I'll Die Anyway

0.2

◇◇◇

  "Bak Jeno dalga geçmenin sırası değil şimdi. Kafan mı güzel yine kalk gidelim annenleri kızdırmadan."

  "Neden beni ciddiye almıyorsun? Bir durup da söyleyeceğim şeyleri tam olarak dinleyebilir misin lütfen?"

  Aniden sesini yükseltmesiyle şaşırmıştım. Gerçekten de epey ciddi gözüküyordu fakat neden bu kadar ciddiydi çözememiştim.

  "Ne demeye çalışıyorsun lafı dolandırmadan net konuşsana."

  Kalbim anın heyecanıyla ağrımaya başlarken sabırsızca konuştum.

  Birkaç büyük adımda yanıma geldi. "Bu yaz için bir yapılacaklar listem var ve bu listede seninle de yapmak istediğim şeyler var. Aslında sana öyle aniden sormam saçmaydı kabul ediyorum fakat yapılacaklar listemde bu da var."

  Tek kaşımı kaldırdım. "Ne yani yapılacaklar listende benimle nişanlanmak mı var?"

  "Tam olarak öyle değil, ailem senin ailenle ortaklık kurabilmek için akrabalık bağı kurma yöntemini kullanmayı planlıyor. Yani ablanla abimi evlendirmek gibi bir planları var. Eğer onlar evlenirlerse ailelerimizin oyuncağı haline gelecekler ve iş ilişkisinde oldukları için onların dediklerine itiraz edemeyecekler. Ben bunun olmasını istemiyorum, bu yaz aileme en büyük hayal kırıklıklarından birisini vermek istiyorum tıpkı onların yıllardır bana ve abime yaptığı gibi."

  Ensesindeki saçlarını kaşıyarak konuşurken ben de mimiklerini takip ediyordum sözlerinin ciddiliğini ölçmek için. Ciddiliğini hâlâ koruyordu.

  "Gerçekten böyle bir şeyi yapacaklar mı? Hadi ama kaçıncı yüzyıldayız cidden hayatı böyle yönetebileceklerini sanmaları acınası. Eğer işler dediğin gibiyse her ikimizin de hayatında değerli gördüğü kişilere zarar gelebilecek demektir, kabul ediyorum isteğini."

  Cümleme reddedecekmiş gibi bir ses tonuyla başlamam onda ilk başta gözle görülebilir umutsuzluk oluştururken cümlenin sonunda onunla aynı fikirde olmam onu heyecanlandırmış olacak ki aniden parıldayan bakışlarını bana çevirmişti.

  "Değil mi? Eğer biz olursak en azından iş amaçlı olmadığı, aramızda duygusal bir şeyler olduğu için bunun olduğu bahanesini öne sürerek en az hasarla kurtulabiliriz."

  "Tamam o zaman önce bu dönemi bitiriyoruz ve bu esnada durumu gözlemleyerek aklımızdakilere başlıyoruz."

  Sağ elini yumruk yaparak bana uzattı. "Anlaştık o zaman. Ama bu anlaşmayı kabul ederek listemdeki diğer şeyleri de kabul etmişsin sayıldığını belirtmek isterim."

  Yumruk tokuştururken onu onayladım. Böylesi stresli bir anda onun hedeflerini gerçekleştirmek eğlenceli olabilirdi.

  Kaybedecek hiçbir şeyim yoktu. Yıllarca yalnızca derslerime odaklanmış, ailemin isteğine göre kendimi geliştirmekle uğraşıp durmuştum. İleride geçmişime baktığımda çok fazla hatırlatanacak anlar bırakmamıştım gençliğime. Jeno'nun tehlikeli işlere atılacak birisi olmadığını da gayet iyi bilecek kadar tanıyordum onu. Yani ona güvenmek yanlış bir karar olmayacak gibi gözüküyordu şimdilik.

  "Tamam hadi şimdi eve gidelim. Malum, öğrenci başkanımızın yapacak epey işi var."

  Yan yana yürürken omzumla koluna çarptım. "Dalga geçmesene sizin mezuniyetiniz için çabalıyorum şurada."