Beni Kendinden Kurtar

2. Bölüm

Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen🌸

Sert adımların zeminde bıraktığı sesler duvarlara çarpıp yankı bulurken, akrep ve yelkovandan saçılan zaman kavramı öylesine soyut bir hâl almıştı ki; ne saatlerdir hiç kıpırdamadan durduğumu fark etmiş ne de bedenimin buz kestiğini anlamıştım.

Tenime yabancı olan eller sarmaşık misali bedenimi sararken, parmaklarım balkon demirini sımsıkı kavradı.

Sanki düşmek istesem beni onlar tutacakmış gibi..

"Buz kesmişsin," dedi ama bahsettiği şey tenim mi yoksa kalbim mi anlayamadım.

"Gelişimi içeride de bekleyebilirdin güzelim. Beni bu denli özlüyor olduğunu bilmiyordum."

Kavradığım balkon demirini bıraktım. Ona doğru yavaşça döndüğümde yüzünde gördüğüm mutluluk parıltıları beni deliye çevirdi.

"Özlemek mi?" dedim, neden söylediğimi bile bilmezken.
Sonra sustum. Öyle sanmasına izin verdim.

Neden konuşup nefesimi tüketiyorum ki? Beş yıldır
anladı mı ki, şimdi de anlasın?

"Neden hazırlanmadın?" diye sordu konuyu kapatma çabamı fark edip. "Birazdan çıkacağımızı biliyorsun."

"Hazırlanırım şimdi," diyerek kolları arasından sıyrıldım.

Balkon kapısını açıp odaya girdiğimde beni karşılayan sıcak, dışarının ne denli soğuk olduğunu gösterir nitelikteydi.

Dolabın karşısına geçip kapakları açtığımda onlarca kıyafetle karşılaştım. Birbirinden farklı, birbirinden güzel ve birbirinden... Pahalı!

Bunlardan birini giyecek ve yüzüme taktığım mutluluk maskemle dışarıda yemek yiyecektim...

Kapısı her daim kapalı ve etrafı sayısız korumalarla sarılı bu konaktan, ilk kez saçımdan sürüklenerek değil onunla el ele(!) çıkacağım bu akşam.

Aman ne hoş!

Dışarıda olacağımız için aynanın karşısına geçip kollarımda ve bacaklarımda olan izleri kapatıcıyla örttüm. Yüzümdekileri az önce makyajla kapattım zaten.

Yeşil bir elbise giymiştim. V şeklinde gelen yaka kısmı hafif açıktı ama sorun olacağını zannetmiyordum.

Korcan'ın büyük bir servet ödediğini bildiğim kolyeyi takarken kapı tıklatılmış, "Ben aşağı iniyorum." diyen sesini duymuştum.

O gittikten sonra banyodan çıkıp yüzüğümü de takarak aşağı indim.

Zeliş Hanım ve Korcan girişin biraz ilerisinde konuşuyordu.