Liefste meneer Wasbeer,
Ik zou je graag om een gunst vragen.
Elke avond lag je in mijn armen, en ik hield je stevig vast, want ik wou mijn verdriet en pijn wegknuffelen. Is dat niet waarvoor een knuffel dient?
Ja toch?
Ik wil je even bedanken voor alle moeite die je deed, alle energie die je in mij stak om mij gelukkig te maken.
Dankjewel. Alleen...
Het heeft niet gewerkt.
Maar, liefste meneer Wasbeer, ik ben ouder nu. Bijna twaalf. Het verdriet dat mij elke avond overspoelde, moet ik nu achter een dam in mijn hart opsluiten. En daarom zet ik jou even aan de kant.
Stel nu dat ik weer vergeet waarom de zon opkomt elke dag, zonder mijn ziel en lichaam te verbranden, of waarom de wereld is zoals zij is, sta dan alsjeblieft voor mij klaar, starend naar mij vanop mijn bed, zodat ik je in mijn armen kan sluiten en beloof nu, liefste meneer Wasbeer, dat je me zal troosten, totdat ik een nieuwe dam gebouwd heb.
Je Anna
JE LEEST
Verdwaalde schrijfsels
Poetry'Verdwaalde schrijfsels' is als het ware mijn kladschriftje. De bedoeling is dat je een beetje bladert en kijkt wat je interesseert: ik heb verhaaltjes, gedichten, quotes, mededelingen, ... En natuurlijk hebben jullie ook zeg in wat ik hierin plaats...
