Promise me

Hoofdstuk 3.

P.O.V. Alexis
Wanneer Rafaël een van onze favoriete CD's aanzet, zing ik gewoon alles mee. Niet dat ik mooi zing of zo, maar gewoon, omdat ik het leuk vind. Veerle kijkt me lachend aan, en de liedjes die ze kent, die zingt ze ook mee. Veerle kan echt zo mooi zingen, al wil ze het zelf nog niet helemaal geloven. Raaf zit rustig achter het stuur, hij is er wel aan gewend dat ik graag meezing. Meestal gebeurt het ook gewoon zonder dat ik het doorheb.

Ik ben echt zo blij dat m'n broer nu z'n rijbewijs heeft, en dat ik een goede band met hem heb ! Altijd als ik bij mijn ouders in de auto zat, en alleen al 1 woord meezong zeiden ze al dat ik stil moest zijn. Pff, ze zeuren echt teveel. Maarja, niet aan denken nu. We gaan lekker een weekend tegemoet zonder gezeur en met alleen maar plezier! Ik vergis me even in de tekst van dit nummer en maak er even m'n eigen versie van. Wat als gevolg heeft dat Veerle en ik helemaal dubbel liggen van het lachen. Rafaël kijkt door de achteruitkijkspiegel naar ons, "Alles oké daar achterin?" Zegt hij grijnzend. Ik knik en Raaf richt zich weer op de weg. Alledrie zijn we de verdere rit stil en genieten van de muziek die aanstaat.

Na ongeveer 15 minuten vraagt Veerle hoelang we nog moeten rijden. Wanneer Raaf antwoord met dat we er over 2 minuten zijn kunnen we het niet laten om even te gillen whahah. "Jullie zijn echt niet helemaal 100 hoor." Krijgen we te horen van m'n broer. 'Ach ja, dat wisten we al wel langer dan vandaag, toch?' Antwoord ik op hem. Lachend schud hij zijn hoofd. De auto is nog maar net geparkeerd of we springen de auto al uit.

P.O.V. Veerle
Rafaël is zo aardig om de tentspullen en de slaapmatjes pakken, terwijl wij aan het worstelen zijn met onze koffer, slaapzak en kussen. Met z'n drieën lopen we het terrein op.

-------- 30 minuten later ---------

Samen zijn Alexis en ik druk bezig met het opzetten van de tent. Het is moeilijker dan gedacht, want ik krijg de haringen van de tent niet goed in de grond geslagen, en het knoopje van zo'n touwtje schiet telkens los. Goed in knopen maken ben ik nou ook weer niet. Alexis was aan de andere kant al bezig met de haringen van de tent in het droge pas gemaaide gras te slaan. Haar ging het makkelijk af. Bij mij zat er vooraan ook iets niet helemaal goed met de tentstok.

Het zonnetje staat gelukkig wel lekker te schijnen dus dat scheelt. "Lukt het?" hoor ik ineens van een lachende stem achter me. 'Alexis, nu even niet. Ik kan het echt wel zelf hoor.' "Alexis? Ik heet Nils hoor, hahah." Nils? Welke Nils? Er zit een Nils in m'n klas, maar dat is nou niet echt het type dat naar zo'n muziek festival als deze gaat. Ik draai me om en sta op. Ik kijk recht in het glimlachende gezicht van de tot net toe onbekende jongen...

P.O.V. Alexis
Al best snel ben ik klaar met het achterste deel van de tent opzetten, die handigheid heb ik denk ik van m'n vader geërfd. Even snel ga ik naar het toilet gebouw. Eerlijk gezegd ziet dat er nog best netjes uit. Nog wel, denk ik er achteraan. Ik maak even een praatje met een meisje dat haar make-up aan het bijwerken is. Ze lijkt me wel aardig. Ze stelt zich voor als Kelsey. We wisselen onze nummers uit en ik loop weer terug naar onze tent.

Als ik nog even achterom kijk, zie ik dat Kelsey richting een tent loopt, die gelukkig niet ver van die van ons is. Mooi, dan hoeven we ook niet heel het veld over als we in de avond met een groepje mensen naar het podium gaan.

P.O.V. Nils
Samen met Gijs en Robin heb ik net onze tent opgezet. Het ziet er niet uit, zo'n knalroze tent. Maar ja, dat krijg je ervan als je op het laatste moment nog een tent moet kopen, en bijna alles uitverkocht is. De tent stond al snel, schamen doen we ons niet echt. Wat boeit het ons wat andere van ons denken? Nou gewoon niks.

Robin en Gijs leggen de matjes en slaapzakken in de tent en ik kijk wat om me heen. Ik zie een meisje worstelen met een touwtje en zo'n haring van de tent. Een grijns verschijnt op m'n gezicht. Meiden ook hè. Lachend schud ik m'n hoofd en besluit haar te helpen. Ik loop richting de tent en het meisje. "Lukt het?" vraag ik voorzichtig. Het meisje reageert nogal aanvallend. "Hey rustig hoor, ik ben het maar..." antwoord ik haar.