Ruhun Simyası

XI / Fia

                                         🌑

                                    11.Bölüm

                                       " Fia "

                           Karamel kel , Aglow

                          Keyifli Okumalar🖤

Duyguların kışkırtıcı aldatışıyla baş başa kalmış , tekinsiz hesapların girdabına düşmüştüm.

Opia ' nın baskıyla gözlerime tutunuşu , içimdeki küstah kızı kamçılıyordu. Kimseye hesap vermemem gerekirdi. Sorgulanmak , kemik gibi hislerin içimde hızla kaburgalarıma çarpmasına neden oluyordu.

Birkaç dakika sonra geçecek olan bencilliğin beni sarmalamasına izin verdim.

Çok uzak değildi.

Az sonra bitecekti.

Öfkem Opia için değildi , ona bu sorgu dolu bakışları sunan nedenlereydi.

İçimdeki o isyanı susturmalıydım. Henüz çok erkendi  ve bu bir intihar olurdu.

" Şüphelerini söyle bana , Opia ? " Kıstığım gözlerim , gerginliğimin etimdeki yansımasıydı.

Opia , sakindi.

Anneannemi tanıyor olmalıydı.

" Şüphe değil Ross , bunu sen de iyi biliyorsun. "  Karşımdaki kadın alalade biri değildi. Bunu görebiliyordum.

Yanından geçip ileri doğru birkaç adım atıp,  ayaklarımdaki ayakkabıyı çıkardım. Yaprakların tenimdeki sürtünüşünü hissetmek istiyordum. " Hamira , " deyip duraksadım.

Gözlerindeki ışıltılı gölge hızla geçip gitti. " Anneannemdi. "

Bunu biliyor gibi bakıyor , bakışlarına bulaşan hayranlığa yakın ifade karşısında inatla tepkisiz duruyordum.

Herhangi bir şey yansıtmak gelmiyordu içimden.

Gözlerindeki ifadeleri de alıp yanıma doğru küçük adımlarla yürüyen Opia , derinden gelen sesiyle konuştu. " Hamira... Kadınların en güçlü nefesi, Hamira. " Yoğun sesi karşısında bakışlarımı kaçırmak istedim. Anneannem ' in bizden hariç hayatını görmek... Ona yabancı olduğumu hissettiriyordu.

Bu duyguyu taşımak istemediğimi en başından beri biliyordum.

Sevdiğim insanlardan  birinin  bir gün yabancı olabileceğini görmek tüm anıların gerçekçi hislerini öldürüyor gibiydi.

Ve Opia , yabancısı olduğum bu hayatta Anneannem için bir izdi.

Geçmişin içinde bir sokakta geziyor gibi bakan Opia , o sokağı seviyor , sayıyordu.

" Ona hayranlık duyuyorsun. "  Çıplak ayaklarımla hafifçe ileri doğru yürüyüp ağaçların dibinde durdum. Ayaklarımın altındaki yaralar hafifçe sızlıyordu.

" Hamira , bunu çok basit bir şekilde yapıyordu , Ross. " İnce sesindeki hoş tınıyı alabiliyordum. Dibinde durduğum ağaca tekrar dokunmak için uzandım." Basit fakat etkileyici. "

Mırıldanışım karşısında derin bir nefes çektim içime. " Ona benziyorsun , Ross. "

Zihnimi sessizliğe iten Opia ' ya karşı tepkisiz kaldım.