Occupation Series #5: The Architect

CHAPTER 23

Chapter 23

Pag uwi ko sa bahay ay agad akong nag bihis ng malinis na damit bago bumaba sa kusina para kumain. Humalik ako sa pisngi ni mommy bago umupo sa tabi nya.

"Hindi ba dito kakain si Kelio? " takang tanong ni mommy.

"My family dinner sila ngayon. " sagot ko.

Nag simula na kaming kumain at hindi pa ako nakakakuha ng lakas ng loob para sabihin kay mommy na may balak kaming bumalik sa Pilipinas. I cleared my throat.

"May gusto ko bang sabihin, Lyons? " I pressed my lips tightly before nodding my head.

"Kelio and I are planning to go back. Kelio is having a new batch there while I saw earlier Heart, Hetius wife and she invited me to her birthday next month. " sagot ko.  Maging si mommy ay nakatingin lang saakin  habang nag sasalita ako kaya hindi ko alam kung ano ang nasa isip nito ngayon.

"As long as you're with Kelio." nakangiting sagot nito. Ngumiti ako pabalik bago tumango. Malaki ang tiwala ni mommy kay Kelio na maging ang nag ginagawa ng mga modern na mag boyfriend at girlfriend ay hindi namin nagagawa. My mom always acknowledge marriage before sex.

We make out but there is nothing more than that. Matapos kumain ay sabay kami ni mommy pumunta sa kanya-kanyang kwarto namin. Humiga ako sa kama at kinuha ang cell phone ko  Ilang taon ko na din hindi nabubuksan ang account ko sa instagram.

Simula nang dumating kami dito ay gumawa ako ng bagong account, hindi naman ako madalas mag online dahil naging busy din ako sa trabaho.

Heart_Mercado followed you.

Napaawang ang labi ko nang makita ko na nahanap ni Heart ang account ko. Pumunta ako sa account nito. Puro pictures lang nilang pamilya and nanduon, may iba din na baby pics ni Valentines. Kumunot ang noo ko nang makita ko ang latest post nito, picture nilang lahat.

Sina Deiva, Heart, Eri at babaeng hindi pamilyar saakin ay nakaupo habang nasa likod nila ang mga asawa nila. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko na nakatapat si Permian sa upuan ni Eritrea.

Tears starts rolling down to my face when I saw Eri's face smiling widely at the camera. It's tears of joy because I finally saw her again after so many years and I almost thought that she was dead but after seeing this I can't even explain how I feel.

May mga bata na nakaupo sa damuhan sa may paahan nina Eritrea. Sa tingin ko ay mga anak na nila iyon dahil  nakita ko si Valentines na kapantay si Heart.

Pero hindi ko nakita sa picture si Permion  o si Felicity.  What happened to them?

***

Today us our flight going to the Philippines. Hindi ko maiwasang hindi kabahan sa pag balik ko doon. Nakayos na din ang mga damit na dadalhin ko pauwi. Hindi namin sigurado kung hanggang kailan kami doon pero panigurado ay babalik kami dito. Hindi din sasama si mommy dahil may mga gagawin pa sya dito na hindi nya pwedeng iwan.

Tumingin ako muli sa salamin bago bumaba sa hagdan, pag dating ko sa sala ay nanduon na si Kelio at nag hihintay kasama si mommy. Humalik ito sa pisngi ko at tinulungan ako sa pag dala ng maleta ko sa kotse na gagamitin namin papuntang airport. Naiwan kaming dalawa ni mommy sa sala.

"I'll miss you, mom" hindi pa din ako makapaniwala na magiging ganito ang pakikitungo namin dalawa sa isa't isa. I remember the days that she always ignored me and always wronged my every action but now everything change and it's a good one. Niyakap ko ito ng mahigpit at hinalikan ang gilid ng noo nito.

"I'll miss you too, mom. Take care of yourself." malambing na sabi ko bago kami mag hiwalay sa yakap nito. Hinaplos nito ang buhok ko at ngumiti saakin.

"Whatever happens when you go back I will always be here for you." hindi ko maintindihan ang ibig nitong sabihin pero alam kong may kinalaman doon si Permion. I gave her a smile before nodding my head.

"Babe, let's go. " sabay kaming napatingin sa pinto nang pumasok doon si Kelio. Tumango ako sakanya bago pumasok sa kotse. I waved my hands to my mother and sat properly. I hold my wrist and closed my eyes tightly.

Pag dating namin sa airport ay nag hintay pa kami na i-announce ang flight namin. Hindi naman nag tagal ay nakapasok na kami sa eroplano. HIndi ko alam kung may mag babago ba sa pag balik ko.

Naiisip ko palang na may chance na makita ko sya ay bigla akong nakakaramdam ng kaba na hindi ko malaman kung bakit. Halos tatlong taon na ang nakalipas...Huminga ako nang malalim bago ipikit ang mga mata. He has his own family now and I know that maybe he has children too. Umuwi ako para sa birthday ni Heart at para na din makita ko muli si Eritrea.

Napamulat ako ng mata nang maramdaman ko ang pag hawak ni Kelio sa kamay ko. Our eye met and I don't know what's his reaction right now. His face are on normal state but I can see longing on his eyes that made me confused.

"I love you..." he whispered softly while he's kissing my hand.

"I love you too.." I said.

Pag lapag ng eroplano ay bumungad saamin ang mainit na temperatura ng Pilipinas. I sighed before walking towards the exit of the airport. Maraming nag bago simula nang umalis ako. Tumingin ako kay Kelio na may kausap pa sa cellhphone nya. 

"Babe, I have things to do at the construction site, you should go home first." he said after he ended the call. Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi nito.

"It's okay." sagot ko.

"I'll take a taxi and you take the service, okay?" tumango ako sa sinabi nito at sinundan sya ng tingin hanggang sa mawala na ito sa tingin ko. HIndi naman nag tagal matapos umalis si Kelio ay dumating na din ang service na mag hahatid saakin pauwi. I looked at the window and I can see some tall building around.

"Kuya, pwede bang mag libot muna ako bago ako umuwi?" tanong ko sa driver. 

"Ihahatid ko po kayo sa pupuntahan nyo." sagot nito.

"Kuya, pwede bang iuwi nyo muna yung maleta ko, ite-text ko nalang po kay0o kapag magpapasundo na ako. "sagot ko dito at agad naman syang pumayag. Pag dating ko sa gusto kong puntahan ay hindi mag kamayaw ang saya na nararamdaman ko sa dibdib. Binuksan ko ang glass door na may sign ng open.

The whole place still looks the same and it feels like it's a part of me that I could never get rid of. May mga customer na kumakain sa loob. Ngumiti ako at pumunta sa counter, I ring the bell.

"Welcome, what's-" naputol ang sasabihin ni Jane nang makita ako nito, nanlaki ang mga mata nito at agad tumili, napatawa naman ako dahil sa reaction nito. Agad itong umalis sa counter at sinalubong ako ng yakap. I hugged her back and rubbed her backs because she's crying.

"W-welcome back, ma'am Lyons!" humihikbing sabi nito. I smiled at her and nodded my head. Nang umalis ako ay hindi ako nag paalam kay Jane, nag text lang ako na sya na ang bahala sa cafe. I trust Jane because I saw potential at her by managing the cafe.

"Thanks, Jane!" nakangiting sabi ko.

"Na-miss kita, ma'am" nakangiting sabi nito.

"I miss you too and the cafe too." sagot ko.

It's good to be back...I guess