Yeni Ailem mi¿¿

<3>

Selamın hello okurcanlar. Umarım iyisinizdir. Bende iyiyim. Öyleyse haydin bölüme geçelim.

Medya: Arden

İyi okumalar...🥥🍇🍍🍌

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

AYNI GÜN KARADUMAN AİLESİNİN EVİ

ASİL'DEN

Eve geleli yarım saat oluyordu. Olanları anlattıktan sonra herkes kendi köşesine çekilmiş ve ne karar vereceğini düşünüyorlar.

Sanırım bu karar onlar için çok kolay olacak. Çünkü yaşadıklarından sonra hepsinin ne karar vereceğini tahmin edebiliyorum. Bir tek Aylin dışında.

Onun da benim gibi karışık olduğunu düşünüyorum. Sonuçta gerçek evladımız olmasa da bunca yıldır biz baktık, biz büyüttük.

Gecelerce uykusuz kaldık, hasta oldu başında biz bekledik, ilk adımında biz yanındaydık, ilk bize anne- baba dedi, korktuğu zamanlarda biz vardık.

O ilklerini bizimle yaşarken biz de bazı ilklerimizi onunla yaşadık. O bizim kızımızla kurduğumuz hayallerin başrolü oldu.

Ama bir yandan da şu var ki Alina hiçbir kardeşiyle anlaşamıyor. Sürekli onlarla kavga ediyor ve psikolojik şiddet uyguluyor.

Her ne kadar Aylin'le bunun önüne geçmeye çalışsakta onu engelleyemedik. Hatta bu onu daha çok yapmasına neden oldu.

O yüzden karar vermekte çok kararsızım.

Birde gerçek kızımız var. Orası ise daha çok karışık. Bir yanım onun kurulu düzenini bozmak istemese de bir tarafım onu tanımayı çok istiyor.

O yüzdendir ya bugün birbirimizi tanımak için bizde kalmasını istediğim süre.

Aslında bir tarafım bu kararı düşünmeden, ve aile üyelerine  danışmadan verdiğim için de kızgın.

Sonuçta ben o anın, daha doğrusu Eslina'yı tanımak istememin heyecanıyla verdiğim bir karardı.

Ya çocuklar istemezse ve bu kararı onlara danışmadan verdiğim için bana kızar da Eslina'dan çıkarmaya çalışsalar.

Aslında öyle biri olmadıklarını biliyorum. Ama Alina'dan sonra ona nasıl davranacaklar emin olamıyorum.

Daha doğrusu ikizlerin ve Arın'ın nasıl davranacağından  emin olamıyorum. Çünkü en çok hasarın onlarda olduğunu biliyorum.

"Canım yemek hazır."

"Saat kaç?"

"Akşam 7'ye geliyor."

"Oldu mu o kadar ya? Hiç farketmemişim. Neyse sen in ben elimi yüzümü yıkayıp geliyorum."

"Tamam canım."

Çalışma odasından çıkıp banyoya girdim. Yüzüme 3-4 defa su çarptıktan sonra anca kendine geldim.

Aşağı yemek salonuna indiğimde herkes beni bekliyordu.

"Afiyet olsun."

"Sana da."

Herkes sessizce yemeğini yiyordu. Aslında bu durum uzun zamandır böyle.

Yani kardeşlerin birbirine düştüğünden beridir.

Bende dahil herkes yemeğini bitirdikten sonra konuyu konuşmak için salona geçtik.

Herkes oturduktan sonra birinin konuşması için birbirine bakmaya başladı.

En sonunda kimsenin konuşmayacağını anladım ve ben söze girdim.