Ofladım. "Sıraç hep aynı şeyi yapıyorsun ya. Alt tarafı beş on dakika bekledin. Bekle işin ne? Karın değil miyim ben senin? İnsan karısını da beklemeyecekse.."
Gözlerini devirdi. "hazırsan?"
Eliyle kapıyı işaret edince ayakkabılarımı da giyip çıktım. Üzerimde çok beğenerek aldığım ince askılı yazlık bir elbise vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıraç da peşimden çıkarken arabaya bindik. "Annenlere haber verdin değil mi?"
Başını salladı. "Evet konuştum gelecekler."
Titrek bir nefes verdim. Heyecanlıydım.
"Sıraç ben çok heyecanlıyım ya.."
Güldü. Elimi tutup dudaklarını üzerine bastırdı.
"Sakin ol güzel kızımın annesi.. Çok güzel olacak her şey."
İçten bir şekilde "İnşallah" diye mırıldandıp elimdeki elini sıktım.
"Hani bebeğimizin cinsiyetini söyleyeceğiz ya şimdi.. Diyorum ki ben ikinci bombayı da patlatayım."
Kısa bir an bana bakıp geri yola döndü. "Ne bombasıymış o?"
"Yani anne baba desem mi acaba? Erken mi?"
Dudak büktü. "Sana göre doğru zamansa doğrudur güzel karım."
Derin bir nefes verip önüme döndüm. Doğru zamandı galiba ya. Aynen. 26 yıl geç bile kalmıştık bir şeyler için.
Kısa sürede buluşacağımız restoranın önüne geldiğimizde arabadan indik. Etrafı camla kaplı olan mekanın içinde oturan bizimkileri görebiliyorduk.
Sıraç yanıma gelip elimi tuttu. Bakışları bizimkilerin üzerinde gezindi.
"Girelim mi?"
Titrek bir nefes alıp başımı salladım. "Girelim."
Tek eksik bizdik. Sıraç'ın ailesi de gelmişti. Elimi sıkıp bizi restoranın içine yönlendirdi.
Kalbim heyecanla çarparken bebeğim de kıpır kıpırdı.
