Harry'e kapıyı açmamıştım ve o da en sonunda kapıya vurmayı kesmişti. Muhtemelen de odasına veya evine gitmişti. İnsanlar bana zorla bir şey yaptırmasından nefret ediyordum ve hele ki geçmişte kalan o gün yüzünden sonra daha çok nefret ettim.
Şunu anlayamıyordum , birine yaşadıklarımı anlattığım zaman elime ne geçecekti? Ben yine yaşadığım şeylere küfretmeye devam edecektim yani değişen bir şey olmayacaktı.
Kapıyı biri tıklattı bende ona kim olduğunu sordum , cevap vermedi , bende tekrar sordum yine cevap alamadım. En sonunda kapıyı açtım ve karşımda Johann'ı gördüm sırıtıyordu.
Kapıyı yüzüne çarpacaktım ki beni durdurdu ve bir şeyler gevelemeye başladı.
"Miya ! Psikiyatrin ile cilveleşeceğin aklıma hiç gelmemişti! Camdan sizi izliyordum ve gerçekten komik görünüyordunuz! Ayrıca söylemeliyim ki Harry'e kapıyı açmaman onu kırdı yüzü düşmüştü , şahsen ben gördüm."
"Bunu demek için mi buraya geldin ? Ayrıca yanılıyorsun Harry bana küsmez."
"Ona ne zamandan beri Harry diyorsun ? O istedi dimi ? Hah ! Tabi o istemiştir , insanlarla yakın olmayı sever ! Bende severim Miya haberin olsun."
Adam belli ki beni sinirlendirmek için gelmişti ve amacına ulaşıyordu , sinirleniyordum!
"Banane senin yakın olma sevginden şimdi defolup gitsene!"
"Miya sana bir şey diyeceğim , bunu sana sonradan söyleyecektim ki ama bana karşı çok kabasın bunun cezası için şimdi söylüyorum.
Hani Mike ile pardon şaşırdım. Senin ile benim çocuğum doğumda ölmüştü çünkü annen bebeğimizi düşürmek istiyordu bundan dolayı seni merdivenden itti ve birçok kişi gibi o da amacına ulaştığını düşündü. Belki de sende öldüğünü düşündün ama ölmedi. Hatta şuan iki yaşında."
Bunu duyduğumda şok geçirdim. Ama muhtemelen yalan söylüyordu ona "yalan söylüyorsun" şeklinde sitem ettim ama o kahkaha atmakla yetindi ve bana telefonunda bebek ile kendisinin fotoğrafını gösterdi. Doğruydu! Ciddi ciddi bunu benden saklamışlardı. Şimdi ne olacak bilmiyordum. Geçirdiğim şoktan Johann'ın odamdan çıkıp kapıyı kapatmasıyla kendime geldim.
Dava açıp o çocuğu almalı mıydım ? Yoksa hayatıma bu doğruyu bilerek devam mı etmeliydim ne yapacaktım? Kafam karışmıştı ne yapacaktım?
Yatağa uzanmıştım , yine elim ayağım titremeye başlamıştı her yer kararmaya başlamıştı. Başıma sanki bıçak saplanırcasına bir ağrı girdi ve bundan sonra hatırladığım şey kuvvetli bir çığlıktı.
***
Uyandığımda gözlerimi açamamıştım sadece kıvranabildim. Her yerim ağrıyordu nedenini ise bilmiyordum. Sonra ise bir ses geldi "bir doz daha enjekte edin".. Sesi nedense tanıyamadım , tanıdık geldiği halde tanıyamamıştım. Sonra ise tekrar uykuya daldım.
Tekrar uyandım ve o zaman yanımda olan Harry'i fark etmiştim. Bana endişeli gözlerle bakıyordu. Oturur pozisyona gelemeyecek kadar kendimi yorgun hissediyordum. Kollarım bandajlıydı , bundan anladığım kriz geçirdiğimdi.
Harry derin bir nefes aldı ve konuştu ,
"Miya , Johann odandan ayrıldıktan sonra çıldırmış gibiydin. Ona sordum , sana sormamı istedi. Biliyorum , anlatmak istemiyorsun ama bu seni daha kötü yapıyor. Senin hakkında kesin olarak bildiğim yaşadığın şeyleri tam olarak anlatman gerektiği."
"Harry , ben yorgun hissediyorum şuan anlatamam."
"istediğin zaman anlatabilirsin , yeter ki anlat."
Bu sözünden sonra yorganın içine iyice gömüldüm , gerçekten çok bitkin hissediyordum. Beynim beni yiyip bitirmesi buna sebep oluyordu. Kendi beynim...
Kendime biraz daha geldikten sonra oturur pozisyona geçtim ve olanları anlatmaya başladım.
"Tanışma hikayesini vesaire anlatmıştım. Şimdi sana ayrılma sebebimizi derinden anlatacağım , onunla beni aldattığı için ayrıldığımı da biliyorsun. Pekala... Sana beni aldattığını günü ve ondan sonra olanları anlatacağım.
Mike kendine ait şirketi olan " Gold'en " adındaki şirketinde çalışıyordu ve yine o günlerden biriydi . O gün her zamankinden daha geç bir saatte eve geldi , yoğun bir gün olduğunu söyledi , ben buna inanıp aldırış etmedim ta ki onun sonradan o gece beni aldattığını öğrenene kadar .. O eve gelen kişi ikizi Johann'mış meğerse... Ve o gece ikiziyle vakit geçirmişim..
Beni , suçladı olanları , başka bir kadına gitmesini... Annem bile beni suçlamıştı "kocana sahip çıkamadın" falan. Ben onun sahibi miyim de ona sahip çıkayım ? Saçmalıktı. Daha kötüsü ise Johann'a o geceden hamile kalmam sonrasında birçok kişinin çocuğu aldırmamı istemesinden dolayı onlarla kavga etmem. Johann'dan yardım istemem ama onun beni reddetmesi... Annemin beni merdivenden itmesi benim üç gün komada kalmam , bebeğin öldüğünü söylediler ama bana bugün Johann onunla olan fotoğrafını gösterdi. Madem çocuğa bakacaktın Johann , neden yardım istediğimde reddettin ? Bunu hâlâ soruyorum mesela..
Ve ben bunları unutmaya çalıştıkça her şey tekrar yüzüme vuruluyor. Yaşadığım şeyler basit belki de ama ben annemden , Mike'tan , Johann'dan hatta davayı Mike'ı delil yetersizliğinden hapse atmayan hakimden ve diğer insanlardan asla bunları beklemiyordum. Şimdi ise iki yaşımda başkasının elinde olan , beni hiç görmemiş çocuğuma ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Ben hiç bir şey bilmiyorum."
Bu son cümlemde sesim titrek ve fısıltıyla çıkmıştı çünkü ağlamaya başlamıştım. Harry dediklerime karşı hiçbir şey demedi sadece bana sarıldı. Saçlarımı okşamaya başladı. Kollarımı onun kollarına sardım , sanırım ilk defa birinin yanında ağlıyordum , Harry sessizliğini koruyordu ben ise ağlamamı sürdürüyordum.
●Herkese merhaba!
●Olayı baya kısa anlattım çünkü travması olan biri yaşadığı şeyi derinden anlatamaz diye düşündüm. Ama merak etmeyin çünkü diğer bölümde başka kişinin ağzından olayın bazı yerlerini daha derinden anlatacağım. Yani beklemede kalan ♡
●Vote ve yorumlarınızı bekliyorum ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Separation | Harry Styles
Fanfic"Beni sadece seninle sohbet ederken tanıdın. Hayatımı anlatırken değil. Senin yaşadığın şeylerin aynısını belki de daha kötüsünü yaşadım. Nereden bilip konuşursun?" ____ Bir kadın aşık olduğu adamla evlenir. Sonradan evliliklerinde bazı şeyler olur...
