BİR ÜNİVERSİTELİ HİKAYESİ

Bölüm 18

Ayberk'in ağzından

Bu gün asya beni arayalı 3 gün oldu.Ama yanına gidemiyorum.Onun yanında olmamak gerçekten kötü.Uzun zamandan sonra değiştim.Kalbimde sadece asya var.Acaba onun kalbinde hala ben varmıyım? Onun yanına gidememin tek sebebi ailesi.Çünkü onlar bana asyanın öldüğünü söylemişlerdi.Sanırım asyanın başına daha fazla bela açmamam içindi.Asya'yı alıp Londra'ya taşınmayı düşünüyorum ve hem böylece beladan uzak olmuş oluruz.Ben aklıma koyduğum bir şeyi yaparım bu yüzden ilk uçakla asyayı almaya gidiyorum.

Uçağa bineli 4 saat oldu şimdi hava alanına iniş yapıyoruz.Uçak indikten sonra bir taksiye atlayıp asyayı tıktıkları şu hastaneye gittim.Şanslıyım ki ziyaret saatinde gitmiştim.İçeri girdiğim gibi köşede bir çocukla konuşan asyayı gördüm.O kadar neşeli gözüküyordu ki.Onları rahatsız etmeyip bir süre yerimde durup o gülüşünü izledim.Beni hala fark etmedi.İkiside arkasını döndüler gidiyorlar bu o kadar kötü ki.Ben de "Asya" diye seslendim arkasından ve yavaşça ona doğru yürümeye başladım.Arkasına döndü ve o mavi gözlerini bana çevirip "sevgilim" dedi.Onun sevgilim demesini çok özlemiştim ve bir an önce ona sarılmak istiyordum.Hızlı bir şekilde bana doğru koşmaya başladı ve boynuma sarıldı.Evet yine ağlıyor demek ki beni unutmamış benden vazgeçmemiş.Onun ağlamasına dayanamadığım için ben de ağladım.Şu an gözlerimin içine bakıyor ve bana mükemmel bir şekilde gülümseyip "seni seviyorum" diyor.Bu iki kelime kadar hiç bir şey beni mutlu edemez.

Asya'nın ağzından

Ayberk yanıma geldiği için o kadar mutluyum ki.Buğra için dediklerimin hepsi sanırım kalbimin bana bir oyunuydu.O oyun gerçekte kime aşık olduğumu gösterdi.Buğra ordamı diye bakmak için arkamı döndüm ama çoktan gitmişti.Ayberk bana neden beni öldü sandığını ve neden gelmediğini her şeyi anlattı.Biliyomusunuz buraya beni almaya gelmiş.Ve beraber londrada yaşayabileceğimizi söyledi.Tam da hayalimdeki gibi.Sevdiğim kişiyle birlikte londrada yaşamak benim küçüklüğümden beri tek hayalim.Peki ya ben burdan nasıl çıkıcam? Annemler ayberke benim öldüğümü söylediğine göre burdan çıkmama hiç izin vermezler."Sevgilim burdan nasıl çıkıcaz?" "Arka taraftaki duvardan atlaya biliriz belki ama ilk önce eşyalarını alalım"dedi ve eşyalarımı alıp duvarın oraya gittik.Şanslıyız ki duvar 2 metre falandı.ilk önce ayberk yukarıya çıktı sonra da beni yukarıya çekti ve duvardan atladık.

Bizim kaçtığımızı güvenlik görevlisi fark edince arkamızdan bağırmaya başladı biz de sadece hiç durmadan koşuyorduk.Arkama dönüp baktıgımda kimse yoktu.Arkama bakarken önümdeki taşı fark etmedim ve bi an da yere kapaklandım.Ayberk beni yerde fark edince ayağa kaldırdı ama ne yazık ki ayağımın üstüne basamıyordum."Ayberk acıyo" "Ne acıyor?" "Ne olabilir ayağım acıyor" "Tamam gel sırtıma alayım gel" ayberkin sırtına bindim.Daha sonra ana yol gibi bir yola çıktık ve yolun kenarına oturup taksi beklemeye başladık.Taksi geldi ve hava alanına gittik.Ve şu an uçaktayız.Bekle bizi Londra biz geliyoruzz.