"We are all sinners."
There was a prediction that the end of the world will be coming soon but nobody knows when and how will it end. Christians believe that the second coming of Jesus will end everything and they called it 'Rapture'.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 4. "Endanger"
"And if I go and prepare a place for you, I will come again and will take you to myself, that where I am you may be also." John 14:3
Day 1
Date: December 16, 2030
Time: 4:38 PM
Place: Quezon City
Malungkot akong nakaupo rito sa may gutter habang nakatingin sa gate ng village. It's quarter to 5:00 now and people from the village are coming back. Bakas sa aking mukha ang kaba at pangamba habang tinitingnan ang bawat taong pumasok sa village namin, hoping that Froilan will be enter the gate, hoping that he is still alive.
I checked the time in my wrist watch and it's 4:55 PM and as the clock's hand ticking, my faith that Froilan is still alive slowly fades and it was my damn fault. Muling sumagi sa isip ko ang mga nangyari kanina haban tulala sa gate. Kita ko ang kulay kahel na kalangitan senyales ng paglubog ng araw. Sa isang araw lang, dalawa sa kaibigan ko ang nawala eksaktong isang daang araw pagtapos ng sinasabi nilang rapture.
"You!" Napatingala ako nang may sumigaw sa harap ko. Pagkakita ko ay nagulat ako at nalungkot nang makita ang Ate ni Froilan. Tumayo ako at siya namang lapit niya sa akin at hinawakan ako ng mahigpit sa magkabila kong balikat.
"Kasama mo si Froilan kanina hindi ba? Where the hell is my brother!? Why he isn't here now?" galit na sigaw niya sa akin. Hindi ko makuhang sumagot at nanatiling kinakabahan at malungkot na nakatingin sa kanya.
"Answer me!" muling sigaw ng Ate ni Froilan ay saka humagulgol ng iyak. "Where is my brother?"
Hindi na napigilan ng luha kong tumulo habang nakatingin sa akin ang Ate ni Froilan at umiiyak.
"Nagpaiwan siya sa mall." Humihikbi kong sagot na kinabigla ng Ate ni Froilan.
"What? You went to the mall?!" malakas niyang sigaw. "What were you thinking? That's—that's dangerous!"
Hindi ko na nagawa magsalita at patuloy lang na umiyak nang bitawan ako ng Ate niya, tulala ito at hindi makapaniwala sa kanyang mga nalaman.
"Because of your family," napatingin ako sa Ate ni Froilan nang marinig ko ang sinabi niya, nagtama ang mga mata namin, nakakatakot ang mga titig niyang kita at ramdam mo ang puot sa kanyang mga mata. "Dahil sa inyo, pinasok namin ng kapatid ko ang ayaw naman naming gawin."
Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Why? Why is she blaming my family? From what I know, my Papa just did the right thing.
"What do you mean?" I asked in confusion. She faced with a wave of anger written on her face.
