Atanma Harekâtı - GAY-

Bölüm 16

Yol boyunca sessiz sessiz ağlamıştım. Zonguldak'a vardığımda mesaj attım.

..

Muammer: İndim.

Nurullah: Gördüm seni gel.

..

Mesajı görmemle yüreğim pır pır etti. Beni almaya gelmişti. Onu bu kadar çabuk görmeye hazırlanmadığım için elimi kalbime koydum. Yerinden çıkacaktı sanki.

Onu düğünden beri görmemiştim. Burnumda tütüyordu.

Beni gördüğünü hatırlayıp hemen elimi kalbimden çektim, rezil olmuştum. Etrafıma bakındığımda onu görememiştim.

...

Muammmer: Neredesin?

..

Bir şey yazmadığı için etrafıma bakındım tekrar. Birden karşımda belirdiğinde kucağında minicik bir bebek olduğunu gördüm. Nur olmalıydı bu.

Sakin ol. Ağlama sakın Muammer.

" Hoşgeldin."

" Hoşbuldum."

" Hadi gel araba şu tarafta."

İkisinin yanında bir yabancı gibi hissetmiştim zaten öyleydimde.
Arabaya geçtiğimizde Nur'u arkadaki bebek pusetine oturtup kemerini bağladı. Babalık çok yakışmıştı.

Ona bakıp dalmışken şöför koltuğuna geçmişti.

" Nur'u bırakacak kimse olmadığı için yanımda getirmek zorunda kaldım."

Bana yaptığı açıklamayla kalbim tekledi. Ben bırakacak kimsesi olurdum ki onun.

" Anladım. Maşallah çok güzel bir bebekmiş."

"Öyledir."

Gururlu bir baba gibi Nur'a bakıp arabayı çalıştırdı.

" 25 dakikaya evde oluruz. "

Eve varana kadar bu sessizlik beni öldürürdü.

" Teşekkür ederim."

"Ne için?"

" Geldiğin için."

" Ben de teşekkür ederim. Gel dediğin için."

Buna ne kadar çok ihtiyacımın olduğunu o gel diyene kadar farketmemiştim. Ama gel demesine o kadar ihtiyacım varmış ki. Onu görünce anladım.

Konuşacak çok şeyim vardı bir o kadar da hiç bir şeyim yoktu. Sadece yanında durmak bile yetiyordu bana.

O yola bakarken gözümü dikip yüzünü izlememek için yumruklarımı sıktım. Öyle bir şey yaparsam ürker, beni sapık sanardı. Bu ihtimali göze alamazdım.

" Okul nasıl gidiyor?"

" İyi gidiyor 2 yıl oldu iyice alıştım."

Bakışlarını kaçırdı.

" Biraz geç oldu ama , atanabilmene sevindim."

Kısa bir sessizlik oldu.

" Senin sayende hepsi."

" Nasıl?"

" Sana bir söz vermiştim hatırlıyor musun? Atanmak için sana söz vermiştim ve sözümü tutmak için elimden geleni yaptım. "

" Anladım."

İkimizde itinayla onu kandırmamdan söz etmiyorduk.

En sonunda durduğumuzda evine geldiğimizi anlamıştım.