Promise me

Hoofdstuk 17.

P.O.V. Nils

Ik zat rustig op Veerle haar bed te wachten, totdat ik gebeld werd. Verbaasd dat iemand me nu nog belde, keek ik op mijn scherm. Meen je dit, ff serieus. Gijs. Waarom belt hij nou weer om 23:00 uur. Want ja, het was al pittig laat nu ik toch zo op m'n telefoon keek. Ik nam op.

* Gesprek tussen Gijs en Nils * 

N: Hey, waarom be.....

G: *krijgt bijna geen lucht* Nils... Help... Ik... 

N: Holy fuck, gaat het wel?

G: *hapt naar adem*

N: Ben je thuis? Op je kamer?

G: J j jaa.....

N: Oké ik kom er nu aan ! *verbreekt de verbinding* 

Wow.. Zo snel als ik kon, klom ik het balkon weer op. Dit probeerde ik zo geruisloos mogelijk te doen. Behendig sprong ik van het balkon af, en kwam nog net goed terecht. Hopelijk vergeeft Veerle me dit. Zo hard als ik kan ren ik naar het huis van Gijs. Waarschijnlijk heeft hij weer een hyperventilatie aanval, of hoe je dat ook noemt. In ieder geval, hij moet snel weer rustig worden. 

Buitenadem aangekomen bij het huis van Gijs ren ik door de achterdeur naar binnen, wat me verbaasde blikken van zijn ouders opleverd, maar die boeien me even niet. Zijn ouders mogen dit niet weten, of nou ja, hij wil niet dat zijn ouders dit weten. Robin en ik zijn de enige die dit weten geloof ik. Als ik straks weer naar beneden ga zeg ik wel dat ik energie teveel had of zo, ik doe wel eens vaker idioot. 

 Ik gooi z'n kamer deur open, ik besef me dat hij nu al 10 minuten aan het hyperventileren is, er had wel wat kunnen gebeuren. Gijs heeft al een zakje vast, om in te ademen, maar veel gebeurt er niet. Rustig ga ik tegenover hem op mijn hurken zitten, hij zit met zijn rug tegen de rand van zijn bed. 

''Rustig door je neus in ademen, en door je mond uit, in dat zakje Gijs, je kunt het. Rustig ademen, kijk zo.'' praat ik zacht en ik doe het voor, hij pakt het zakje weer van me over en probeert rustig te ademen, ondertussen loop ik naar de cd-speler, en zet een CD van Secondhand Serenade aan, het is 1 van zijn favoriete CD's, hopelijk helpt dit ook. Ik ga weer voor Gijs op m'n hurken zitten en leg een hand op zijn schouder. ''Het komt goed, echt waar, misschien moet je dit nu wel aan je ouders vertellen Gijs, straks ben ik er niet en gaat het fout. Nu heb je zeker 10, misschien wel 15 minuten lang gehyperventileerd, je mag dankbaar zijn.'' 

Hij knikt en schud daarna nee. 'Niet mijn ... ouders.' Niet begrijpend kijk ik hem aan, ''Maar dit is niet goed Gijs, beloof me dan in ieder geval, dat je meteen belt, als er iets is, of als je je niet goed voelt. Beloof het me.'' En hij knikt. Na paar minuutjes ademt hij gelukkig weer rustig. Waarom zou hij dit niet tegen zijn ouders willen zeggen?

P.O.V. Gijs

Ik voel alleen nog een drukkende pijn op mijn borst, en ademen gaat wel weer. Stomme hyperventilatie, vanbinnen scheld ik op mezelf. Ik maakte me natuurlijk weer te druk, stressgehalte gaat omhoog, en piekerde zeker weer teveel. Als ik het internet moet geloven kunnen dat onder andere oorzaken zijn van hyperventilatie. 

Langzaam hijs ik mezelf weer op m'n bed. 'Pfff, dat was me wat.' zeg ik wanneer ik ben gaan liggen op mijn rug. Even rustig liggen. Nils pakt de bureau stoel en komt  erbij zitten. ''Dit is niet goed gap.'' zegt hij hoofdschuddend. 'Ik weet het Nils, ik weet het.' Een zucht verlaat m'n mond. ''We kunnen het samen zeggen, straks gebeurt het een keer wanneer ik niet zomaar even naar je toe kan.'' Zijn stem klinkt bezorgd, en dat waardeer ik, echt waar, alleen ik wil gewoon niet dat mijn ouders het weten. Het zijn een beetje van die overbezorgde types, die dan meteen allerlei middeltjes en methodes zouden gaan zoeken, of erger nog, zelf bedenken. Nee, dat wordt echt drie keer niks. 

'Nee Nils, sorry maar dat wil ik echt niet.' Het is thuis toch al niet al te best, al zou je denken dat ik het natuurlijk gewoon goed heb, ik ben acteur, en wordt al wat bekender, maar toch. Er zijn aardig wat mensen die denken dat ze me kennen, maar ze kennen me dus totaal niet. Grappig soms, hoe mensen kunnen denken dat ze je vriend zijn. 

Nils kijkt me aan, en zijn ogen veranderen plots, waarop hij uitbrengt: ''Shit, ik heb Veerle alleen achter gelaten, die zal zich wel zorgen maken over waar ik ben.'' 'Wacht was je nog bij Veerle? En je hebt Veerle gewoon zonder iets te zeggen achter gelaten voor mij?' Wow, dat hij dat had gedaan wist ik niet. ''Ja Gijs, dat heb ik.'' 'Oh shit.' Ik zie Nils zenuwachtig op zijn telefoon kijken. ''Fuck, wel 9 gemiste oproepen, en haast 30 appjes.'' 'Beetje stalkerig.' ''Nee, ze is vast bezorgd.'' 'Kan ook, bel haar snel terug dan.' 

P.O.V. Veerle

Waarom neemt hij nou niet op? En beantwoord hij m'n appjes niet. Ik heb al m'n hele kamer doorzocht, maar hij zit nergens. De weg in m'n huis kent hij niet, dus ver kan die niet zijn. Hij zou toch niet gewoon terug naar huis zijn gegaan? Zonder iets te zeggen. Nee, zo is hij toch helemaal niet, of toch wel... 

Ik loop te ijsberen door mijn kamer, waarom is hij nou ineens weg. Ik heb hem al bijna 10 keer gebeld, en al lichtelijk vol gespamd... Dalijk vindt hij me nog een stalker of iets, dat wil ik nou ook weer niet. Pff, met een plof laat ik mezelf op bed vallen. Als hij nou gewoon iets van zich liet horen. Weer ontgrendel ik mijn telefoon, en ga naar whatsapp. Nog altijd niks. Dan wanneer ik naar youtube ga, word ik gebeld. Vlug neem ik op.

* Enkele minuten later *

Opgelucht haal ik adem wanneer hij alles heeft uitgelegd. M'n telefoon doe ik aan de oplader, en ik ga naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Hij heeft me een geheim toevertrouwd. En natuurlijk heb ik beloofd dat tegen niemand te zeggen. Zelfs Gijs weet niet dat ik het weet. Eigenlijk zou ik het er met Alexis over moeten hebben, zij heeft hier soms ook last van, van hyperventilatie. Alleen dat mag ik echt niet doen, dat heeft Nils me nog nadrukkelijk gezegd. 

Ik ben allang blij dat het nu weer okay is met Gijs, straks was er wat ergers gebeurd. Soms ben ik ook wel echt té overbezorgd hoor, het is echt zo'n eigenschap die ik af en toe haat. Maarja... Plots trilt mijn telefoon, en wanneer ik kijk naar het berichtje worden mijn ogen groot...