Verdwaalde schrijfsels

Gesprek met een eenzaam meisje

Shhh. Het komt goed. Echt waar.

Dat zeg je maar gewoon.

Mensen zeggen toch ook altijd maar gewoon dingen?

Maar jij bent anders.

Iedereen is anders. Daarom ben ik ook maar net zoals zij.

Zwijg. Je bent anders en dat weet je.

Shh, kom op. Zelfs als dat waar is maakt het eigenlijk niets uit.

Ugh. Betweter.

Shh, je bent gewoon van streek.

Stop daarmee.

Waarmee?

Met dat shh-en. Het is alsof je me wil troosten, maar dat is zinloos. Je weet dat het niet meer goed komt. Ik heb alles verknoeid. Alles is vergaan, mijn leven is om zeep. Ik heb al mijn kansen vergooid en mijn dromen liggen aan degelen voor mijn voeten. Ik zal nooit meer gelukkig worden. Ik zal nooit een lief krijgen en nooit trouwen en nooit kinderen hebben en nooit vredig sterven. Ik zal altijd op de vlucht zijn voor die duistere wolk die mijn leven in een kooi vast houdt.

Ho, ho, rustig aan, meid. Het is alsof je een sneltreinticket naar de toekomst wil kopen, maar je weet bijgod niet waar die ligt! Als je gewoon te voet gaat, kom je er vanzelf, dus maak je daar geen zorgen over. Hou je bezig met het nú.

Wil je het zo spelen? Goed dan, ik heb NU alles verknoeid. Ik heb NU al mijn vrienden verloren.

Daar zit je fout: dat zijn stellingen die nog altijd verleden zijn. Het gaat om het nú, wat gebeurt er nú?

Ik zit op mijn bed.

Ja?

Met een rood deken rond mijn schouders gewikkeld.

Ja?

En ik praat tegen jou.

Heel goed. Perfect. En wat is je probleem?

Ik voel me afschuwelijk.

Oorzaak?

Het leven.

Nee, oorzaak?

Ehhh... De ellendige inhoud van mijn bestaan?

De oorzaak ben jijzelf. De enige die ervoor verantwoordelijk is dat jij je rot voelt, is niemand anders dan jij, en alléén jij. En jij bent ook de énige die dat kan veranderen.

Wat moet ik dan doen?

Wees gelukkig.

Ik kan niet toveren. Met mijn vingers knippen en 'abracadabra' zeggen is niet genoeg om mijn gevoelens te veranderen.

Teken. Dans. Zing. Eet. Huppel door de stad met een grote glimlach op je gezicht. Doe iets leuks met vrienden.

Ik heb geen vrienden.

Ik ben je vriend. Je weet toch dat ik altijd hier ben als je me nodig hebt? We kunnen samen een film kijken of een pizza gaan eten, wat je maar wilt.

Nja.

Wat houdt je tegen?

Er is een groot probleem.

Een probleem?

Ja. Een probleem. Ik heb geprobeerd om eroverheen te kijken, maar nu lukt
het mij niet langer.

Wat?

We kunnen niet samen naar de film. We kunnen niet samen naar de stad en we kunnen niet samen een pizza gaan eten.

Waarom niet?

Omdat je niet echt bent.

...

"Weet je dat zeker?"

:3 Vergeet niet te voten en te commenten! Xx