Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seungmin'den hala haber alamamıştım.
Burada tam iki saattir onu bekliyordum.
Tek fark artık ağlamıyordum. Çünkü üstünde düşünmeye devam ettikçe bebeğimin gerçekten güçlü biri olduğunu fark etmiştim.
Küçük bir bıçak yarasıydı ve geçecekti.
Az sonra doktorlar gelip her şeyin yolunda gittiğini ve Seungmin'in iyi olduğunu söyleyecekti.
Hala bekliyorken bulunduğum kata ağlayarak giren bir kadın gördüm. Onu daha önce bir yerden gördüğüme emindim.
Bir süre hatırlamak için hafızamı yokladığımda onun Seungmin'i parktan alan kadın olduğunu gördüm.
Seungmin için gelmiş olmalıydı.
Oturduğum yerden kalkıp güçsüz adımlarımı ona doğru yönlendirdim. O da zaten buraya doğru geliyordu.
Etrafı kolaçan ettiğinde ona seslendim. "Efendim."
Seslenmem ile kızarık gözlerini bana çevirdi. "Seungmin'den hala bir haber yok. Ama endişelenmeyin iyi olacak."
Yüzünde küçük bir tebessüm oluşurken bana yaklaştı. "Seni tanıyor muyum?"
Ne diyeceğimi bilemezken kendimi tanıtmaya karar verdim. "Hyunjin."
Kadının yüzündeki buruk gülümseme büyürken elini omzuma koydu. "Ben de Seungmin'in annesiyim."
Duyduğum ile saygı için önünde eğilecekken omzumdaki eliyle beni durdurdu. "Gerek yok canım."
Gözleri Seungmin'in bulunduğu kapıya çevriliyken konuştu. "Bana neler olduğunu anlatabilir misin?"
Başımı onaylamak için sallarken konuşmak için az önce oturduğum koltuklara ilerledik.
Neler olduğunu anlatırken birden hıçkırarak ağlamasıyla elimi sırtına koyup sıvazladım. Bir anne olarak çok zor olmalıydı.
"Kocam böyle bir şeyi nasıl yapabilir aklım almıyor."
Daha çok kendi kendine konuşur gibi mırıldansa da dediklerini işitmiştim.
"Ne yani bunu yapan babası mı?" Şaşkınca sorarken içeriden birkaç doktor çıktı.
İkimizde gelişmeleri öğrenmek için ayaklandığımızda doktor gülümseyerek konuştu. "Hasta gayet iyi ve ameliyatı başarılı geçti. Şanslıymış ki bıçak hiçbir organına denk gelmemiş."
Yüzümde küçük bir gülümseme oluşsa da ruh halimin Seungmin'i görmeden değişeceğini düşünmüyordum.
Ona ihtiyacım vardı.
Seungmin'in annesi doktorlara teşekkür ederken doktor işlerinin bu olduğunu söylemiş, geçmiş olsun dileklerini ileterek yanımızdan ayrılmıştı.
Bayan Kim tanrıya şükran duaları ederek yerine oturduğunda hemşireler Seungmin'i odadan çıkarmışlardı.
Yüzünü sadece birkaç saniye görmeye fırsatım olmuştu ama bu bana bir ömür yeterdi.
Bayan Kim Seungmin'in steril bir odaya götürüldüğünü öğrenip tekrar yanıma gelmişti.
Yüzündeki gülümsemeyle bana döndü. "Seungmin bana senden bahsetmişti. İyi birine benziyorsun, her şey için teşekkür ederim."
Başımı iki yana salladım. "Teşekkür etmeyin efendim. Onu sevdiğim için yaptım."
Kadının yüzünde birkaç saniye saşkın bir ifade oluştuğunda ne dediğimi daha yeni fark ediyordum.
Telaşla iki elimi yana salladım. "Hayır yani o anlamda sevmek değil, arkadaş olarak.." Sözümü kesmesiyle duraksadım.
"Oğlumdan hoşlandığını biliyorum. Seungmin söylemişti zaten." Yüzündeki gülümsemeyi bir saniye soldurmadan konuşurken aklıma o günkü salaklığım geldi.
Utançla ellerimle yüzümü kapattığımda Bayan Kim'in kahkahasını işittim. "Bence Seungmin'in de sende gönlü var."
Dediği ile bir elimi yüzümden çektim. "Gerçekten var mıdır?"
Başını salladı. "Daha bugün sabah sana yemek yapacağım derken neler yaptığını bilseydin sen de benim gibi düşünürdün."
Sabahki şirin halleri gözümün önüne geldiğinde küçük bir kıkırtı çıkarttım.
Yine de merak ettiğim bir şey vardı.
Tam soracağım sırada Bayan Kim'in telefonu çaldı. Telefonda gördüğü numara yüzünün asılmasına sebep olmuştu. Müsade isteyerek konuşmak için yanımdan ayrıldı.
Bir süre sonra geri geldiğince aceleci görünüyordu. "Hyunjin benim gitmem gerekiyor. Seungmin'in babası tutuklandı ve sorun çıkartıyormuş. Oraya gidip dava işleri ile uğraşmam gerekiyor. Gelirken de Seungmin için bir şeyler getiririm. Sen burada mı kalacaksın?"
Tabii ki burada bebeğimin yanında kalacaktım.
Başımı salladığında gülümseyerek saçlarımı karıştırdı ve bir kart çıkardı. "Bu benim numaram. Bir şey olduğunda beni ararsın ve bir şeyler istersen beni aramaktan çekinme."
Başımı onay için salladığımda vakit kaybetmeden yanımdan ayrıldı.
Yerimde beklemeye devam ederken uykumun hafiften baş göstermesi ile başımı sallayarak ayaklandım. Sanırım bir kahve alsam iyi olacaktı.
