ALİTA

2

Atlas'tan devam:

Duyduğum seslerle kulağımdaki müziğin sesini daha çok açtım.

Sinirden ellerim yumruk halini alırken avuç içimdeki sızıdan tırnaklarımla onlara küçük hilal işaretleri oluşturduğumdan emindim.

Derin bir nefes alıp bedenimi yatağa atıp gözlerimi yumdum.

Ve hayalimde bizi canlandırdım tekrar.

Bunu sık sık yapardım çünkü bana bu hayatta güç veren tek seydi.

Aklıma gelen o anıyla gözlerimi açtım hızla.

Saçlarımı sinirle tek elimle çekiştirirken gözlerimin önüne gelen dizlerinin üstüne çökmüş küçük kızla gözlerim doldu.

Kafamı hızla sağ sola sallayıp unutmak istedim.

Onun yerine zihnime gülerek beni kovalayan o küçük kızı getirdim.

Sinirlerim anında yatışırken yüzümde bir gülümseme oluştu.

Beynimde bulunan silik silik görüntüler çok güzeldi.

Derin bir iç çektim. Çok özlemiştim

Tam olduğum zamanları çok özlemiştim.

Yılların üstüne kattığı zaman nedeniyle unutmaya başladığım şeyler canımı yakıyordu.

Birden kapımın ani açılışıyla kulaklığı çıkarıp oraya döndüm.

O adamın beni zorla verdiği anne denen şahsiyet duruyordu kapıda

-Yine mi boş boş yatıyorsun be sen. İşin gücün anca yatmak. Ben nasıl para kazanıyorsam sen de kazanmak zorundasın duydun mu beni

Diye bağıran karşımdaki kadına boş boş bakıyordum. Haberi yoktu ama ben zaten çalışıyordum. Onun o parasını kullanacak değildim.

-Para kazanmaktan bahsettiğin galiba adamların altına inlemek oluyor senin ha

Dememle sinirlenmiş olacak ki hızla yanıma gelip bir tokat yapıştırmıştı yüzüme.

Sola dönen başımla birlikte ağır ağır ona döndüm.

-Bana bak senin dilin uzamış galiba çıldırtma beni istersen dikkat et

Demesiyle artık son noktayı koymuştu sabrıma.

Hızla doğrulup ona tepeden baktım ve dudağımı hafif ıslatıp

-Asıl sen dikkat et istersen. Karşında o savunmasız küçük çocuk yok artık hatırlatırım

Dememle sinirle

-Ehh yeter be seni aldığım güne lanet olsun. Anca yük oldun bana zaten. Hoş o parayı vermeseler yüzüne bile bakmazdım

Diyen kadınla bana hatırlattığı o günle öfkeyle bir nefes daha alıp

-Asıl. Size. Lânet. Olsun.

Diye her kelimeme vurgu yaptım. Ardından tek elimle onu hafif itip

- Bu kadar. Sana olan sabrım bu kadardı. Artık kimin altında ne kadar inliyorsun umrumda değil. Siktirip gidiyorum artık bu evden.

Diyip aldığım çantaya önemli bir kaç şeyi tıkıştırırken

-Hic bir yere gidemezsin. Göndermiyorum

Diyen kadınla çantamın fermuarını çekip biriktirdiğim yüklü miktarda parayı cebime atıp yüzüne bile bakmadan kapıdan çıktım.

Ardından adımlarımı durdurup arkamda bağırmakta olan kadına yandan bir bakış atıp