DAĞ ÇİÇEĞİ✓

22.Bölüm🌼

İyi okumalar 💙

🌼

Derin bir nefes verirken tekrar Serdar Amca ve Zeynep Teyzeye baktım. Rüzgar abi zaten Sıraç gibi düşünüyordu.

Annemler biraz önce gitmişlerdi. Ne kadar Sıraç bir şeyler alacak desem de ben yemek yapar getiririm demişti.

Zümra'dan zaten şikayetçi olacaktım. Ama yine de konuşmam gerekiyordu. Nolursa olsun bana anne babalık yapmışlardı ve benden duymaları gerekirdi.

Ellerimi kucağımda birleştirmişken gergince onlara bakarken Rüzgar abi derin bir nefes verdi.

"Zümra'nın yaptığını biliyoruz Asmin. Kıvranma abicim. Söyle ne söyleyeceksen.."

Titrek bir nefes bırakırken ellerimi karnıma sardım.

"Ona.."

Kendi kendime gülüp başımı iki yana salladım. "Yani onlara zor sahip olduk. Yani onlara bir şey olsaydı.."

İhtimaliyle nefesim kesilirken Zeynep teyze oturduğu koltuktan yanıma gelip koluma dokundu.

"Biliyoruz kızım. O bizim evladımızsa sende evladımız sayılırsın. Zümra'dan daha çok kızımız olduğun da bir gerçek. Demek istediğim şikayetçi olursan gönül koymayız.."

Rahat bir nefes verirken Serdar amcanın da onaylamasıyla fazlasıyla rahatlamıştım.

"Bana bir şey yapsa neyse ama daha doğmamış çocuğuma yaptığını affetmem."

Zeynep teyze yanıma iyice oturup sarılırken "Affetme zaten.." dedi.

Derin bir nefes alıp verdi. "Evlattan daha değerli daha güzel ne var ki?"

Gülümsedim. Karnımdaki kıpırtılar artarken Rüzgar abi güldü.

"Valla ikiz olmasına çok sevindim. Aldığım zıbınlar boşa gitmeyecek. O kadar para verdim."

Güldüm sesli bir şekilde. "Sıraç burda olsa 'Nerde kaldı o çok övündüğün amcalığın' derdi."

Serdar amca da güldü. "Haklı. Bir zıbın yeğenine feda olmasın mı?"

Rüzgar abi "Olmaz mı be!" Dedi yüksek sesle. "Olsun tabi. Daha neler neler alacağım ben onlara."

Gülümsedim bende. Her şeye rağmen hayat güzeldi..

YAZARDAN

Hastaneden hışımla çıkan Sıraç fazlasıyla sinirliydi. Cebinden çıkardığı araba anahtarını elinde sıkıca tutarken arkasından gelen sesle arabasının yanına gelmişken durdu.

"Sıraç!"

Bakışları arkasına kaydı. Asmin'in babası Kenan Bey'di.

"Nereye gidiyorsun bende geliyorum?"

Sıraç derin bir nefes verdi. "Eve gidiyorum. Asmin'e bir şeyler getireceğim."

Kenan Bey güldü. "O yüzden mi Asmin beni peşinden gönderdi?"

Sıraç gözlerini kapatırken dişlerini sıktı. Kendini düşündüğünü endişelendiğini biliyordu elbet.

"Asmin abartmış. Önemli bir şey yok.."

Kenan Bey umursamadı. Yolcu koltuğunun yanına ilerleyip kapıyı açarak bindi.

Sıraç bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Tek istediği sessiz sakin bir şekilde olayı halletmekti.

Asmin'in inadını kimden aldığını net bir şekilde anlarken bir şey demeden şoför koltuğuna bindi. Beklemeden arabayı çalıştırırken "Polis olduğunuzu belli etmeyin" diye konuştu.