Beni Kendinden Kurtar

7. Bölüm

Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen🌸

Yalan ve ihanet... Hangisi daha ağır? Hangisi daha çok can yakar?

Benim hikayem de her ikisine de çokça yer vardı ve ben bu ikisi arasında asla bir ayrım yapamazdım.

Her yalan bir ihanet değil midir aslında?

Sağım, solum, önüm, arkam yalanlarla çevriliydi ve bu yalanlar basit, pembe yalanlar gibi değildi!

Ama her ne olursa olsun, bugüne dek canımı en çok yakan yalan ve ihanet; babamın "Bugün okula seni ben bırakacağım," deyip beni okul yerine bu cehenneme getirmiş olmasıydı.

Ben okula gideceğim sanarken; üzerimde okul forması, bu evin salonuna fırlatılmıştım. Hiç acımadan...

Yerdeyken babamın ayağına sarılıp, hıçkıra hıçkıra ağlarken orada olan kimse bana yardım etmemişti...

Babam arkasını dönüp giderken, beni tutan korumalardan kurtulmaya çalışarak, aynı zamanda da ağlayarak beni burada bırakmaması için yalvarıyordum.

Fakat ne korumalar beni bıraktı, ne de babam arkasını dönüp bana baktı...

"Şovun bittiyse kalk yerden," diyen Zeliş Hanım'la krizin eşiğine gelmiştim.

Korcan'ın beni sevdiğini biliyordum. Babam anneme anlatırken duymuştum fakat babamın kendi elleriyle beni ona vermiş olması hayatım boyunca unutamayacağım bir anıydı.

Korcan geldi... Elimi tuttu ve ayağa kaldırdı.

"Ağlama sevgilim...Bundan sonra burada... Benimle, bizimle yaşayacaksın."

Ondan ölesiye korkuyordum çünkü bir kez babamı gözümün önünde kalbine çok yakın bir yerden vurmuştu... Benim yüzümden.

Alnıma yapışan saçları kulağımın arkasına koyup, "Korkma... Sana asla zarar vermem.Kurallara uyduğun sürece zarar görmezsin... Bana itaat edersen canını kimsenin yakmasına izin vermem."

Bir adım geriye gidip "Ben burada kalmayacağım," dedim.

"Kalacaksın," kendinden emin bir şekilde konuşması beni daha çok ürkütmüştü.

"Kalmayacağım... Ben senin kölen değilim... Beni burada zorla tutamazsınız."

Sinirle gülüp yanındaki korumaya "Tüm giriş çıkışları kapatın," demişti.

Bu evin kaç giriş çıkışı vardı ki hepsini kapatmalarını istiyordu?!

"Abi gerçekten bu kızı, karın mı yapacaksın?" diye soran Asel'le gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Karısı falan olmayacaktım ben onun!

"Lafına dikkat et! Benim işime de karışma!" diyen Korcan bana dönerek gülümsedi.

"Hadi gel sana kalacağın odayı göstereyim."

Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip "Ben, bu evde kalmayacağım!" dedim.

"Balın... Güzelim... Kendimi çok zor tutuyorum. Hadi sen gel delirtme beni... Dediğimi yap."

Kolumdan tutup, merdivenleri çıkmaya başladı.

Birlikte üst kata geldiğimizde bir odaya girip arkamızdan kapıyı kapattı.