Sonra her ne olduysa tekrar bayılmıştım galiba.Gözlerimi açtığımda odamdaydım.Emre de yatağın ucunda oturmuş beni bekliyordu.Hafif ayağımla onu dürttüm ve "emree çok mu üzüldün ölücem diye" bana doğru dönüp baktı ve"seni seviyorum asya"dedi.Tabiki bende onu sevdiğim için bende"Bende seni seviyorum emre"dedim."Asya öyle sevmek değil.Özür dilerim ama ben sana aşığım"ne sana aşığım mı dedi?
"Lütfen benden uzaklaşma"dedi ve odamdan çıktı.Galiba ağlamaya başlamıştı.Biri ağlayınca ben de ağladığım için ben de ağlamaya başlamıştım.Koşarak peşinden gittim ama çoktan evden çıkmıştı bile.Bende mecburen odama çıkıp uyunaya devam ettim.Napabilirim sonuçta evde kimse yoktu ve hâlâ çok yorgundum.
2 saat uyudum.Aslında daha fazla uyuyacaktım da telefon çalıyor ona uyandım.Emre arıyordu telefonu açtım ve.
Ben:Emre nerdesin eve gel hemen konuşalım.
O:Kusura bakmayın ben polisim emre beyi hastaneye kaldırdık araba kazası geçirdi ve durumu kritik.Hemen hastaneye gitmeniz gerekiyor.
Dedi.Cevap veremeden telefonu kapattım.Kelimler boğazım da düğümleniyordu sanki.Ağzımı açıyordum fakat konuşamıyordum.Hastaneye geldim.Şimdi ameliyathane katına doğru ilerliyorum.Karşıdan gelen doktora emrenin yerini sordum ve bana "üzgünüz ameliyathane katına değil morg katına gitmeniz gerekiyor.Başınız sağ olsun."
Koridorda hiç durmadan emre diye bağrınıyorum.Rahatsız olmaları umrumda bile değil.Bir tek kuzenim vardı.Onu da kaybetmiştim.Bu acıyı 2.ye yaşamak kötü.Ben 13 yaşındaykende musa diye bir kuzenimi kaybetmiştim emrenin abisiydi.Gerçekten kuzenlerimin hepsi gitmek zorundamı? Niye sevdiğim her kez beni bırakıp gidiyor?
Doktorun yardımıyla aşağı ki katta olan morga indim.Kapının önüne geldigimde derin bir nefes aldım ve yutkundum.Kapıyı açtım ve içeride beyazlar içinde yatan emreyi gördüm.Bi insana kefen bu kadar mı yakışır be? Ona sonsuza kadar sarılmak istesemde bu ona son sarılışımdı.Onu özlediğim zaman ise gidip o kara toprağa sarılıcaktım.Bunların hepsi benim suçum.Evden çıkmasına izin vermemem gerekirdi veya peşinden gitmeliydim.Biraz daha yaklaşıp yanağından öptüm.Son bir kez daha sarıldıktan sonra doktor beni dışarıya çıkarttı.Onu içerde bırakmak gerçekten çok kötü.Bana bunu nasıl yapar beni nasıl bırakır?
Hastanede bi lovabo bulup girdim.
Orda bulunan cama sabunluğu fırlattım ve kırılan cam parçalarından birini aldım.Önceden olduğu gibi bu seferde bacaklarıma yaralar açmaya başladım.Ama bu seferkiler baya bi derindi.Daha fazla ayakta duramayıp yere yığıldım.Gözlerim kapandı.En son hatırladığım bi kadın yanıma gelmişti ve yardım çağırmıştı.Sanırım artık yardım için çok geçti.
Medyadaki Emre

ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR ÜNİVERSİTELİ HİKAYESİ
Roman d'amourGİRİŞ Platformun üzerinde hareketsiz yatıyordu. Dehşete kapılmıştım.Ne yapacağımı bilmiyordum.Bütün bunların sorumlusu bendim.Yine de tek düşündüğüm bu işten paçayı nasıl sıyırabileceğimdi.