Telefon kapanırken hala ne olduğundan ne duyduğumdan emin değildim.
Abime bişey olamazdı o ölmezdi bana söz vermişti...
KARAN 'DAN
Asel odaları gezerken ben çalan telefonumu cevaplıyordum.
"efendim Mehmet?."
"abi baskın yaptılar depoya 2 araba geldiker acil yardım lazım!!"
"nasıl lan etraf adamala do-. haasiktir! Sizin yapacağınız işe geliuorum kapay. kapat.!" telefonu suratına kapatıp hemen Asel'in yanına gittim.
"Asel benim işim çıktı gitmem gerek.." kafasını salladı ve merdivenlere yürüyüp aşağıya indi bu kız hiç mi hiç konuşmuyordu benimle çok kapanık bir kızdı zordu onu nasıl oyuna getirebilirdim.. O çok masumdu..
***
Asel'i eve bırakıp hızlıca depoya geçtim çatışmalar durmuştu elimdeki silaha sıkıca sarılıp içeriye temkinli adımlarla geçtim.
İçerden sesler geliyordu hemen duvarın arkadına saklandım ;
"şimdi Kardeşini arayıp buraya gelmesini söylüyorsun!" Emir di bu pislik herif kıza birley olcak diye ödü kopan abisinin çekmediği şey kalmamıştı bu Emir de saplantılı gibiydi kıza tutulmuş.
"olmaz Emir onu sana bırakmam!"
"iyi ölür o zaman!" ve arkasından iğrenç bir kahkaha attı. O sırada Ayaz'ın yorgun sesi geldi. "tamam ta-mam Mehmet arasın. Mehmet buraya gelsin!" dedi bu adam delirmişti.
Bir kaç ses sonra hopörlörde olan telefonde Asel 'in hiç habersiz sesi geldi.
"alo..?"
Mehmet sanki dayanamıyormuş gibi ses çıkarıp. "Asel... Asel abin..-" demesine kalmafan silahı patlattım şu sesleri duyarken kendimi kaybetmiştim.
"sıra sende küçük hanım.." hızlıca ordan ayrıldım arabaya bindim ve Asel' in evine doğru sürmeye başladım.
ASEL' DEN
Abime bişey oldu kesin kesin allahım napıcam..?!
Hii Karan ona haber vermeliydim belki o birşey yapabilirdi.
Telefonuma uzandım rehbere girerken Karan 'dan çağrı olduğunu gördüm.
"alo.?" dedim
"Asel hemen evden çık ama gizli geçidi kullan sakın ama kimseye gözükme ben çıkışta bekliyorum!." sesi çok telaşlıydı
"tamam" dedim suratıma kapatmıştı bile hemen cebime telefonumu sıkıştırdım bahçenin arka tarafına dolanarak üstü çimen olan alt geçit kapağı açtım burası acil durumlarda saklanmak için tasarlanmıştı abim ben bir de Karan.. Biliyormuş.
Aşağı indim ve kapağı üstten kapattım koşarak rutubetli duvarlara hızla bir bakış atıp koşarak geçtim bir kaç adım daha atarken ne olduğunu anlamadan yere savrulmuştum.
Korumalardan bir tanesi Yusuf abi önümü kesmişti "hayırdır? Biryeremi gidiyorsun?" bu olamazdı değilmi sırıtarak bakarken belinde silah olduğunu farketmem uzun sürmedi
"senden beklemezdim Yusuf abi!." histerik alaylı bir kahkaha attı "bazen hiç düşünmediğin kişilerden beklemelisin.!"
"ama ben sana güven-" biranda boynuma kokunu dolayınca donmuştum beni boğuyordu çok hızlı nefes alıp veriyordu onu yere serebilmek için kolunu tutup geri atak yapıp onu yere fırlattım.
Takla atarak ayağa kalktım saçlarım geriye savrulunca ayağa kalkarak koşmaya devam ettim. Merdivenlerden ışıkları görüyordum arka kapı açılmış Karan beni arabada bekliyordu koşarak yolcu koltupuna bindim ve derün nefesler almaya devam ediyordum bir süreliğine şokta olsam da "Asel?" Karan bana seslenmişti
