Merlin Küçük Prens

4 - Ailene hizmet et

Arthur kralın önünde diz çöktü.

"Baba."

"Bana baba deme. Bu çocuğun kim olduğu ve neden babası olarak senin adığını söylediği konusunda bizi aydınlatırsın umarım."

Arthur arkada duran Merlin ve Gwen'e küçük bir bakış attı. Sonra birden kaşları hafifçe yukarı kalktı.

Eliyle çocuğu gösterdi.

"Bu çocuk-"

Kral sabırsızca ayağa kalkıp odanın ortasına yürüdü.

"Evet Arthur kim bu 'çocuk'?"

"Bu çocuk-onu bu sabah devriyesinde buldum. Anne babası yaşlı bir büyücü tarafından öldürülmüştü. Ben de ne yapacağımı bilemediğim için size getirmek istedim ama avdaydınız baba. Ben de aptal hizmetlime ona bakmasını söyledim ama elinden kaçırmış."

Morgana sahte bir üzüntüyle "Zavallı çocuk." dedi Merlin ise şaşkınlıkla Arthur'a bakıyordu.

Kral Merlin'e döndü.

"Beyin yerine balık mı var senin kafanda? Çocuğu alıp bir odaya yerleştirin. Uygun birinin yanına verilecek."

Merlin sevinçle kulaklarına kadar gülümsedi. Hiçbir şey yapmasına gerek bile kalmamıştı. Ama yanılıyordu.

Tavandan gelen metal ses ile herkes kafasını yukarı kaldırdı. Her şey çok hızlı olmuştu. Bir an için daha büyük bir gürültü geldi ve artık krala çarpmak üzere olan avize birkaç santim üzerinde havada asılı duruyordu. İkinci dakikada herkesin gözleri Morgana'nın yanında duran çocuğa dikilmişti. Çocuğun gözleri sarı ışıkla parlamaktaydı.

Merlin işlerin bu kadar kolay olmayacağını tahmin etmeliydi.

Çocuk gardiyanlar tarafından yeraltı zindanlarına götürülürken Merlin de hızlıca Gaıus'a olanları anlattı. Çok zaman geçmemişti ki çocuğun yarın idam edileceği haberi gardiyanlarca duyuruldu.

Gece çöktüğünde Merlin yapması gerekeni oldukça iyi biliyordu. Karanlık zindanlarda kah büyüyle kah gizlenerek ilerledi.

Ama zindana vardığında zindan boştu. Çocuğu her yerde aradı ama bulamadı. Sonraki gün alarm zilleri çaldı. Arthur ve şövalyeler onu aramak için çıktıkları devriyelerden de boş elle dönmüşlerdi.

Merlin çocuğun kendi başına kaçmış olduğunu umdu. Bir yıl boyunca aralıklarla onu hatırlasada Cameron'da bela eksik olmuyordu. Çocuğun anıları yavaş yavaş beyninin derinliklerine gömüldü.