Chapter 18. "Devour"

356 30 7
                                    

Chapter 18

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Chapter 18. "Devour"

"He who dwells in the shelter of the Highest will abide in the shadow of the Almighty. I will say to the Lord, "My refuge and my fortress, my God, in whom I trust." For he will deliver you from the snare of the fowler and from the deadly pestilence. He will cover you with his pinions, and under his wings you will find refuge; his faithfulness is a shield and buckler. You will not fear the terror of the night, nor the arrow that flies by day."
Psalm 91: 1-16

Day 6

Date: December 21, 2030

Time: 4:28 PM

Place: Pasay City

After they discovered the earpiece, they locked me and secured me in one room. A couple of hours had passed, they get me out of the room and they tied my arms and covered my eyes. Naramdaman ko na lang na sinakay nila ako sa sasakyan at ngayon hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin. Hindi ko alam ang aking gagawin. Hindi ko alam kung mabubuhay pa ako.

I remain silent trying to think straight and thinking what should do now to escape. Dahil isa lang ang alam ko, I am sure that will kill me. Pinaling ko ang ulo ko at kahit na may nakatakip na tela sa mata ko at naramdaman ko ang sinag ng araw mula sa labas. Base sa init at sa kulay ng sinag ng araw ay hapon na at palubog na ang araw. Kung hindi ako nagkakamali ay quarter to 5:00 PM na tulad ng sinabi ni Grace na kung ano oras nawawala ang mga baliw na ito at may pinupuntahan na isang lugar.

Maya-maya pa ay huminto na ang sasakyan. Mabilis na dumaloy ang kaba at takot sa buo kong katawan. Hinawakan ako ni Brix at Mon at binaba ng sasakyan.

"We're here, Krisa...to you last destination." Natatawang sabi ni Lilybeth. Matagal na akong napipikon sa boses at sa pagmumukha ng babaeng 'to. Gusto kong basagin ang mukha niya.

"Remove the blindfold." Rinig kong utos ni Chris. Inalis naman ni Mon ang nakatakip sa aking mga mata.

Pagtanggal ng telang nakatakip sa aking mga mata ay nilibot ko ng tingin ang lugar kung nasaan kami. Malaki ang lugar na parang isang pabrika. Tiningnan ko si Chris na nakatingin din sa akin, isang seryosong tingin. Hindi pa rin mawala sa kaba sa aking dibdib. Ano ba ang ginagawa naming dito?

Nilibot ko pa ulit ang aking mata sa buong lugar at halos lumuwa ang mga mata ko sa gulat nang makita ko ang ilang bangkay. At mas lalo akong nagulat nang mamukhaan ko ang bangkay. Napatalikod ako at napaduwal dahil sa nakita ko.

That was Amanda...'yong sumama sa kanila noong isang araw.

"I guess you have a hint kung saan ka rin papunta." Sabi ni Chris. Tiningnan ko siya ng masama.

RapturedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon