Üvey Anne 🤓

24.Bölüm - Basıldık 💅🏻

Reyyandan
Annemin sesini duyar duymaz miran'ı omuzlarından ittim. Ve gömleğini üzerine attım. "A-Anne" dedim annem ise elli ile gözlerini kapatarak yavaş yavaş kapıya doğru gidiyordu "Miran oğlum gelmişsin hoşgelmişsin kahvaltıya bekliyoruz çocuklar." Dedi ve hızla odadan çıkıp kapıyı kapattı. Bende sinirle miran'a bakmaya başladım. "Senin yüzünden basıldık miran!" Dedim kızarak. Miran da bunu söylemem ile bana kızdı. "Beni öpen sensin kızım" dedi ve tekrar öpmeye başladı bende miran'ın üstüne abanarak yatağa düşmesini sağladım ve üstüne uzanarak karşılık vermeye başladım. O da ellerini belime sararak dudaklarımı yemeye başladı. Bir süre sonra nefessiz kalıp ayrıldık. "Bizi bekliyorlar." Dedi miran "Beklesinler." Diyerek karşılık verdi Reyyan ve tekrar miran'ın dudakların yaklaşacaktan miran Reyyan'ı yatağa yatırıp üzerine gömleğini geçirdi ve düğmelerini ilikleyip üstünü düzeltti. Reyyan'ın da üstünü düzelttikten sonra beraber odadan çıktılar.

...
Akşam olmuş miran Reyyan'ın sorduğu tüm sorulara cevap vermiş içindeki sıkıntıları çözmüştü. "Kızımız da çok özledi seni" dedi ve miranın kucağındaki Güneş'in saçını okşarken "bende sizi çok özledim ama bak konuştuk" dedi ve Reyyan'ı kendine çekip yanağını öptü. "Kendi evimize gitsek mi artık" dedi miran , burada ne kadar da olsa rahat değildi. "Gidelim sevdiğim ama önce eşyalarımızı toplamamız lazım , neredeyse tüm kıyafetlerimizi getirdik buraya." "Tamam hadi gel yardım edeyim bende." Dedi ve birlikte Reyyan'ın odasına geçtiler. Reyyan 2 tane büyük bavulu dolabın önüne koydu ve yere bir tane battaniye serip güneşi üzerine yatırdı. Miranla birlikte dolabın önüne oturduktan sonra beraber yerleştirmeye başladılar.
...

"Ya miran o onu almayacağım." Dedikten sonra miranın elinden aldı. "Niye ya lazım olur." Dedi  "Lazım olursa bir sürü var miran." Dedikten sonra dolaba geri koydu. Miran tekrar elini dolaba attı ve bu sefer eline kırmızı bir iç çamaşırı geldi. Gülerek Reyyan'ın önünde sallamaya başladı. "Hahaha çok güzelmiş bu , bunu alalım." Dedi. Reyyan sinirlenerek miranın eline sert bir şekilde vurduktan sonra elindeki iç çamaşırı alıp bavula fırlattı. Miran sıkılmaya başladığı İçin ayağa kalktı ve telefonunu alıp yatağa uzanarak telefonla ilgilenmeye başladı. Reyyan ise mirana bakıyordu. "Miran ne yapıyorsun?" "Yoruldum Reyyan sen devam et bitince haber verirsin askım." Dedi ve iyice yayılarak yatmaya başladı. "Ay yorulmuş beyfendimiz oturduğun yerden çamaşır uzattın neren yoruldu acaba." Dedikten sonra kıyafetleri koymaya devam etti. O sırada güneş ağlamaya başladı. "Miran güneşe bakar mısın." Dedi ama miran onu duymuyordu elindeki telefona o kadar odaklanmıştı ki. Reyyan tekrar "Miran" dedi ama hayla mirandan ses yoktu sesini biraz daha yükselterek bağırdı. "Miran sana diyorum çocuk katıldı ağlamaktan." Diyince miran yerinden fırlayarak Güneşi kucağına aldı. "Tamam Babacım , ağlama kızım benim." Diyerek güneşi kucağında hafif sallıyordu. "Ninni söyle ona uyur tekrar." Dedi Reyyan "ben ninni bilmiyorum ki hayatım" dedi. "O zaman ayağında salla" diyerek mirana bir yastık uzattı miranda yere oturarak ayağının ucuna yastığı koyup güneşi de bacağına koyup sallamaya başladı.

Kısa oldu ama akşam atabilirsem bölüm atmaya çalışacağım. Şarjım çok az o yüzden kısa yazıp attım. Umarım Beğenirsiniz , sevgiyle kalın🤍