Karşımda gördüğüm normal bebeklerden daha küçük olan iki insana benzeyen kediler birbirlerinin aşağı düşmüş kulaklarını çekip aynı anda ağlıyorlar ve çığlık atıyorlardı.
Yavaşça onlara yaklaştığımda ikisi de kafasını bana çevirmiş ve büyük parlak gözleriyle hareketlerimi izlemeye başlamışlardı.
Yavaşça onlara yaklaşıp siyah saçlı olan kediyi koltuk altlarından tutup havaya kaldırdım ve suratımdan biraz uzaklaştırıp onu incelemeye başladım.
Siyah ve gri tüyleri olan kulakları ve aynı renkte olan kuyruğu, normal bebek boyutundan daha kısa olan boyu ve tombul bir suratı vardı. Vücudu da aynı şekilde tombuldu.
Elimdeki adının Jungkook olduğunu öğrendiğim kedi çocuk ağlamaya başladığında onu kollarım arasına alıp sarıldım ve arkamdaki koltuğa oturdum. Diğer sarı saçlı kedi yerde oturmuş çıplak, tombul ayaklarıyla oynayıp dolmuş gözleriyle kafası boynumda olana, Jungkook'a bakıyordu. Diğer kolumu açıp onu çağırdığımda önce ayağa kalkmak için direnmiş ve başardığı an poposunun üzerine düşmüştü. Ayağa kalkıp onu da kucağıma aldım ve koltuğa geri oturdum.
İkisinin kokusu o kadar güzeldi ki anında mayışmıştım.
Ancak neydi bunlar böyle?
Jungkook kafasını boynumdan çekip küçük elleriyle göz yaşlarını silmiş ve göğsümde sessizce göz yaşlarını akıtan Jimin'in saçlarına dokunmuştu.
"Öşüy diyeyim Şimin."
"Beyn öşüy diyeyim Cunkuk. Biy şey yapmadın ama, ama beyn şeni kışkandım üşgünüm."
İki kedi aralarında tatlı tatlı konuşurken gülmeden edememiştim. Hala küçük oldukları için harfleri doğru söyleyemiyorlardı ve peltek konuşuyorlardı. Bu da onları olduklarından daha tatlı bir hale getiriyordu.
"Aranızda anlaştığınıza göre biz de tanışabiliriz değil mi küçük beyler?"
"Beyim adım Şimin. Cunkuk'un abiyşiyim."
"Beyn de Cunkuk."
"Ben de Min-Hee."
"İşmin şök güşey."
"Göşlerin ne yenk?"
"Yeşil."
"Cunkuk! Şenin göşlerin ne yenk?"
"Bimiyoyum Şimin."
"Karnınız acıktı mı? Yemek yemek ister misiniz?"
"Eveyt!"
İkiliyi koltuğa oturtup mutfağa girdim ve kolayca yiyecekleri ufak atıştırmalıklar hazırladım.
Jimin ve Jungkook yemeklerini yerken bilgisayarımı açıp kedi çocuklar hakkında birkaç araştırma yaptım. Oldukça zorlanacağım ancak eğlenceli bir hayat beni bekliyor gibiydi.
-Kedi çocuklar insanlara nazaran oldukça yoğun duygulara sahiptirler. Sahipleri üzgün veya mutlu olduğunda bunu anında anlarla ve siz sahiplerine de oldukça yoğun duygular beslerler.
-Kedi çocuklar genellikle bebeklik dönemlerinde insanların yiyebildikleri yemekler yerine daha yumuşak ve sıvı yemekleri tercih ederler ancak tamamen büyüdüklerinde normal yemek yemeye başlayabilirler.
-Kedi çocuklar genellikle kuyruk ve kulaklarını düşürmezler ancak düşürenler nadir olarak görülür.
-Kedi çocuklar sahiplerine oldukça düşkündür ve eğer sahiplerinden ayrılırlarsa ciddi derecede kötü sonuçlar doğabilir.
-Kedi çocuklar her hafta bir yaş atmaktadır. 20 yaşına ulaştıklarında insanlar gibi onlarda her yılda bir yaş almaktadırlar.
-Son olarak kedi çocuklar ergenlik dönemlerinde, 15-18 yaşları arasında kızgınlığa girebilir. Tabii bu belirlenmiş bir zaman dilimi değil. Daha erken veya daha geç bir zamanda da kızgınlığa girebilirler. Bunun çözümü ise veterinerlerden alabileceğiniz ufak iğneler onları rahatlatacaktır.
Birkaç site gezdikten sonra yemeklerini bitirmiş masada uyuklayan iki kediye bakmış ve küçük bir tebessüm sunmuştum onlara.
Hayatım oldukça yoğun değildi. Her ay belirli günlerde ortaklık yaptığımız başka ülkelerdeki şirketleri ziyarete gider ve toplantı üzerine toplantı yapardım ancak bunlar haricinde oldukça rahat bir hayatım vardı. Onlara bakabilirdim. İkisi ne kadar biraz yaramaz ve kavgacı görünse de benim evime neşe katacaklarına adım gibi emindim.
***
Şöyle bebek gibi konuşmaları hoşuma gidiyor knfsdnfksdddlm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
