Yeni Ailem mi¿¿

<1>

Medya: Eslina

Şok olmuş bir şekilde doktora bakıyordum.

Gerçekten doğru mu duydum ben? Hemen ablama döndüm ve bana şaka demesi için gözlerinin içine baktım.

Ama hayır. Ablam bunun şaka olmadığını söyler gibi gözlerime bakıyordu.

O an bunun bir şaka olmadığını ya da bir kabus olmadığını anladım.

B-ben gerçekten babamın kızı, ablamın kardeşi değildim.

Ben Karadumanların tek kızıydım.

Yine her zaman yaptığım gibi sustum.

Zaten ne yapabilirdim ki!

Şimdi doktora bağırıp çağırsam 18 yılım geri mi gelecek ya da bizi karıştıran hemşirelere hesap sorsam zaman geriye mi alınacak? Hayır!

O yüzden yine ve yine sustum. Benim yerime her zaman olduğu gibi ablam konuştu.

"Şaka mısınız siz!! Ne demek bebekler karıştı?"

"Hanımefendi lütfen sakin olun!"

"Ne sakin olması ya! Orta da sakin olunacak bir durum mu var?

Farkındaysanız iki kişinin hayatı mahvoldu! Ve sizde bana gelmiş sakin olun diyorsunuz!"

"Haklısınız biliyorum ama elimizden hiçbir şey gelmiyor şuan. İsterseniz şöyle yapalım iki ailede çocuklarını alsın ve meselede burada kapansın. Ne dersiniz?"

Ablam bunları duyunca kahkaha atmaya başladı.

Sanırım ablam delirdi.Evet bence kesinlikle delirdi.

Ben mi? Ben çoktan delirdim de belli etmiyorum.

Zaten benim yerime ablam yetiyor.

"Gerçekten inanamıyorum! Size inanamıyorum. Yani biz şimdi bu çocukları eşya gibi değiştireceğiz ve konuda burada kapanacak öyle mi?"

"Evet, öyle."

"Şu pişkinliğe bak! Birde evet, öyle diyor. Çıldıracağım ya gerçekten çıldıracağım!

Yürü Eslina gidiyoruz! Sizi de şikayet etmeyeceğimizi sanıyorsanız çok yanılıyorsunuz!"

Ablam elimden tuttuğu gibi götürmeye başladı.

Ben mi? Benim beynim hala yerine gelmediği için mal gibi duruyorum.

Biz hastanede çıkmış giderken arkamızdan içeride gördüğüm adam yani gerçek babam bize seslenmeye başladı.

"Ecmel Hanım lütfen biraz bekler misiniz? Bir sakince konuşalım."

"Siz hala ne konuşmasından bahsediyorsunuz beyefendi!

Eğer çocukları eşya gibi değiştirelim diyeceksiniz boşuna konuşmayalım!

Çünkü benim kardeşimi tanımadığım insanlara vermeye hiç niyetim yok bunu bilesiniz!"

"Hayır, hayır! Ama böyle de olmaz. Kestirip atabileceğiniz bir konu değil bu.

O yüzden diyorum ki bir kafeye gidelim ve detaylıca konuşalım."

Ablam derin nefes aldı ve bana baktı.

Sanırım benden bir cevap bekliyordu ama yüzümde ne gördüyse ona cevap veremeyeceğimi anlamış oldu.

Tekrar derin bir nefes aldı ve Asil beye döndü.

Evet gerçek babamın adını biliyorum. Daha doğrusu doktorla konuşurken duydum desem daha doğru olur.

"Tamam. O zaman ileride bir cafe var buyrun oraya gidelim."

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

"Yani siz şimdi diyorsunuz ki; iki tarafında birbirlerini tanıması için bir süre gerçek ailelerinde kalsınlar. Doğru mu anladım?"

"Evet sonra da zaten kim nerede istiyorsa orada kalsın. Sonuçta ikisinin de mutluluğu önemli."

"İyi, hoş, güzel diyorsunuz da bu hemen verebileceğimiz bir karar değil.

Ayrıca kardeşim hala şokta ve buna kendi karar vermeli. En iyisi biz şimdi eve gidelim hem Eslina şoktan çıkar ve düşünür , kendi karar verir; hem de eşime de bir danışayım."

"Peki o zaman. Biz sizden haber bekleyeceğiz. İyi günler."

"İyi günler."

Ablam eşyalarını aldığı gibi kafeden çıktık ve ablamla eniştemin ortak kullandığı arabaya bindik.

İkimizde sessizdik.

Ablamı bilmem ama ben hiçbir şey düşünmüyordum.

Olay sanki benim başımdan geçmemiş gibiyim. Sanırım ne düşüneceğimi bilmiyorum. En iyisi uyumak.

Eve geldiğimiz gibi kimseyle iletişim kurmadan direk odama gittim ve uyudum.

(⊃｡•́‿•̀｡)⊃(⊃｡•́‿•̀｡)⊃(⊃｡•́‿•̀｡)⊃(⊃｡•́‿•̀｡)⊃

Bölüm nasıldı? Nasıl buldunuz? İstediğiniz birşey varsa buraya yazın lütfen...

Peki sizce kim haklı?

Asil mi?

Ya da

Ecmel mi?

Ya da

Her ikisi de mi?

Yorumlarınızı bekliyorum...