Promise me

Hoofdstuk 6.

P.O.V. Alexis
Ondertussen probeer ik wat foto's te maken van de band die speelt. Alleen, tussen al die dansende en springende mensen in gaat dat lastig. Ik stop er even mee en bekijk de foto's. Er zitten maar een paar goede tussen. Degene die echt heel wazig zijn verwijder ik meteen. Ach ja, dit weekend herinner ik me toch wel.

Veerle blijft ook lang weg. 't Zal vast druk zijn bij de toiletgebouwen. Maar ja, ze loopt ook niet in 7 sloten tegelijk. 'Daar sta je dan mooi in je eentje te dansen.' denk ik bij mezelf. Hopelijk is ze snel terug.

Zenuwachtig kijk ik om me heen... Of ik die ene persoon niet weer zie. Niet nu, niet dit weekend. Dit weekend moet leuk worden en niet verprutst door een of andere idioot. Pff, ik voel me zo stom. Dat ik daar ben ingetrapt toendertijd... Een depressief gevoel begint m'n humeur te verpesten. Waarom nu, ik wou dat ik hem nooit had ontmoet. Met z'n gladde praatjes. Iew, gewoon nee. Te naïef, dat ben ik geweest ja. Wie ik de schuld geef? Eigenlijk vooral mezelf, ik had beter op moeten letten. Het leek alleen... Nee niet aan denken nu. Een beetje somber zit ik voor me uit te kijken. Argh, dit haat ik dus. Het heeft gewoon een litteken achter gelaten. Letterlijk, en figuurlijk.... Moet ik dit dan altijd blijven voelen? Ik zal het wel verdiend hebben....

P.O.V. Robin
Het meisje staat nog steeds alleen. Zal ik erheen gaan? Dalijk had ze ruzie met haar vriendin en staart ze daarom ineens zo somber voor zich uit. "Eey Gijs, die chick daar hè, met die donkere haren daar. Zal ik naar haar toe gaan? Ze staat nu denk al 30 minuten alleen als het niet langer is." Ik zie Gijs naar d'r kijken. 'Hmm kan.' antwoord hij. Nogal een kort antwoord maar oké. "Ben zo terug." 'Prima, maar ga niet de klootzak uithangen hè?' grijnzend kijkt hij me aan. "Neehee, dat doe ik nooit." grijns ik terug. Hmm, de werkelijkheid is opzich iets anders maar okay.

Ik zet een glimlach op en loop naar d'r toe. Zacht tik ik op haar schouder. "Hey, niet zo somber kijken, of vind je deze band niet zo goed?" Ze draait zich naar me om en kijkt een beetje geschrokken. Het lijkt wel of ze in trance is. Voorzichtig leg ik m'n hand op haar bovenarm. "Ben je okay?" vraag nog net hoorbaar voor haar. 'Huh, uhm ja ik ben okay hoor.' antwoord ze me nog steeds een beetje afwezig. "Ik ben Robin." 'Jup, I know hahah. Ik ben Alexis.' "Hahaha, leuke naam."

Het is even stil, maar dan vraag ik "Waarom keek je zo somber?" 'Oh nee niks, er is niks hoor.' Beetje vaag antwoord, niet eens echt een antwoord op wat ik vroeg. Ze kijkt me aan, en glimlacht lief. Zou ze die glimlach nou menen? Aandachtig kijk ik naar haar, terwijl zij zicht weer richt op de band, die net een rustig nummer spelen.

Zie ik dat nou goed? Het lijk wel een litteken op haar arm. Niet dat het zo zichtbaar is. Maar als je echt heel goed kijkt dan kun je het een beetje zien. Ik sta daar ook maar met m'n handen weer allebei in m'n broekzakken. 'Je bent echt leuk, en je hebt echt talent.' Ze kijkt me aan met haar mooie groene ogen. "Dankjewel. Jij mag er ook wezen." Zeg ik haar met een knipoog. Haar ogen, ze hebben iets bijzonders. Omschrijven kan ik het niet, maar ze zijn gewoon, ja gewoon speciaal.

Ze glimlacht weer naar me, en vraagt met wie ik hier ben. "Met m'n vrienden. Gijs en Nils, wordt echt een te gek weekend dit. En met wie ben jij hier?" Ook al heb ik wel zo'n vermoeden, dat meisje, Nils ging haar volgens mij helpen vanmiddag. 'Met een van m'n beste vriendinnen, Veerle. Nils en zij hebben vanmiddag al kennis gemaakt hahah.' Veerle, zo heet ze dus. Volgens mij was Nils daar zelf namelijk nog niet achter. "Aha, klinkt ook gezellig. Met z'n tweeën dus?" 'Jup, een keer lekker rustig.'

Lekker rustig? Er is anders niks rustig aan de muziek hier op 't moment. "Whahah, ja echt lekker rustig ja." Ik kijk haar aan met een korte glimlach en we weten allebei wat ik bedoel. Samen schieten we in de lach. Dit meisje wordt steeds leuker. Ben benieuwd waar ze tot in staat is...