Occupation Series #5: The Architect

CHAPTER 13

Chapter 13

Ilang araw matapos ma discharge si mommy sa hospital. Nang malaman nila nina Hetius na na hospital si mommy ay agad silang pumunta para bumisita.

"Hindi pa ba alam ni Permion ang nangyari kay Tita? " biglang tanong ni Nimbus. Napatingin kaming lahat kay Permian na seryosong nakatingin saakin.

"I already told him. " sagot nito. Napatingin naman ako kay Eritrea na nakatingin lang kay Permian. Huminga ako ng malalim.

"Baka busy lang yung tao. " sagot ko.

"Busy? Pero may nakikita sakanila ni Felicity sa bar noong isang araw. " sagot ni Hetius.

"Napaka chismoso mo talaga! " sagot naman ni Heart dito dahilan nang pag kunot ng noo ni Hetius.

Biglang may kirot akong naramdaman sa dibdib ko dahil sa sinabi ni Hetius. Matapos noon ay agad naman silang umuwi. Napabalik ako sa reyalidad nang tawagin ako ng nurse.

"Ma'am, fully paid na po yung bills nyo. " sabi nito. Ngumiti ako sakanya at nag patuloy na sa pag ayos ng mga gamit ni Mommy. Napatingin ako sa pinto ng banyo nang bumukas iyon at niluwa si mommy.Halata sa katawan nito na pumuyat ito. Lumapit ako sakanya at inalalayan ito sa pag lakad.

"I'm okay, Lyons. " sabi nito saakin. Hindi ko ito pinansin at pinaupo sya sa kama nya. Pumasok sa loob ang driver at kinuha ang bag na may laman ng gamit ni mommy.

"I'll be staying at our house." sabi ko habang nag lalakad kami palabas ng hospital. Nanahimik lang ito at hindi sumagot sa sinabi ko. Baka okay lang sakanya na mag stay alo doon.

Nang dumating kami sa bahay ay sinalubong kami ng mga maid's at si manang Salome. My mom looks okay but she still needs to consult to a psychiatrist.

"Mom, what do you think about going to a psychiatrist for a check up? " mahinahon kong tanong. Napatingin ito saakin. She looked at me seriously.

"If that's what you want. " napangiti ako dahil sa sagot nito. Nang malaman kong baka mayroong depression si mommy ay agad akong nag Search pa internet tungkol doon and I learned that depression is a very serious mental health case.

Some patient are mostly looked fine but deep inside they're suffering. Katulad kay mommy, she looked strong and very independent but deep inside her she's very weak and fragile, that's why I'm here so that she wouldn't feel alone.

***

Maaga akong gumising para mag luto ng breakfast ni mommy. May mga maids naman pero gusto ko pa din na alagaan sya. Nang matapos akong mag luto ay dumating na din si mommy sa kusina.Hinain ko sa lapag ang niluto ko at nilagyan sya. Umupo ako sa upuan na katabi nya at nag simula na ding kumain.

"Mom, today is our oppoinemt to Dr. Rodriguez. " panimula ko. Uminom ito ng kape nya bago sumagot sa sinabi ko.

"I'll prepare later. " sagot nito. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil hindi lang ako ang nag E-effort para maging maayos si mommy, she's also doing it for herself and I'm here to be with her.

Matapos ng almusal ay agad akong pumunta sa kwarto ko para mag ayos ng sarili ko. Matapos kong maligo ay agad kong sinuot ang damit na napili ko.I put a light make up on my face and blow-dry my hair. Pag katapos ay agad akong pumunta sa kwarto ni mommy para sunduin ito. I knocked twice before opening the door.

I saw her looking at a wedding ring in her palm. That's the wedding ring from my father. Nang maramdaman nya ang presensya ko ay agad nyang tinago ang wedding ring as jewelry box nya.My mother is always elegant and you can't see any fear on her eyes. "Let's go? " nakangiting tanong ko. She nodded her head before waling out.