SURRENDER•||•TAEKOOK

10 'O Gün Bugün Değil'

MERHABA 🌸💜

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir, lütfen kendinize dikkat edin, değerli olduğunuzu asla unutmayın 💜

Kısa bir açıklama yapıp bölüme geçeceğim, zaten yeterince beklettim.

Duvarımda da paylaştığım üzere, hayalet okuyucu konusundan gerçekten rahatsız olmaya başladım. Elimden geldiğince erken bölüm atmaya çalışıyorum, sizinle sohbet etmeye çalışıyorum, yaptığınız yorumlara cevap vermeye çalışıyorum ama buna rağmen nedendir bilmiyorum pek bir değer görmüyorum, hikayelerim değer görmüyor.

Arkadaşlar hiçbir zaman ben süper yazıyorum, kalemim Harika demedim. Aksine yavaş yavaş geliştiğimi ve bunu bir önceki hikayelerimi okuyanların bizzat şahit olduğunu söyledim. Ama buna rağmen bakıyorum, -ki asla diğer kitaplarla karşılaştırma yapmak istemiyorum- ama yorum sayısı oy sayısı ciddi anlamda çok az.

Sevmiyor olabilirsiniz buna asla bir şey diyemem ki hakkım bile değil ama en azından okuyorsanız satır aralarına yorum bırakın istiyorum. Yorum bırakın ki bende gerçekten yazarken "bekleyenler var, bekletmeyeyim hemen yazayım" vs şeklinde düşüneyim. Diğer türlü kendi kendime konuşuyorum, kendi kendime yazıyorum.

Sizinle iletişim kurmak istiyorum, bu yüzden duvarımı istediğiniz gibi kullanabilirsiniz gelin konuşalım, tanışalım diyorum ama bütün bunlara rağmen sizinle iletişim kuramıyorum. Ve bu durum kendi kendime yazıp, kendi kendime konuştuğumu düşündürüyor.

Oldukça konuştum, çok dolmuştum bu konuda. Belirtmek istedim.

Telefondan yazdım, yazım hatalarım olabilir belki üzgünüm üzerinden geçemedim bilgisayarım bozuldu çünkü

Okuyan gözlerinize sağlık

Parmak uçlarınızdan öpüyorum

SİZİ SEVİYORUM

***

Birkaç saniye önce yüzünde beliren korku kaybolurken bunun sahte olduğunu mekanı dolduran büyük kahkahasıyla anlamıştım. Belki de bu kapıdan adımını attığından beri samimi davrandığı tek an bu olabilirdi. Biraz afalladığımı itiraf etmeliydim. Öyleki kendime hakim olamayarak hemen yanımda duran adama çevirdim bakışlarımı. Taehyung'un yüzünde şaşırmaya dair hiçbir iz yoktu. Onu gerçekten tanıyor olmalıydı. Dişlerini sıktığı kasılan çenesinden belli oluyordu.

"Demek hesaplaşma vaktimiz geldi Jeon Jungkook."

Başımı hızla ona çevirdim. Yüzünde beliren sinsi bir sırıtışla beni izliyordu.

"V senden çok bahsetti biliyor musun? Aslına bakarsan beklentimi karşılayamadın, umarım bu seni üzmez."

Beklemediğim bir soru ve ardından gelen cümleyle nasıl bir tepki vereceğimi bilememiştim. Taehyung bu konudan hiç bahsetmemişti. Artı olarak bir insan düşmanına neden sevdiğini anlatırdı ki? Yanlış olan bir şeyler vardı.

"Akira! Akira! Akira! Koskoca adam oldun ama halâ yalan söylemeyi bırakamadın öyle mi?"

Taehyung aklımdan geçenleri anlamış gibi hızlıca lafa girmişti. Suratında fazla rahat bir ifade vardı, kimse birkaç dakika önce dişlerini sıkarak neredeyse çenesini kıracak kişiyle şuan elleri cebinde, gözlerinde sinsi ve umursamaz gözlerle bakan adamın aynı kişi olduğuna inanamazdı.

"Oysa kardeşin yalandan nefret ederdi öyle değil mi?"

Taehyung'un sözleri ortama şimşek gibi düşerken, Akira'nın kaşları hızla çatılmış, elleri yumruk şeklini almıştı. O an manevi olarak tek zaafının kardeşi olduğunu ve sevdiğim adamın onu ellerinden aldığını anlamıştım.