Promise me

Hoofdstuk 16.

P.O.V. Alexis

Vind Veerle zichzelf dik? Hmm, met deze gedachte ga ik op m'n bed liggen. Voor wiskunde heb ik m'n best gedaan maar veel is er niet van gekomen. Dan niet hoor, beter dan m'n best kan ik niet doen. Best gek dat Veerle me ineens appte met de vraag of ze dik is, ze is echt het tegenovergestelde van dat. 

Ik doe m'n oortjes in en zet de muziek van Justin aan. Als hij d'r niet was hè. Zijn muziek helpt me gewoon. Zachtjes zing ik mee met het liedje 'Be Alright'. Ik sluit mijn ogen en ga even helemaal op in de muziek. En kom zo tot rust. 

Na ongeveer 10 minuten zo gelegen te hebben, en ik een aantal liedjes heb geluisterd, besluit ik Robin te appen.

*App gesprek met Robin*

A: Hey !

R: Yo :).

A: Wiskunde is echt mislukt...

R: Aii, ik weet zeker dat je het wel kunt babe ! 

A: Mwah, ik zie het wel..

R: Denk maar even terug aan vanmiddag, toen wij twee samen waren ;).

A: Hahah ja zal ik zeker doen. Het was echt gezellig.

R: Dat was het zeker, snel weer een keer iets leuks doen?

A: Jaa, lijkt me leuk ! 

R: Ik ga zo slapen, ben pittig moe.

A: Oh okay, slaaplekker alvast (: .

R: Jaa, welterusten babe x

A: Byee .

Ik glimlach naar m'n scherm, hij noemt me babe. Zacht giechel ik, en meteen komt er een andere gedachte in me op. Namelijk: 'zou hij dat bij meer meiden doen?'  . Wie weet... Ik vertrouw mensen echt niet meer zo snel. Gelukkig heb ik in ieder geval Veerle. Het blijft me bezig houden, dat wat ze me appte. Dalijk is er wat, of nja, als er iets is, zou ze het me wel zeggen. Toch... 

P.O.V. Veerle

Shit shit shit. Als er nu iemand m'n kamer binnenkomt ben ik echt het haasje. Dalijk is het mijn moeder, dan ben nog veel erger de klos. Ik heb haar namelijk nog niet verteld over Nils, en volgens mij weten Alexis haar ouders ook nog niks van Robin. Nils zit kei stil op m'n bed. 'Shit, dit is niet goed.' fluister ik in z'n oor wanneer de deur iets open gaat. Hier gaat m'n sociale leven, dag afspreken en leuke dingen, hallo huisarrest...

Volgens mij staat m'n hart echt even 1 seconde stil, wanneer de deur opengaat met een piepgeluid. ''Veerleeeeee, ik kan niet slapen.''  Meen je dit, even serieus. Ik zit helemaal in spanning, gaat de deur open, staat mijn jongere zusje daar in de deuropening. Met haar knuffel in haar handje. Heel verbaasd kijkt ze naar Nils, en Nils kijkt haar ook verbaasd aan merk ik. ''Wie is dat.'' zegt ze terwijl ze naar Nils wijst en m'n kamer in komt lopen. Hmm, ja wat moet ik hier eens op antwoorden. Voordat ik antwoord geef op haar vraag sta ik op, en doe de deur achter haar dicht. Ik til haar op op en ga met haar op schoot naast Nils zitten.

'Dit is Nils, herken je hem niet?' vraag ik haar dan rustig. Volgens mij is het al best laat, en ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin om hier nu met m'n zusje te zitten, maar straks gaat ze mama erbij roepen. En dan is het pas echt feest... Ik ben allang blij dat zij m'n kamer binnen kwam, en niet een van mijn ouders.

''Jaaaaa, ik kenne jou.'' zegt ze dan, glimlachend naar Nils. Nils lacht naar haar, en vraagt haar waarom ze niet lekker in haar bed ligt. ''Het is heel donker.'' antwoord ze dan op hem. Tja, dat is het meestal toch, als je slaapt. Soms snap ik haar echt niet meer... 'Als je niet tegen papa en mama zegt dat hij bij mij is, dan gaan wij morgen samen een ijsje eten, als ik je ophaal van school.' zeg ik tegen haar. Haar ogen worden groot van blijdschap en verbazing wanneer ik dat zeg. ''Jaaa.'' antwoord ze me, Direct nadat ze dat heeft gezegd gaapt ze. ''Zie je wel, je slaapt zo vast wel lekker.'' zegt Nils tegen haar, en hij geeft een kusje op haar handje. Ik zie dat ze niet weet waar ze kijken moet nu, hahah. 

Rustig til ik haar op, en draag haar samen met haar knuffel, een pandabeertje, naar haar kamer. Ik stop haar weer in en druk nog snel een kus op haar wang. ''Niks tegen papa en mama hè.'' fluister ik haar nog toe. Ze knikt 'ja' als antwoord en ik wacht nog even totdat ze in slaap valt. Daarna loop ik haar kamertje weer uit en loop terug naar die van mij.

 Ik loop mijn kamer in, en kijk naar m'n bed, de plek waar Nils net nog zat. Huh, hij zit er niet meer. Waar heeft hij zich nou weer verstopt. Ik loop naar m'n kleding kast, en doe beide deuren open. Nee, hier geen Nils. En waarom zou hij zich eigenlijk verstoppen in m'n kleding kast. Vervolgens doe ik mijn slaapkamer deur goed dicht, wat ik net was vergeten. Verbaasd loop ik naar mijn bed, en ga er op mijn knieën voor zitten, om te kijken of hij zich niet onder mijn bed heeft gewurmd. Hmm, hier is hij ook niet. ''Nils?'' zeg ik zacht. ''Nils, waar zit je?'' Hè, waar is hij nou heen. Dit is toch wel echt raar. ''Nils, waar ben je nou?''