ALİTA

3

Yazardan Devam:

İşte olmuştu.

Hayat sonunda bu dört gence acımış ve kaderlerini bir araya getirmeye karar vermişti.

Gülüşleri,

Bakışları,

Nefesleri tamamlansın istemişti artık.

Bu kadar acımasız oluş yeterdi.

Şimdi aynı şehirde birbirinden habersiz nefes alıyordu bu genç bedenler.

Üç oğlan da vardıkları bu şehirde kara kara ne yapacaklarını düşünürken kızımız omuzları dik bir şekilde karşısındaki kötü adamlara bakıyordu.

Kızımızın yokluğunda her adımında yerleri titreten gençler vardı bir de.

Düşmanları yine bir kahpelik yapıp kardeşlerinin en savunmasız anda vurmuşlardı.

O gençler şimdi çok öfkeliydi.

Her birinin tek tek bakışları kararmıştı.

Sert çehreleri daha da korkunç bir ifadeye bürünüp etrafa tehlike yayıyorlardı.

Atlas'tan Devam:

İşte İstanbuldaydım.

Kalbim deli gibi atıyordu.

Ne yapacağımı, nereden başlamam gerektiğini bilmiyordum.

Kalbim bana git demişti ve gelmiştim. Sonrasini düşünmemiştim hiç.

Derin bir nefes alıp elimde sıkı sıkı tuttuğum çantayı tek omzuma yerleştirdim.

Sahile gidip bir yerde ne yapacağımı düşünüp ona göre hareket etmeliydim.

Şuan için elimde en mantıklı seçenek buydu.

Yavaş ve acelesiz adımlarla istanbulun kalabalık sokaklarında yürümüştüm.

Çok garip hissediyordum.

Hafiflemiş ve huzur bulmuş gibiydim. Ama bir yanımda deli gibi korkuyordu.

Hazır mıydım bilmiyorum. Ama artık bir yerden başlamam gerektiği kesindi.

Uzun bir yürüyüşten sonra karşıma çıkan sonsuz mavilikle nefes alamamıştım.

Gördüğüm mavilik bana bir çift gözü anımsatırken kafamı iki yana sallayıp yoluma devam ettim.

Düşüncelerimi zorla zihnimde kilitli bir sandığa koyup kendimi bir banka attım.

Işte şimdi beyin fırtınası yapmaya başlayabilirdim.

Öncelik bu geceyi nasıl atlatışım olmalıydı.

Ben kara kara düşünürken arkamdan gelen bağırış sesiyle kafamı o yöne çevirdim.

Afşin'den devam:

Lânet olsun her zaman bir şeyler düşünen o çok sevgili beynim bu şehire adım attığım an donmuş gibiydi.

Nereden başlamam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Çevremdeki şu telaşlı kalabalığa göz devirip sakin bir yer aradı gözlerim.

Düşünmem gerekiyordu.

Ama sessiz bir yerde.

Tanıdığım ama yabancısı olduğum bu şehirde nereye gidebilirdim ki.