Kristal Gül Serisi 2: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (2. Kısım)

HACİM CADISINA KARŞI - 2

Orlas, cadının fırlattığı taş parçalarından sekerek cadıya atıldı fakat cadı, balkondaki açık alana çekilmişti. Barry ise Orlas'ın hareketleriyle senkronize şekilde ateş ediyordu.

Cadının peşinden balkona koşan Barry, molozların arasındaki tüfeğini kaptıktan sonra havadan yağan devasa kayaları gördü ve sıçramaya hazırlandı.

[Barry: Peşinden ayrılma Orlas!] düşen ilk kayanın kenarına sıçramasının ardından, ona en yakın ikinci kayaya sıçradı. Kayalar arasında geçişler yaparak yükseldi, son kez bulunduğu kayadan güç alıp havaya zıpladı ve tüfeğini cadıya doğrulttu.

Cadı, Orlas'ın önündeki molozları büyüterek kendisine siper olacak bir yer yaratmıştı. Yanındaki hücrenin parmaklıklarını çaktırmadan küçültüp avucuna aldı.

[Barry: Hay sokayım!] bir ihtimal delip geçer umuduyla tetiği çekti ancak kayalarda çizik dahi yoktu ki, molozların üzerine çıkan cadı, iğne büyüklüğünde parmaklıkları havadaki Barry'e savurdu.

[Kate: Barry!]

Barry'nin tenine değdiği anda büyüyen 6 parmaklık; sol omzuna, sol koluna, karnının sağına, sağ göğsüne, sağ bacağına ve sol bacağına saplanmıştı. Saplanan parmaklıklar ile arkasındaki kayada asılı kaldı. Silahları yere düşmüştü.

Sahibinin bilincinin dengesizleşmesiyle, Orlas da yere yığıldı.

[Kate: Barry! Hayır!] kayaya saplanmış Barry'nin karşısına geçip ağlamaya başladı [Kate: Aç gözlerini!]

[Hacim cadısı: Kazanamayacağınız savaşlara girerseniz olacağı bu.]

Göz ucuyla Kate'in çığlıklarının geldiği yere bakarken gördü Barry'i [Gust: Barry!]

[Barry: Daha... değil...] karnındaki parmaklığı kavrayıp kendini ileri çekmeye çalıştı.

[Kate: Organların parçalanacak!]

[Hacim cadısı: Kes. Ne yapacağını görmek istiyorum.] Kate'in ayaklarının altındaki taşları büyüterek, hücrenin parmaklıklarına çarpmasına neden oldu.

[Kate: Ah!]

[Barry: Cadı...!]

[Hacim cadısı: Acı içindeyken bana bakman içimi kıpır kıpır ediyor.]

[Barry: CADIIIAAAAAAARRRGGGHHHHHH!] inanılmaz acıya karşılık bağırarak kalan kuvvetiyle kendisini yere attı.

[Hacim cadısı: Hahahahaha! Soktuğumun böceğine bak! Ayağa kalkacak halin bile yok!]

Sol kolunu sürünmek için kullanıyordu [Barry: CADI...!]

[Gust: Bir şeyler yapmalıyız Leila!]

[Leila: Burayı bırakmamız demek, etrafımızın sarılması demek! Ona inanmazsak her türlü öleceğiz!]

[Gust: İnanacağım! Barry, eğer ölürsen seni bok çukuruna atarım!]

[Barry: Hah...] ağırlaşan gözlerini açık tutmaya çalışırken sırıttı. Hacim cadısının hemen önündeydi.

[Hacim cadısı: Ölmek için ayağıma kadar geldin mi? Ne kadar da düşünceli bir yakışıklıksın sen öyle, fuhuhuhuhu.]

[Barry: Ölmeden önce son bir ricam olacak...]

[Hacim cadısı: Ayağıma gelmenin karşılığı olarak böyle bir incelik yapabilirim.]

Gözleri kapanmıştı. Koordinatları hâlâ görebiliyordu fakat bu sefer daha farklıydı, baktığı kişinin kalbinin atışını görebiliyordu. [Barry: Hiç yakın mesafeden kalbine revolver mermisi yedin mi?]

[Hacim cadısı: Eh!?]

Barry, sürüklenmesi boyunca göğsünün altında gizlediği revolverı hızlıca çekip, cadının kalbine ateş etti. Mermi, kalbini delerek sırtından çıkıp giderken, cadı kalbini tutarak yere yığılmıştı.

[Hacim cadısı: Ne ara...!?]

[Barry: Kate, önüme geldiği sırada revolverı molozların arasına gizlemişti. Adil bir savaşta kazanamayacağımızı ikimiz de biliyorduk.]

[Hacim cadısı: Siz yalnızca basit insanlarsınız! Bunu düşünememeniz gerekiyordu! Aptallar! Aptallar! Apta... lla... r...] kalbi durmuş ve ebedi sessizliğe gömülmüştü.