☄️☄️save me |chanbaek|☄️☄️

-5-

"Baekhyun..." Yumuşak bir sesle ve birsürü öpücükle uyandım. Gözlerimi açmakta sadece birkaç saniye zorlandım. Sonra da korkuyla uyandım. Geç kalmamış olmayı istiyordum.

"Saat kaç?"

"Güneş yeni doğuyor." dedi hala kollarının arasındaydım. Bu da biraz olsun vaktim olduğunu gösteriyordu. Birilerine yakalanmadan önce odama gitmeliydim.

"Bugün burada olmayacağım."

"Niye?"

"Birliğe gitmem gerekiyor."

"Doğru. Sen artık bir komutansın." dedim gülümseyerek ve biraz da gururlanarak.

"Evet, amcamla gideceğiz. Yani sen dersen ki sevgilimin yanında olayım falan... Bizimle gelebilirsin. Hem ilk günümde beni yalnız bırakmazsın."

"Tamam." Bana sevgilim demesi çok hoşuma gitmişti. Gülümseyerek yanağına dokundum ve elime yaslandı. Uykulu hali de çok sevimli görünüyordu. Uzandım ve onu öptüm.
Kalkmam gerektiğini biliyordum ama hiç kalkmak istemiyordum. 

"Sehun'a yakalanmadan odama dönsem iyi olacak."

"Tamam, hazırlan hemen ama kahvaltıyı orada yapacağız galiba."
dedi. Başımı salladım ve yataktan kalkacaktım ki kalkmama izin vermeden üstüme geçti. "Ama gitmeden önce son kez öpeyim seni." Sabah sabah uyandım mı hala rüyada mıyım, kafamı karıştıracak kadar sıcak ve şehvetli bir şekilde beni öpmeye başladı.

"Hadi!" dedi üstümden kalkarken ama ben dağılmıştım. Bulutların üzerinde gibi hissederken yataktan kalktım. 

Öyle aklım havada, sırıtarak ona bakarken zor da olsa çıktım odadan. Sonra hızlıca aşağı indim ve odama girdiğim gibi babamla karşılaştım.

"Baba?"

"Neredesin sen?" Kızarak sordu, korkutucu görünüyordu.

"Buradayım."

"Gece neredeydin?" Gözümün içine içine bakarken yalan söylemek zordu. Hiçbir şey uyduramıyordum. Üzerime yürüdüğünde daha çok korkmaya başladım.

"Vanessa'nın yanındaydın değil mi?"

"Ne?"

"Yalan söyleme bana. Önceki gelişimde de fark etmiştim zaten ne kadar yakın olduğunuzu. Onun odasından geliyorsun değil mi?" Ne diyeceğimi bilemedim. Eğer oradaydım dersem babam durumu yanlış anlayacaktı ve orada olmadığımı söylersem de nerede olduğumu soracaktı.

"Vanessa'nın yanında değildim." dedim sonunda. Yine de Chanyeol'un yanında olduğumu söyleyemezdim. Başka bir yalan uydurmalıydım.

"Neredeydin o zaman?"

"Dışardaydım. Sarayda değildim."

"Ne yaptın sabaha kadar dışarıda?"

"Ben dolaştım biraz." dedim gözümü bile kırpmadan yalan söylemeye devam ettim.

"Dolaştın?"

"Dolaştım." dedim yalanım açığa çıkacak diye korkuyordum.

"Nereye gittin?"

"İçmeye." dedim uydurmaya devam ederek. "Sehun ile birlikte gittiğimiz bir han var. Oraya gittim."

"Yalnızdın?"

"Evet, yalnızdım." dedim daha çok gerilerek. İkimiz de yalan söylediğimi biliyorduk ama daha fazla üstüme gelmedi.

"Bundan sonra çıkma geceleri." Zaten iki gün sonra gidecekti. Benim çıkıp çıkmadığımı bir daha nereden bilecek diye düşünerek onayladım onu.  "Hazırlan hadi. Birliğe gidiyoruz."