♡⁹

1.3K 227 103
                                    

Evime doğru ilerlerken parka gidip gitmemek arasında kararsız kalmıştım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Evime doğru ilerlerken parka gidip gitmemek arasında kararsız kalmıştım.

Bu hale geleceğimi tahmin etmezdim ama.. evet utanıyordum.

Parktaki bedeni gördüğümde derin bir nefes aldım.

Seungmin yine oradaydı.

Sanırım geleceğimi bildiği için ağlamıyordu.

Her ne kadar korksam da yanına gitmezsem onunla oynadığımı düşünebilirdi.

Ve bu isteyeceğim en son şey bile olamazdı.

Yine de yanına pat diye gitmek istemiyordum.

Aklıma gelen şeyle gülümserken parkın karşısındaki bakkala ilerledim.

Elimdeki poşetle Seungmin'in yanına ilerlerken beni fark etmişti.

Göz teması kurmaktan kaçınırken hızlıca yanına oturdum ve poşeti aramıza bıraktım.

Seungmin bakışlarını bana çevirmiş ardından poşete indirmişti.

Gördüğü çilekli sütlerle gülümserken bir tanesini hızlıca açıp içmeye başladı.

Çocuk gibiydi.

Gülümseyerek ben de bir tanesini açtığımda bir süre sessiz kaldık.

Sanırım kelimelere ihtiyacımız yoktu.

Onun yanındayken huzurluydum. Bu yetiyordu.

"Teşekkür ederim."

Taptığım sesini işitirken bakışlarımı bebeğime çevirdim.

"Teşekkür etme, alt tarafı süt.."

"Dün için."

Sözümü kestiğinde duraksadım.

Dün ne yaptığımı düşünürken sorgularcasına konuştum. "Hiçbir şey yapmadım ki."

Yüzünde buruk bir tebessüm oluştu. "Bana göre çok şey yaptın."

Ve yine aynı sessizlik.

Beynim çalışmayı yitirmişti. Kalbime kalsa üstüne atlayıp yanaklarını ısırarak sevecektim.

Bu hissin geçmesi için bakışlarımı farklı yöne çevirdim.

"Sıkılmıyor musun?"

İki seferdir konuşanın Seungmin olmasıyla şaşırdım.

"Neden sıkılayım ki?"

"Bilmiyorum.. sonuçta pek konuşmuyorum ve hiçbir şey yapmıyoruz."

Sesi hala çekingen çıkıyordu.

Onun gibi karşılık verirsem benden etkilenir miydi?

"Bana göre çok şey yapıyoruz."

Dediğim ile dudakları kıvrılırken başını yere eğdi.

Tanrım tam şu an onu kollarım arasında sıkıca sarmak istiyordum.

"Sanırım artık gitmeliyiz."

Onu onaylarken ikimiz de ayaklandık.

"Görüşürüz."

Cevabımı beklemeden ilerlemeye başladığında arkasından bir müddet gidişini izledim.

Bebek adımlarıyla bu işi halledecektim.

Love poem | hyunminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin