1992 ||Completed||

- 10 -

နောက်နေ့မနက်မှာ ရှောင်းကျန့်ဟာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နိုးလာခဲ့တယ်။

သူ့နဖူးက ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ မေးကို ထိထားတုန်းပဲ။ သူ့လက်ဖဝါးထဲက အရည်တွေကတော့ ခြောက်သွေ့နေခဲ့ပြီဖြစ်တယ်။ လက်ချောင်းချင်းတွေ ယှက်နွယ်ထားလျက်ရှိသလို ခြုံထားတဲ့စောင်မှာတော့ မနေ့ညက အနံ့တွေ ရနေတယ်။ သူ့ဟာလား ဝမ်ရိပေါ်ဟာလား ခွဲခြားမရနိုင်ဘူး။

ရှောင်းကျန့် သူ့မျက်လုံးကို ပြန်မှိတ်လိုက်ပြန်တယ်။ ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် သူ့လည်ပင်းက ပူနွေးနေတယ်။ သူ ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ အိပ်ချင်ခဲ့တာဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို အတိအကျကြီးထိတော့ မမျှော်လင့်ခဲ့ဘူး။

သူ တခါမှ ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ ဒီလို နေဖြစ်မယ်လို့ မစဉ်းစားထားခဲ့ဘူး။ မနေ့ညကဆို ညလယ်သန်းခေါင်ကြီးထိ သူတို့ အကြိမ်ရေ အနည်းငယ်လောက် အဲ့လိုမျိုး ထပ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတခေါက်မှာဆို ရှောင်းကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်ကို ကျောပေးထားတယ်။ သူ့လက်နဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးဟာ အဖြူရောင်နံရံမှာ ဖိကပ်ထားခြင်း ခံရပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာတော့ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ရှိနေတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ သူ့ဟာကို ပွတ်တိုက်ရင်း အဝင်အထွက် ပြုလုပ်ခဲ့တယ်။ ရှောင်းကျန့်မှာ ညည်းညူရင်း ပြီးဆုံးသွားပြန်တယ်။ သူ့ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားတာမို့ အဲ့နေရာမှာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အရာတွေ ပြန့်နှံ့သွားခဲ့တယ်။

ရှောင်းကျန့် စောင်အောက်က သူ့ခြေထောက်ကို လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။ သူ့ခြေထောက်တွေ ကိုက်ခဲနေတယ်။ သူက အသန့်ကြိုက်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ ပြီးတော့ အခု သူ့ကိုယ်လုံးမှာ ပထမဆုံးအနေနဲ့ အဲ့အရည်တွေ ပေကျံနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးဖို့ကြောဖို့ကိုလည်း ဂရုစိုက်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက အကြီးကြီးမို့ သူ့ဟာကို ကိုင်တဲ့ခဏမှာပဲ ပြီးဆုံးသွားခဲ့တယ်။

သူ ရှက်ပေမဲ့ နည်းနည်းမှ နောင်တမရဘူး။

"ကော..."

ရှောင်းကျန့် လှုပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဝမ်ရိပေါ်လည်း နိုးလာခဲ့တယ်။