Promise me

Hoofdstuk 2.

P.O.V. Veerle
'Neeeee Raaf, meen je deze?' hoor ik Alexis naast me. 'We kunnen nog wel gaan toch?' zegt ze er al snel achteraan. "Nou uhm.. dat weet ik niet dames. Ik zal het proberen!" Ah shit. Hier zaten we niet op te wachten, straks hebben we een plek helemaal aan de buitenrand van het veld! Niet dat ik dan helemaal in het midden en vooraan wil of zo, nee dan zit je ook zo in het zicht. Maar gewoon in de buurt van het podium en de toiletgebouwen enzo.

'Wat is er dan met je auto?' vraag ik hem, terwijl ik met m'n hand over de zachte stof van m'n spijkershort heen strijk. We verheugden ons hier al maanden op en dan nu! Het weekend is nog niet eens goed begonnen en er is nu al tegenslag. "Ik heb een lekke band, waarschijnlijk weer een van die jongens van hierachter die dat op z'n geweten heeft. Ik krijg hem nog wel..." en z'n blik is vol van woede. 'Serieus? Pff, waarom dan juist nu. Kan je papa's auto niet lenen?' "Die is naar z'n werk, dus nee..." die 2 praten nog even verder en ondertussen denk ik na.

Dit is nou niet de eerste keer dat die jochies zo irritant doen.. En dan ook nog eens uitgerekend vandaag. Voordat z'n auto bij de garage is en gemaakt zijn we al snel in de avond. Wie zei nou pas dat ie een autoband kon verwisselen? Was dat niet Job? Wanneer was dat ook alweer. Even denk ik na, terwijl Alexis en Rafaël hard op aan het nadenken zijn over wat nu. Ojaa! Job vertelde me 2 dagen terug nog dat hij zijn zus had geholpen, die met autopech ergens langs de weg stond, ook een lekke band.

'Hmm, misschien kunnen we Job even bellen?' "Job? Is dat je vriendje dan?" Rafaël kijkt me vragend aan. Whaha, typisch jongens dit hoor. 'Neee hahah, hij zit in onze klas, en had pas nog de band van de auto van z'n zus gemaakt.' Dat hij ook een goede vriend van me is, gaat hem niks aan. "Ohh, nou als hij deze band kan verwisselen zou mooi zijn. Waar woont hij dan?" '3 straten verderop denk ik. Toch Alex?' "Hmm ja volgens mij wel" mompelt ze zacht. Ik loop naar de gang en bel Job. Gelukkig heeft hij tijd en kan hij zo komen. 'Hij komt er aan.' Zeg ik als ik weer haar slaapkamer terug inloop. "Mooi, zet je koffer maar vast beneden zusje, 't word iets later dan gepland..." al zeggende loopt Rafaël alweer naar beneden en wacht op Job. Nog geen 10 minuten later is die er al. Samen met Job is Rafaël nu bezig de band te verwisselen. Prinsheerlijk zitten Alexis en ik ernaar te kijken, zittend op de stoeprand.

P.O.V. Alexis
"Lief klein zusjeee, schenk je even wat drinken in voor ons?" Raaf kijkt me grijzend aan. Hij weet dat ik het niet leuk vind als hij me klein noemt. Ik ben niet eens zo klein, ik ben bijna langer dan hem! Nou ja, dat dan ook weer niet echt... Maar in ieder geval ben ik lang zat voor m'n leeftijd. 'Sure, limonade met een rietje erin? In je mickey mouse beker?' antwoord ik lachend terug. Veerle lacht mee.

Nooit had ik gedacht dat Veerle en ik goede vriendinnen zouden worden, en al helemaal geen beste vriendinnen. Ik bedoel, alleen al als je naar ons kijkt, we zien er totaal verschillend uit. Zij heeft stijl haar, ik heb krullen. Zij draagt liever kleren met vrolijke lichte kleurtjes, terwijl ik meer van het donkere ben. Toch hebben we ook overeenkomsten. Bijvoorbeeld, we vinden dezelfde acteurs leuk, en we hebben ook wel redelijk de zelfde muziek smaak. Voordat ik haar beter leerde kennen, dacht ik echt dat ze anders was. Een gewoon normaal meisje, dat het niet erg vind om naar school te gaan en gewoon altijd netjes haar huiswerk maakt. Maar nee. Schijn bedriegt. Ik leerde haar beter kennen doordat ik van klas wisselde. Het voelt vertrouwt als ik bij haar ben, dat was al zo in het begin. Het leek alsof ik haar al jaren kende terwijl het eigenlijk maar een paar weken was.

"Hey zusje, komt er nog wat van?" ik kijk op uit m'n gedachten en zie Raaf voor me staan. 'Oh, ja ik ga het pakken.' Rafaël, Job en Veerle lopen naar binnen en gaan op de bank zitten, snel schenk ik 3 glazen cola in en 2 glas limonade, en ja, in de mickey mouse beker. Uit de kast pak ik een rietje en doe die er in. Ik zet alles op een dienblad en loop naar de woonkamer. Veerle ziet het meteen en barst in lachen uit. "Ah nee Alex meen je dit?" Hij trekt een pruillip. 'Ja zet ook maar even je puppy ogen op.' "Nee man whahaha."

Nadat we onze glazen leeg hebben lopen we naar Raaf z'n auto. We zetten onze koffers in de achterbak en gaan zitten. Veerle zwaait Job uit en geeft hem nog een knuffel. Hmm wat is dat toch met die 2. Veerle heeft het bijna nooit over hem... Toch maar eens vragen dit weekend. Rafaël start de auto en we zijn onderweg ! Onderweg naar een weekend vol muziek, feesten en vooral lol maken!