မ်က္ခြံေလးကို ျဖည္းညႇင္းစြာကြၽန္မဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္သည့္အခ်ိန္၌
" Good Morning ... "
မမရဲ႕လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္မရဲ႕ခါးေပၚမွာျဖစ္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္မရဲ႕နဖူးေပၚအုပ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လာေရာက္ဖယ္ရွားေပးေနသည္ ။ ကြၽန္မတို႔နွစ္ေယာက္ဟာ ညကကုတင္တစ္ခုထဲေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏ ။
" မမသက္နွင္း ... "
" ဟင္ ? "
" ညက .. ေလျပည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ မမကို ခြမိေသးလားဟင္ ? "
ကြၽန္မေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္းအဆုံး၌ မမဟာ ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ေလးရယ္ေလသည္ ။
" ဟင့္အင္း .. "
" ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ... "
" အဲ့လိုခြမိမွာစိုးလို႔ ညတုန္းက မမနဲ႔အတူမအိပ္ဘူးလို႔ ျငင္းတာလား ? "
" ဟုတ္တယ္ .. ေလျပည္ ကအအိပ္ၾကမ္းေတာ့ မမကို ထိခိုက္မိမွာစိုးရိမ္လို႔ .. "
ကြၽန္မျပန္ေျဖလိုက္ခ်ိန္တြင္ မမဟာ ဘယ္ဘက္လက္ဖ၀ါးေလးျဖင့္ ကြၽန္မရဲ႕ပါးျပင္ကို လာေရာက္ထိေတြ႕ၿပီး
" အၿမဲတမ္း မမအတြက္ကို ထည့္ၿပီးစဥ္းစားေပးတတ္တဲ့ ကေလးမေလးရယ္ ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္ .. "
ကြၽန္မခပ္ဖြဖြေလးၿပံဳးလိုက္မိရင္း ပါးျပင္ေပၚထိေတြ႕ထားတဲ့ မမသက္နွင္း ရဲ႕လက္ဖမိုးကိုအေပၚမွ အုပ္မိုးကိုင္လိုက္ကာ
" ေလျပည္ လည္း မမသက္နွင္း ကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ .. မမ .. "
" ဟင္ ? "
" ေလျပည့္ေၾကာင့္ မမတကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာလားဟင္ ? "
" တကယ္ပါ ေလျပည္ရယ္ .. "
" ေနာက္ကိုလည္း မမေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လို႔ ေလျပည္ ႀကိဳးစားဖန္တီးေပးပါ့မယ္ေနာ္ .. မမက က်န္းမာေရးျပန္ေကာင္းလာေအာင္ပဲ ႀကိဳစားေပးပါ ... စိတ္ကို မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔ .. မမ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ ေလျပည္ အနားမွာ အၿမဲတမ္းရွိေနေပးပါ့မယ္ ... အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ စိတ္ကိုတင္းထားၿပီး က်န္းမာလာေအာင္ ႀကိဳးစားေပးပါေနာ္ ... "
YOU ARE READING
Room Number 301
Romanceဤဇာတ်လမ်းသည် စာရေးသူနေမကောင်းဖြစ်နေသည့်အချိန်တွင် စိတ်ကူးရ၍ ရေးသားဖြစ်ခဲ့သော ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်သာဖြစ်ပါသည် ။ အချစ်ကိုအရိုးသားဆုံးပင် ပုံဖော်ခဲ့ပါသည် ။ ဤဇာတျလမျးသညျ စာရေးသူ နမေကောငျးဖွဈနသေညျ့အခြိနျတှငျ စိတျကူးရ၍ ရေးသားဖွဈခဲ့သော ဇာတျလမျးလေးတဈပုဒျသာဖွ...
