BİR ÜNİVERSİTELİ HİKAYESİ

Bölüm 1

Onu ilk gördüğüm yer bir üniversite kütüphanesiydi.Büyük kitaplıkların arasındaki dar,uzun koridorlardan birinde karşılaştık.Üstü kitap dolu bir arabayı itiyordu.Geçebilmesi için yol verdim.Bana bakmamıştı bile ama buna pek şaşırmamam gerekiyodu.Artık lisede değildim ve okulun havalı kızı olmaktan uzak bir tarz benimsemiştim.Plastik kırmızı çerçeveli bir gözlük takıyordum.Saçlarımı arkadan bağlamıştım.Beyaz bir tişört ve altına dikkat çekmeyen bir kot pantalon giyiyordum.Yani her kez gibi sıradandım.

Az ötemde durdu,bir kaç kitabı raflara dizdi.Uzun boylu ve zayıftı.Tepede hafifçe seyrelmiş,siyah dağınık ve kıvırcık saçları vardı.Bir gün bu saçların tamamen dökülmesine sebep olacağımdan henüz haberim yoktu.Onun başına çok büyük işler açacaktım.

İki gün sonra tekrar karşılaştık...

O da benim gibi bir öğrenciydi.Cep harçlığı için her gün iki saat kütüphanede çalışıyordu.İşi,rafların düzenli kalmasını sağlamaktı.Masalardan topladığı kitapları arabaya doldurmuş,kitaplıkların arasında dolaşıyordu.Yanımdan geçerken arabanın üstünden bir kitap aldım.Kapağına bakıp hemen yerine bıraktım.Tepkisizdi,yine yüzüme bakmamıştı.Onun benimle ilgilenmesini istiyordum.Bunu neden istediğimi bilmiyordum.Sıradan biri gibi görünüyordu.Muhtemelen kızlarla pek alakası olmamıştı.Bakışları derindi ama sadece raflara ve kitaplara odaklanmıştı.Çevresindekileri umursamıyodu.Belki bu hali beni bir şeyler yapmaya zorluyordu.Onu gözlerimle takip ettim.Bir arka sıradaki "D" etiketli kitapların arasına girdi.Doğal olmaya çalışarak ben de diğer taraftan "D" ye girdim kitaplara bakıyor gibi yaptım.D'nin ucundaki bir rafa kitap bıraktı.Sonra "E" ye geçti.Bende diğer taraftan oraya geçtim.E'nin ortalarına kadar geldi.Bir kitabı rafa dizmeden önce uzun uzun arka kapağını inceledi.Yanına yaklaştım" onu okudunmu?" diye sordum.Başını kaldırıp şaşkın ve mahcup bir şekilde yüzüme baktı.

"Hayır," dedi."Ama bir gün okuyacağım." Başka bir şey söylemedi.Benimde aklıma başka soru gelmedi.Arabasıyla önce "F" ye sonra G ye geçti.G son sıradaydı.Kitaplıklar,kütüphanenin diğer ucunda başka harflerle devam ediyordu.Gye gittim.Ondan tarafa bakmamaya çalışıyordum.Pek de başarmış sayılamazdım.Raftan rasgele bir kitap aldım ve sayfalarını çevirip inceliyormuş gibi yapmaya devam ettim.Olamaz bu tarafa doğru geliyordu.Aslında heyecanlanmam gerek çünkü yine bana bakmayacaktı.Bu durum sinirlerimi bozuyordu.Hiç bir özelliği yoktu.Ona konuşma firsatı vermeme rağmen bunu değerlendirmemişti?İşte geçiyor,arabanın küçük ön tekerlekleri,üstündeki kitaplar,sonra arabayı iten elleri ve işte o kasar.Ellerinden ötesi diğer tarafa uçarak geçti.Çünkü nasıl olduysa,sağ ayağım arabayla onun arasına girivermişti.Araba ileri fırladı,devrilmedi ama,ancak G etiketli kitaplıkların oluşturduğu koridorun çıkışındaki masaya çarparak durabildi.Üstündeki kitaplar düştü,o da yere kapaklandı.Başını çevirdiğinde küçük bir şok yaşadım.Yüzü kan içindeydi.Herhalde burnunu çarpmıştı.Sesi duyanlar hemen yanımıza koştular.Koridoru iki taraftanda sardılar resmen.Sebep olduğum o kötü durumun içine hiç girmedim.Ona yardım etmeye çalışan insanarın arasından sıyrılıp kaçtım.Korkmadım diyemem gerçektende çok korkmuştum.Resmen sevdiğim çocuğa çelme takmıştım.Ve bunu bilerek yapmamda benim durumumun en kötü tarafıydı.Eğer sonucun bu kadar kanlı biteceğini bilseydim bunu asla yapmazdım.