığımı bilmiyorum ama gerçektende çok oldu. Birdaha aradım..Açtı

" Baba iyi misin nerdesin?"

"Sana ne lan. Neden rahatsız ediyorsun. Eve geldiğimde dayak yemenimi istiyorsun yoksaa!?" diye bağırdı

Demek ki iyi. Ama onu sinirlendirdim eve gelince bir şey yapmasa iyi olur.

"Nasıl olduğunu öğrenmek için aradımda.Merak etdim bir anda" dedim kısık ses tonuyla.

"S*keyim merakını!" bağırarak telefonu kapattı

Iyi olduğu için rahatladım ama kalbimi kırdı yine. Belkide bir kalbimin olduğunu unutmuştur....Hala ağlıyodum ve bundan habarim yoktu. Gidib soğuk suyla yıkanmak bir az sakinleştirir. Gitdim banyoya girdim ve soğuk suyu açtım. Suyun bedenime deymesi ile irkildim. Gözümü kapatdım. Ve hayatda değilmişim, hiç bir sorunum yokmuş gibi düşünmeye başladim. Annem,kardeşim hala yaşıyormuş.. annem bana bakarak gülümsüyormuş gibi düşünmeye başladım. Istemeden yüzümde gülümseme yarandı. Gözlerimi açtığımdaysa bütün her şey yok oldu yüzümdeki gülümseme ile beraber.Ben zaten hep hayal ederim buna alıştım artık. Bazen düşünüyorumda hayal etdiklerim bir gün gerçekleşirse hayallerin yerini vermez .. O kadar alıştım hayal kurmaya.

Duştan çıktım kurulandıb giysilerimi giyindim ve oturdum. Düşünüyordum.. Ne yapa bilirim, neler olacaq, ölücekmiyim? Ama sadece düşünüyorum aklıma hiç bir şey gelmiyor. O kadar çok düşündümki artık başım ağrımaya başladı yatağa uzandım ve uyumaya çalıştım.

Rahat uyuyamamıştım gece. Kabuslar görüyordum. Yatağımdan kalkdım, banyoda işlerimi gördükten sonra aşağıya indim. Iner inmez babamla karşılaştım. Günaydın demekden bile korkuyorum.. Başımı aşağıya eğdim ve dünki mesajı söylemeye çalıştım

"Baba dün bana bir mesaj geldi..."

"Bundan bana nee!Banan ayak bağı oluyosun zaten. Git kendi işini kendin gör! dinlemek istemiyorum" diye bağırdı

Gözlerim dolmaya başladı. Bana sadece ayak bağı gibimi bakıyordu. Istemeden gözümden bir damla yaş süzüldü. Kalbimi kırdı yine öz babam.

"Iyide baba bu çok önemli mesajı gönderen.."

"Sana dinlemek istemiyorum demedimmi"

"Ama baba..."

Bir anda tokat atdı ve yere düştüm. Yere eğildi ve saçımı eline alıp çekmeye başladı..Artık ağlamaya başlamıştım.Neden dinlemiyorki beni. Bir kere olsun dinlese ne olurdu?

"Sana dayak atmamak için kendimi zaten zor tutuyorum şuan.. Kapatda çeneni dayak yeme!"

"Lütfen baba bırak bir dinle"

Yine tokat atdı. Canımı yakıyor.

"Sen ne sözden analamaz sürtüksün be kapa diyorum çeneniii." dedi ve tekme atdi

Ne? K-kendi babam bana sürtük demiştii.. Hangi baba kızına böyle derki. Şuan hissizleştim, kalbim milyonlarca parçaya ayrıldı. Ayağa kalktım babamın yüzüne baktım.. Söylemeye bir şey bulamıyordum.

"Neden bana böyle davranıyorsun baba?" diye sordum ağlayarak "Ne yaptım ben sana"

Benim yüzüme bakarak kaşlarını çatdı.

"Senin yüzüne bakamıyorum sesinide duymak istemiyorum..Her şeyinle ona okardar çok benziyorsunki" deyip gitdi.Annemi kast etmişti...

Koşarak evden çıktım gözlerimden yaşlar akın ediyordu.. nereye gitdiğimi bilmiyordum.. Sadece koşuyordum ağlayarak. Bir uçurum gördüm ve oraya gitdim. Uçurum büyüktü ve aşağısında deniz vardı.

Dalgalar kayalara çarpıyor sanki bir şeyler anlatmaya çalışıyorlardı. Huzur verici bir ses. Içimdeki çığlıkları birazda olsa sakinleştiryordu. Oraya taraf gitdim ve ayaklarımı sarkıdarak oturdum uçurumda. Mavi denize bakıyordum. Kafam o kadar karışık ki. Ne düşüneceğimi bilemiyorum. Babam bana neden böyle yapıyor? Ben ne yaptım ona..

Anneme benzetiyordu beni bu yüzden nefret ediyordu.Bana her bakışıda ona annemi hatırlatıyordum

Hıçkırarak ağlıyordum. Söyleyemedim mesajı babama. Beni dinlemiyorki. Ne yapıcam ben şimdii diyerek ağlamam dahada şiddetlendi.

Denize bakıyordum ağlayarak. Deniz çok huzur verici. Düşünüyorumda burdan atlasam bütün hayatdaki saçmalıklara bir son versem, huzuru bulsam ne kadar da güzel olur.

Ayağakalktım denize bakıyordum anlamsızca. Atlamak istiyordum.Arkamdan gelen sesle arkama döndüm

"Senin burda ne işin var?" dedim ağlamaklı sesimle. Bu Aydendi

"Hiiç öylesinee. Ne kadarda ezik gibi görünüyorsun sen hep böyle ağlarmısın?" dedi ve kıkırdadı.

"Sen ne istiyorsun yaa benden gidib kendi işini görsenee!!"

"Oo yeni bir çizik istiyorsun qaliba kolunda? Aslında ağlamakta yanlış yapmıyorsun bence"

Hiç bir şey söylemeden yüzüne bakıyordum. Bana bakarak yine o piçimsi gülüşünü yüzüne yerleştirdi

"Babası tarafavından dövülen bir kızın ağlaması normal bir şey. Hele babası ondan NEFRET ediyorsa

Bunları nasıl biliyordu?

"Ama ama nasıl sen.."

" Hadi amaa beni halada iyi tanımıyorsun..Ben Ayden Bowneyim"

Yanından koşarak ayrıldım nereye gideceğim hakda hiç bir fikrim yoktu.. Ama Joshun yanına gide bilirim her halde değilmi?