Suna x Reader (Haikyuu x Reader)

Yeni insanlar

Beğenin lütfen 😽

Proje ödevlerimizi geçen ay teslim etmiştik ve notlar açıklanmıştı.

Ödevde en başarılı olan bendim, tam puan almıştım.

Ders bittiği an eşyalarımı toplayıp koridora çıktığımda bir anda etrafımı sınıf sardı.

"Lora! Lütfen ödevimde yardım et!"

"Sen tam burslusun, resimlerin mükemmel!"

Herkes bu tarz şeyler söylerken dümdüz bir ifade ile etrafıma bakıyordum. Buradan çıkmak istiyordum, bu şekilde göz önünde durmak hoşuma gitmiyordu.

Bir anda en arkadan insanların arasından sıyrılarak yanıma 2 kişi geldi. Üst üste çıkmışlardı.

Altta, uzun boylu bir çocuk, onun omuzlarında ise turuncu saçlı kısa boylu bir çocuk oturuyordu.

Turuncu saçlı çocuk bir anda ellerini sallayarak bağırmaya başladı. "Hey! Rahatsız oluyor, onu böyle sarmayın!"

Uzun boylu çocuk, omuzundaki çocuğu daha sıkı tutmaya başladı ve hafif sinirli gözleri ona döndü. "Aptal Hinata! Düşeceksin, biraz düzgün dur!"

Birkaç dakika sonra kalabalık dağılmıştı, boş bir ifade ile karşımda duran 2 kişiye bakıyordum.

Turuncu saçlı gülerek bana elini uzattı, "Merhaba! Ben Hinata Shoyo!"

Hinata, yanımdaki çocuğu dirseği ile sarstı ve yanındaki çocuk selam verircesine elini kaldırdı. "Ben Kageyama Tobio."

Sessizce mırıldandım, "Ben Lora."

Hinata gülümsedi, "Memnun oldum Lora!"

Etrafına bakındı, "Bir arkadaşımızı arıyoruz, acaba tanıyor olabilir misin?"

"Ben, pek fazla insan tanımı-"

"Adı Kuroo. Kuroo Tetsurou."

Kuroo. Evet, onu tanıyordum. Burada tanıdığım tek öğrenciydi.

"Onu tanıyorum..."

Hinata bir anda daha güldü ve yerinde zıpladı, "Nerede biliyor musun? Arayabilir misin? Uzun zamandır onu görmedik!"

Sorun şu ki; Kuroo'nun numarası ben de yoktu. Tam bunu söyleyeceğim sırada arkadan Kuroo'nun sesi geldi.

"Shoyo, Tobio!"

Arkamı dönüp ona baktım, Kuroo büyük bir gülücük ile bize yaklaştı ve hemen ikisine sarıldı.

Hinata'ya döndü, "Brezilya'dan ne zaman döndün? Haber vermeliydin!"

Hinata gülümsedi, "Herkese sürpriz yapmak istedim!"

Tobio da hafifçe sırıttı, "Bana bile sürpriz yaptı... Bir anda kapım çaldı ve açtığımda karşımda Shoyo duruyordu."

Bir süre onları dinledikten sonra neden hâlâ burada durduğumu sorguladım. Tam arkamı dönecekken Kuroo kolunu omzuma attı. "Bu, arkadaşım Lora!"

"Evet... Tanıştım onlarla, Kuroo."

Kuroo gülerek diğerlerine baktı, "Ne güzel!"

Tekrar bana döndü, "Onlarla lise arkadaşıyım, o zaman farklı takımlarda olduğumuz için rakiptik."

Rakip? Takım? Kuroo eskiden bir spor mu yapıyordu?

"Takım?"

Shoyo öne atladı, "Voleybol! Voleybolcuyuz!"

Kuroo saçını karıştırdı, "Tabii ben artık değilim."

~~~~~~~~~~~~~~~

Tam binanın önüne geldiğimde sağ tarafımdan tanıdık bir ses geldi. "Lora?"

Kafamı çevirdim, Suna karşımda duruyordu. Ve yanında da birbirine çok benzeyen, tek farkları saç renkleri olan ikizler duruyordu.

"Suna..."

Sarı saçlı bir anda gözlerini büyüterek Suna'ya baktı. "VAAAOOV SUNA! YOKSA BAHSETTİĞİN KIZ BU MU?! CİDDEN ÇOK GÜZE-"

Suna bir anda çocuğun kafasına vurdu ve çocuk acıyla kafasını tutarak sustu. Gri saçlı çocuk, ikizinin yakasından tutarak onu çekiştirmeye başladı.

Tam giderken Suna'ya döndü. "Bu salak için, üzgünüm. Yarın antrenmanda görüşürüz."

Suna da çocuğa veda etti ve birlikte binaya girdik.

Asansöre kadar sessiz kalmıştık ama asansörde sessizliği bozdum. "Neden odamın kapısının yanında battaniye, yastık ve kahve vardı?"

"Ah... Kaldırmayı unutmuşum, üzgünüm. Geç kalıyordum."

Gözlerim ona kaydı, "Neden kaldırmadın demedim, neden vardı dedim."

Bu süre içinde çoktan asansörden çıkmış ve dairenin önüne gelerek kapıyı açmıştık.

İçeri girdiğimiz an Gece, Suna'nın üstüne atladı. Suna eğilerek onu kucağına aldı ve okşamaya başladı.

Hâlâ Gece'ye bakarken mırıldandı, "Gece çok kötü bağırmıştın, önemli bir şey olur diye orada durdum."