Chapter 26- Final

1.5K 249 179
                                    

ඒමිගෙ කඳුලු වල රස්නේ ඒ අතට දැනෙද්දි ඒමිව අත ඇරලා එතනින් නැගිටලා යන්න ගියේ එක පාරටම වගේ.

ඒමිත් එයාගෙ බඩ අල්ලගෙන අමාරුවෙන් නැගිට්ටේ එයාටයි දරුවටයි ජීවත් වෙන්න ලැබුන එකම ලොකු දෙයක් කියලා හිතට සතුටක් දැනෙද්දි..

ඒත් ඒක තප්පර ගානක සතුටක් විතරයි..

එක දිගට අර මනුස්සයා තිබ්බ වෙඩි පාරවල් වලින් Bullet දෙකක් ඒමිගෙ පපුවෙ ඇවිල්ලා නවතුනේ ඒමි හිතුවෙවත් නැති විදිහට..

" මන් ආසම බලාපොරොත්තු දීලා අන්තිම මොහොතෙ නැති කරලා දාන්න..
.
.
උඹ මට කනට ගැහුවේ නැත්තන් උඹේ ළමයට නැතත් උඹට හරි ජීවත් වෙන්න තිබුනා.."

"උඹමයි ඒ චාන්ස් එක නැති කර ගත්තේ.."

"මට අත තිබ්බට පස්සෙත් උඹව පණ පිටින් ඉතුරු කරලා යයි කියලා උඹ හිතුවනම් ඒක උඹේ මෝඩකම.."

එහෙම කියලා ඒ මිනිහා යන්න ගියා.

Bullet එක ඒමිගෙ පපුව පසාරු කරගෙන යද්දි එයාව ඇදගෙන වැටුනේ කපලා දාපු කෙසෙල් ගහක් වගේ..

" ශෝක් එක්කෙනාව ගෙදර තියලා ගියේ..දොරවත් වැහුවෙ නැත්තේ ඒ තරමට වැඩද "

ජිමින් කියාගෙන ආවත් එයාගෙ අතේ තිබුන සේරම බඩු ටික බිම වැටුනේ ලේ විලක් මැද හුස්ම අදින ඒමිව දැකලා.

"ඒමියා...අනේ ඒමී.. "

"ගෝඩ් මො..මොකද්..ද උනේ."

"ඒමී..please නැගිටින්න..."

ජිමින්ට කරගන්න දෙයක් නැති පාර එයා ඒමිව උස්සගත්තේ හොස්පිට්ල් අරන් යන්න..

" ජි..මින්.... මාව නැතත් මගෙ දරුවව බේරලා දෙන්න...

ජිමින් ගෙ අත් දෙකේ ඉන්න අතරේ ඒමි අමාරුවෙන් වචන ගලපගෙන කිව්ව එක්ම දේ එයාගෙ ළමයව බේරගන්න කියලා..

ජිමින්ට ඇඬුනා..මොකද එයා තමන්ගෙම සහෝදරියක් වගේ ඒමිව බලා ගත්තේ..ඒ දෙන්නගෙ බැඳීම ඒ ටික දවසට එච්චරටම ශක්තිමත් ...

" ඒමීයා...ඔයාට මොකුත් වෙන්නෙ නෑ..හැමදේම හරි..අනේ please කතා කර කර යන්න මාත් එක්ක..."

ඒමිගෙ කම්මුල් දිගේ කඳුලු බේරෙනවා.

" ජිමින් ..මන් දන්නවා මන් නැති උනත් මගෙ පැටියව ඔයා බලා ගනියි කියලා "

All yours is MINE ! || ✔️Where stories live. Discover now