ALİTA

5

Medya: Bunu birinin gözlerinin içine bakarak söylemek isterdim.

_________________________________________
- "Bu yol nereye çıkar Olric?"

- Hiçbir yere efendimiz...

- "Hiçbir yer neresidir Olric?"

- Doğru yerdir efendimiz...

- "Gidelim mi?"

- Vardık efendimiz.. onsuzluğa...

Oğuz Atay
-Tutunamayanlar-
_________________________________________

Alita'dan Devam:

-SİZ KAYIP DÖRDÜZ OLABİLİRSİNİZ

Diye konuşan Tuğrayla ortamda bir sessizlik oluşmuştu.

Böyle bir şey olamazdı.

Heyecanlanan kalbime inat göz devirip

-Saçmalamayın isterseniz.

Dememle Tuna kaşlarını çatıp

-Zihninde o kadar imkansızlaştırmışsın ki şimdi kabul edemiyorsun.

Diyip diğerlerine döndü. Ve

-6 yaşında böyle bir olay yaşadınız mı ya da tahminimizi doğrulayacak bir şüpheniz var mı

Diye sordu. Hiç sesimi çıkarmadan diğer üçüne döndüm.

Üçüne de aynı bende olduğu gibi kal gelmiş gibiydi.

Tabi beklemiyordu kimse böyle bir şeyi

Afşin yutkunup gözlerini bize çevirdi ve

-Emin olmanın bir yolu var aslında o da kollarınızı açın

Demişti. Nasıl yani.

Gerçekten olabilir miydi.

Hiçbir şey demeden kolunu açan Atlasla gördüğüm izle nefes alamadım.

Ardından Arat ve Afşin açmışlardı kollarını.

Aynı izden onlarda da vardı.

Ütü izi.

Tam bir travma sebebi olan iz

Çocukluğumuzdan biz dördüzlere kalan korkunç bir hediyeydi.

Bunlar onlardı gerçekten.

Benim dördüzlerimdi.

Onlar birbirine şokla bakarken ben gözlerimin yaşarmasına engel olamadım.

Karşımdalardı şimdi.

Tüm bakışlar bana dönerken titreyen ellerimle kolumu sıyırdım.

İşte oradaydı benim izim de.

Geçmişin hatırası olarak her seferinde göz kırpıyordu bana.

Bendeki izi de gören üçlü şokla ayağa kalkmıştı.

Aratın dudaklarından fısıltıyla
-Gökyüzüm

Kelimesinin çıkmasıyla daha fazla göz yaşlarıma sahip olamadım.

-G gerçek misi niz. Ger gerçekten şu şuan burda mısınız

Dememle parıldayan dolu gözlerle bana baktılar.