Beni Kendinden Kurtar

19.Bölüm

Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen🌸

🎭

Gecenin karanlığında balkonda oturup dışarıyı izliyorduk.

Bakışlarını üstümde hissetsem de inatla bakmıyordum.

Banyodan çıktıktan sonra sessizce yanımda oturmuş sonra Yağız'ı da alarak bizi bir dağ evine getirmişti.

Saat gece yarısını geçerken hava da oldukça serinlemişti ama ikimizinde üstünde bizi sıcak tutacak bir şey yoktu. Üstelik o yarasını sardıktan sonra üzerine tişört bile giymemişti.

"Hasta olacaksın," dedim fısıltı gibi bir sesle.

Güler gibi bir ses çıkardı.
"Sorun değil, üşümüyorum."

Başını kaldırıp yüzüne baktığımda derin bakışlarını görmek kısa bir süre de olsa afallamamı sağlamıştı.

"Bu kadar çok mu seviyorsun beni?" diye sorarken buldum kendimi.

Yüzüme bakarken gözlerinde oluşan duygular hayret vericiydi.

"Sevmiyorum," dedi kısık sesle.

"Ben sana ne hissettiğimi bilmiyorum Balın. Aşktan bile öte bir şey bu. Sana olan duygularımın bir sınırı yok."

Derin bir nefes verirken arkasına yaslanıp sehpanın üzerindeki bardağı kafasına dikmişti.

"Söylediklerinin doğru olmasını o kadar isterdim ki... Ama sen kendini kandırıyorsun Korcan. Senin beni sevdiğin falan yok. Sen kendinden başka hiç kimseyi sevemezsin."

Gözlerinde gördüğüm duygular onun bir canavar olduğu gerçeğini değiştirmiyordu.

"Sen sev. Sadece sev. Diğer her şey zamanla düzelecek zaten."

Söylediği şeylerden sonra
kalbinin üzerine koyduğu elim, yavaşça aşağı düştü.

"Aynısın," dedim.
"Değişeceğim," diye fısıldadı.

İnanmadım. Bir adım geri çekildim.

"Sana inanmamı bekleyemezsin benden. Haklı olduğumu biliyorsun."

Başını salladı. "Biliyorum. Sana kızamam çünkü yaptığın her şeyde haklıydın. Vurmandan tut evi terk etmene kadar haklıydın."

Yağızla kaldığım evden çıktığımızda bakışlarında tuhaf bir sakinlik sezmiştim zaten ama bu kadarı çok fazla değil mi?

Ya buna görünmeye başlamışlar
ya da yine bir şeyler çeviriyor.

"Bıkmadın mı Korcan? Ya seni istemeyen birini nasıl hâlâ yanında tutuyorsun?"