Üvey Anne 🤓

16.Bölüm -

REYYANDAN
Miranların ardından bende içeriye girdim , miran simay'a pansuman yapıyordu , yaptığım büyük hataydı bunu anlamıştım. Ama asla geri adım atmayacaktım bana bu kadar bağırmasına gerek Yoktu. Doğumuma çok az bir zaman kalmıştı o yüzden hasta olmamam gerekti ondan dolayı üstümü değiştirmek için odaya girdim , Allah kahretsin! Ağar topar çıktığımız İçin yanımda hiçbir şey almamıştım sadece montum vardı , of! Yataktaki yorganı alarak sardım kendime ve pencereden dışarıyı izlemeye başladım. Bir yandan da karnımı okşuyordum , prensesim benim yanımdaydı şuan tek mutlu olduğum şey oydu prensesim beni duymuşcasına tekme attı gülerek karnımı tutarak yatağa oturdum ve telefonumu elime aldım bir süre telefona baktıktan sonra içeriye gitmeye karar verdim içeriye gittiğimde Simay solonda uyuyordu üstünde battaniye vardı Dilara da yanında yatıyordu miran ise mutfakta yemem hazırlıyordu. Hayret! Daha önce bana hiç yemek hazırlamamıştı , neyse! Bende mutfağa gittim ve bardak alıp çeşmeden su dolduracak iken miran elimi tuttu.
Miran: bu su bulanık zararlı senin için , orda hazır su var ondan iç.
Dedi bende elimi geri çektim.
Reyyan: çok düşünüyorsun sanki beni , hiçbir şey olmaz.
Diyerek suyu doldurup içtim miranın da ya sabır çektiğini duydum asıl sana ya sabır! Dedim içimden. Suyu içtikten sonra içeri geçecektim ki miranın sesimi duydum.
Miran: yemek hazır sayılır , gitme bir yere.
Reyyan: aç değilim.
Dedim geçiştirerek şuan sadece uyumak istiyordum.
Miran: sen aç olmaya bilirsin ama prensesim aç olabilir.
Diyerek yanıma geldi ve oldukça büyümüş olan karnımı ovup öptü.
Reyyan: o da aç değil.
Diyerek arkamı döndüm ve simay'ın yanındaki koltuğa oturdum. Simay'ın yüzü çok kötü gözüküyordu , içim acımıştı kendimi kaybetmiştim ona vururken ama pişman olmuştum. Bir süre sonra miran geldi.
Miran: Hadi sofraya yemekler hazır.
Dedi miran gelmeden evvel Simay da uyanmıştı Simay Dilara'yı alarak mutfağa geçtiler bende arkadaşlarından geçtim ve yerme  oturdum.
Miran: ye babacım bundan da ye ki iyileş hemencecik
Diyerek Dilara'ya yediriyordu. Bende yemeklerle oynamaya başladım derin bir açlık istediği vardı içimde ama bir yandan da canım birşey istemiyordu. Of!
Miran yemeklerle oynadığımı görünce dikkatını bana verdi.
Miran: Reyyan sende yesene yemeğini.
Reyyan: canım birşey istemiyor.
Diyerek arkama dayandım  , evimi özlemiştim evime gitmek istiyordum şuan bi kız çocuğundan farksızdım ama burada durmak beni rahatsız ediyordu.
Reyyan : biz ne kadar kalacağız burada?
Dedim miran Dilara nın saçını öpüp konuşmaya başladı.
Miran: prensesim iyi olana kadar prensesim bir iyi olsun.
Dedi bende kafamı onaylarcasına salladım. Herkes yemeğini yemişti miran yanıma gelerek tabaktaki yemeği bana yedirmeye başladı.
Reyyan: miran istemiyorum.
Miran: Reyyan zorlama beni güzelim.
Reyyan: iyi ben yerim bırak.
Dedim o ise bana bakarak kaşığı tıktı resmen ağzıma ve yedirmeye başladı. Akşam herkes uyuduğunda bizde odaya geçmiştik mirana ne kadar istemesem de arkamı dönerek uyudum miranda bana arkasını dönmüştü..
Sabah telefonumun çalması İle gözlerimi açmıştım miran yanıma gelmiş karnıma sarılarak uyuyordu ne ara sarılmıştı bunlaeı düşünmekten vaz geçip çalan telefonu açtım annemin sesi epeyce telaşlı geliyordu.
Zehra : Reyyan kızım! Gül merdivenlerden düştü evde kimse yok yetişin.
Diyen sesi kulaklarımı doldurdu.
YENİ BÖLÜM GELDİ UMARIM BEĞENİRSİNİZ. VOTE VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN.