Küçük bir çocuk olmak isterdim dertlerim olmadan, acım olmadan, yanlızlığı bilmeden yaşamak isterdim ömrüm boyunca. Bir kaç gündür tanıdığım insanı sevip sonra da kaybetme duygusu çok zor. En zoruda onun seni tanımasına rağmen tanımıyor olması. Ne kadar da saçma. Hafıza kaybı nedir ki? Neden hafıza kaybı diye bir şey var? Yoksa daha çok canımızın yanması için mi? Ben de Justin'sem Asya'nın iyileşmesi için her şeyi yapıcam.
Koridorda bi sağa bi sola doğru ilerlerken karşımda duran ameliyathaneden birinin çıktığını gördüm. Erkek biriydi ama yüzündeki yanıklardan ve çiziklerden kim olduğu tanınmayacak haldeydi. Onun yanında olan doktora "Uçak kazasında ağır yaralanan kişi mi?" dedim. Doktor onaylar bir şekilde kafasını salladı. "Ayberk mi?" "Malesef siz yakınımısınız?" "Yok hay- ımm evet yakınıyım durumu nasıl? " "hayati tehlikeyi atlatması zor şimdilik yoğun bakıma alıcaz uyanması yani iyileşmesi kendisine bağlı" diyip yanımdan ayrıldı. Demek ayberk buydu. Asya bunu neden bu kadar çok seviyoduki ne buluyor bu çocukta anlamıyorum.
Telefonumu alıp annemin numarasını tuşladım. İlk çalışta açtı. "Alo anne ben şey için aradım nerdesiniz?" "Türkiye'deyiz bir sorun mu var?" "Ayberk diye biri varmış kaza geçirdi asyada bunu duyup bayıldı niye bilmiyorum ama hafıza kaybı geçirme ihtimali varmış" " Ne diyosun sen neden bana haber vermedin hemen birileriyle görüşüyosun ve onu özel uçakla türkiyeye getiriyosun ahh inanamıyorum annesi kim bilir ne kadar üzülür. Herneyse dediğim gibi hemen buraya geliyosunuz." "Tamam" dedim ve yüzüme direk telefonu kapadı. Sanırım asya için endişelenen bir tek ben değildim. Telefonu cebime sıkıştırıp doktorla konuşmaya gittim.
Bütün işlemleri halledip asyayı almak için odasına gittim. Öyle güzel uyuyor ki. "Asya hadi kalk hazırlanman lazım gidiyoruz." Yavaşça gözlerini açtı ve bana bakıp gülümsedi. Yatağın yanına oturmuştum ve o da bana doğru yaklaşıp yanağımdan öptü. Ne yani beni hatırlıyor muydu?
"Tamam sen çık dışarıya ben üstümü giyinip geliyorum bu arada neden burdayım? " "Bayıldın o yüzden burdayız şimdi ise uçakla annenlerin yanına gidicez." "Annemler mi benim annem yok ki ," " Beni yetimhaneye bıraktı annem 3 yaşındayken" "Nasıl yani herneyse bunları sonra konuşuruz üstünü giyin ve dışarı gel" dedim ve odadan çıktım. Annesi ve babası var diye biliyorum neden böyle bir şey söyledi ki?Doktorun yanına gidip olanları anlattım ve bana "Hafızası çok önceden olan şeyleri hatırlamaya başlıyor ve sadece hatırlamak istediği kişileri hatırlıyor.Sizi hatırladığına göre sizden hoşlanıyor veya üstünde bir etki bırakmışsınız" diyip gülümsemişti. Dedikleri o kadar karışıktıki fazla anlayamamıştım. Asyayı odasından aldım ve taksiye binip uçağın olduğu yere gittik. Halinden mutlu gibiydi. Bana bakıp sürekli gülümsüyor ve devamlı bana sarılıyordu. Bu durum benim hoşuma gitti aslında. Çünkü ilk defa sevdiğim bir kişi bana karşı böyle sıcakkanlı davranıyor.
"Justin bişey sorcam sana" "sor bakalım" " biz şimdi türkiyeye gidiyoruz ya orda bi ev tutup sadece ikimiz kalsak olmaz mı? " "Olur tabiki ama annenlerle konuşman lazım" "Benim annem yok ki dediğim gibi beni yetimhaneye bıraktılar.Heralde senin annem olduğunu söylediğin kişi beni ordan alan insanlar." "Bilmiyorum ama öğrenicem." "Şimdi biz aynı evde kalıcakmıyız? Nolur lütfen seni seviyorum yoksa sen beni sevmiyomusun?" "Tabikide seviyorum." " O zaman aynı evde kalıyoruz sadece ikimiz " dedi ve gülümseyip dudaklarıma yapıştı. Bu nasıl hafıza kaybı? Hafıza kaybı değilde eros ok falan mı attı? Yoksa bir rüyadamıyım? Eğer bu bir rüyaysa sonsuza kadar sürsün.
Kısa bölüm biliyorum ama bu gün bir daha yeni bölüm gelicek o yüzden kısa yani. Bir sonra ki bölüm de ne gibi şeyler olmasını istiyorsanız yorum yapın. Düşünceleriniz benim için önemli. Okuyanların sayısı çok ama vote veren yok lütfen okuyanlar vote verin:))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR ÜNİVERSİTELİ HİKAYESİ
Любовные романыGİRİŞ Platformun üzerinde hareketsiz yatıyordu. Dehşete kapılmıştım.Ne yapacağımı bilmiyordum.Bütün bunların sorumlusu bendim.Yine de tek düşündüğüm bu işten paçayı nasıl sıyırabileceğimdi.