DAĞ ÇİÇEĞİ✓

1.Bölüm🌼

İyi okumalar💙

!!Oy vermeyip, sürekli açık arayarak ters ters yorum yapan arkadaşları sessize alacağım, bilginize.!!

🌼

"Asmin!"

Menekşe ablanın kızgın sesiyle ona döndüm. Elimdeki tansiyon aletini ve pulse oksimetreyi aldı.

"Kızım biz sana otur demiyor muyuz?"

Kaşlarım hafif çatılırken elindekileri aldım.

"Abla tamam beni düşünüyorsunuz ama bende aldığım parayı hak etmek istiyorum."

Başını sağa sola sallayıp güldü. "Tamam ama ağrın olursa hemen söyle tamam mı?"

Başımla onaylayıp göğüs hastalıkları yataklı servisinin ilk odasına girdim. Hastaların rutin kontrollerini yapıp dosyalarını doldururken normalde zamanda hiç sevmedigim bu işten şimdi keyif alıyordum.

Özel bir hastanede üç yıldır hemşire olarak çalışıyordum. Ailem yoktu. Daha doğrusu yetimhanenin bana söylediğine göre yoktu. Bilinmiyordu. Ama ben yine de araştırıyordum.

Nolursa olsun bana vermeleri gereken 26 yıllık bir hesap vardı.

Yaşlı teyzenin parmağındaki alete bakarken oksijeninin düşük olmasıyla yatak başındaki maskeyi takıp oksijeni açtım.

"Ben tekrar gelirim kontrole. Çıkarmayın"

Refakatçisi beni onaylarken dışarıya çıktım. Ayaklarım biraz ağrısa da açılıyordu. Otura otura iyice tutulup kalmıştı.

Elimi karnıma koyup hafifçe okşadım. Hep bu karnımdaki minik yüzündendi. Yüzümde gülümseme oluşurken diğer odaya girdim.

3 yıldır evliydim. Evlendikten sonra burda işe başlamıştım. Kocam...Her şeyimdi benim. Üniversitede tanışmıştık. Yurttaki oda arkadaşımın sınıf arkadaşıydı. Diş hekimiydi.

O da okul bittikten sonra özel muayenehanesini açmıştı. Mutluyduk. Tek eksiğimiz yani bize göre tek eksiğimiz bebekti. Üç yıldır evliydik ama yine korunmuyor olmamıza rağmen olmuyordu.

Umudumuzu kestiğimiz anda çıkagelmiş bende burdayım demişti. Şimdi üç aylıktı. Karnım henüz çok belli olmasa hissediyordum onu..

Kocam yani Sıraç da, sağolsun servisteki diğer hemşireler de her türlü kolaylığı sağlamaya çalışıyorlardı.

Tüm hastaların kontrolleri bittiğinde elimdekileri yerine koyup ilaçları hazırlayan Menekşe ablaya yaklaştım.

Karşımdaki listeye bakıp işaretlenmemiş olan hastaların serumlarını hazırlamaya başladım.

Servisin rutini buydu. Sabah ve akşam üzeri hastaların vitallari (tansiyon ateş vb.) Alınırdı. Aynı şekilde sabah saat dokuza doğru tüm hastaların ilaçları, serumları hazırlanır üzerine isim yazılarak sırayla tedaviye başlanırdı.

Menekşe abla oturduğu yerden kalktı. Eline ilk odadaki hastaların ilaçlarını alıp gitmeden önce bana döndü.

"Sen otur bunları hazırla odalara ben giderim."

Minnetle gülümseyip işime devam ettim. Hiçbir zorunluluğu yoktu. Bana ne deyip geçebilirdi. Dünyada iyi insanlar da vardı.

Yarım saat kadar sonra işimiz bitmişti. Hemşire odasına girip koltuğa oturduk. Bizim dışımızda iki hemşire daha vardı. Birisi zaten sorumlu hemşireydi ki hiçbir şey yapmıyordu. Bir de hasta girişlerini yapan bilgi işlem sekreteri vardı.