Vasiyet

7 bölüm

Yazımdaki yanlışlar için özür dilerim.x

Gözümü açtığımda bir odadaydım. Oda bomboşdu.Sadece beyaz kirlenmiş duvarlar. Burada ne zamandır yatıyorum bilmiyorum ama her yerim tutulmuştu.

Aklıma son olanlar geldi ve gözlerim doldu. Babam beni bırakmıştı. Oysaki ben olsam kendi canımı verir babamı kurtarardım. Ben- ben sadece sanmıştımki babam beni birazda olsa seviyor. Ayağa güçlükle kalktım her yerim tutulmuştu. Istemeden agzımdan bir inilti çıktı. Boynum çok acıyordu qaliba boynuma vurub beni bayıltmışlardı.

Kapıya tarafa yaklaştım ve açıkmı diye baktım ama tabikide kilitlemişlerdi. Off ne yapıcam ben. Tanrım bunları hakk edecek ne yaptım ben!?

Kapıyı yumuruklamaya başladım ve "beni burdan çıkarın" diye bağırmaya başladım. Bir anda kapı sert bir şekilde açıldı ve  yere düştüm. Içeri kaslı sarışın biri girdi. Bana sinirli bir şekilde baktı..

"Ne cıyaklıyosun lan!?"diye bağırdı

"B-ben nerdeyim??burası neresi??beni neden buraya getirdiniz??ne.."

"Kes!! Bir sus lan!! " dedi ve tokat atdı

"Ölümün için buradasın sürtük. Burası senin mezarın"  M-mezarmı?? Diye fısıldadım . Çok korkuyorum bana dahada yaklaştı

"Evet mezar" dedi fısıldayarak

Çok kötü tokat atmıştı. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ama beceremedim ağlıyordum. Bir anda ikinci tokat daha  ve karnıma tekme atdı. Çığlık atdım ama çığlığım boğazıma düyümlendi. Çünki boğazımı iki eliyle çok kötü sıkıyordu.Artık nefessiz kalamıyordum her yer kararmaya başladı ama bir anda bıraktı ve yere düştüm. Çok kötü düşmüştüm ve her yerim acıyordu. Durmadan öskürüyordum nefes alıb ciyerlerimdeki yangını yok etmeye çalışıyordum..

Gözlerimi açtığımda düştüğüm yerdeydim. Qaliba yine bayılmıştım. Kalkmaya çalıştım ama zorluk çekiyordum. Yere oturdum ve başımı iki elimin arasında sıkmaya başladım. Başım fena bir şekilde ağrıyordu. Kapının ani bir şekilde açılması ile korktum ve kapıya baktığımda onu gördüm. Evet bu Ayden piçi. Onda nefret ediyorum. Beni süzmeye başladı bense ona sadece nefretle bakıyordum. Üzüne yinede o piçimsi gülümsemesini yerleştirdi..

"Ilk dayağını yemişsin ha? Güzel oldumu?" dedi ve gülmeye başladı. Nasıl bu kadar kalpsiz ola biliyordu anlayamıyorum

"Senden nefret ediyorum" dedim gözerimi kısıp dişlerimi sıkarak. Onda gerçektende çok ama çok nefret ediyordum bir piç kurusundan başka bir şey deyildi.

"Buna sevindim hah.. Böyle sade bir dayağa alışmasan iyi olur bu sadece bir başlanqıçtı"