Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babasını anlatmasının üzerinden iki gün geçmişti.
O günden beri ne mesaj atmıştı ne de yüz yüze gelmiştik.
Ne olduğunu sormak için mesaj atabilirdim ama bunun yerine yanına gidip konuşmanın en mantıklısı olacağını düşündüm.
Bu yüzden evine çıkmak için hazırlanıp dışarı çıktığımda derin bir nefes aldım.
Seungmin hakkında öğrenmek istediğim şeyleri öğrenmiştim. Ama yine de her şey çok karışıktı.
Karışık olan bizim ilişkimizdi.
Seungmin ondan hoşlandığımı biliyordu. O gün beni ciddiye almamış olsa bile onu sevdiğimi elimden geldiğince ona hissettirmeye çalışıyordum.
Seungmin bazen sarıp sarmalayacağım kadar yakın, bazen de sadece adını bildiğim bir yabancı kadar uzaktı.
Benim için sorun değildi. Ben beklerdim. Ama bana karşı net bir şey söylerse ona karşı daha dikkatli davranırdım.
Beni istediğini söylerse tüm sevgimi ona verirdim. Zamana ihtiyacı olduğunu söylerse de tüm zamanları ona adardım ve davrandığım tavırlarımı azaltırdım.
Ama Seungmin çok aradaydı. Bugün bu konuyu da halletmek istiyordum. Ona beni ne olarak gördüğünü soracaktım.
Adımlarımı evine doğru atmaya devam ederken parktaki bedenle duraksadım. Tek başına gelmişti.
Adımlarımı banka doğru atarken Seungmin dalgın görünüyordu. Bakışlarını yere dikmişti ve neredeyse gözünü kırpmıyordu.
Önüne geçip telaşla eğildiğimde bakışlarını bana çevirdi. "Neden buradasın? En azından bana haber verseydin, ben de gelirdim."
Seungmin küçük bir gülümseme sunarken bankta yana kayarak bana yer açtı. "Biraz düşünmeye ihtiyacım vardı sadece."
Bu sürecin normal olduğunu düşünerek gülümsedim. "Ben gideyim o zaman. Bir şey olduğunda beni arayabileceğini biliyorsun."
Birkaç adım gerilediğimde pembe sweatini parmak uçlarına kadar çektiği elleriyle elimi tuttu. "Burada kalabilirsin. Hem seninle bir konu hakkında konuşmak istiyordum."
Ruh eşi olduğumuza emindim.
Gülümseyerek yanına geçtiğimde heyecanla döndüm. "Anlat bakalım."
Seungmin biraz çekingen davranıyordu. Daha çok bakışlarını benden kaçırıyor gibiydi.
"Annem bugün yanıma gelerek bu şehirde fazlasıyla kötü anım olduğunu, bu yüzden eğer istersem yeni bir hayat kurabileceğim yeni bir yere taşınabileceğimizi söyledi."
Yüzümdeki gülümseme solarken birkaç saniye ne tepki vereceğimi bilemedim.
