BİR ÜNİVERSİTELİ HİKAYESİ

Bölüm 11

Mutsuz ve berbat bir sabaha tekrar uyanmıştım.2 ay onu görmeyip bi anda görmek gerçekten tuhaf olmuştu.Her kez kalbimin sesini dinlemem gerektiğini söylüyor.Fakat benim kalbim bi tek onun için attığından dolayı hep'bi şans daha ver' diyor.Ama ya şans verince aynıları olursa.Karanlık korkum ve hanisülasyonlarım tekrar başladı.Bu yüzden haftada 3 kez doktora gidiyorum.Sanki o beni karanlığın içinden çıkarmıştı ve korkmamıştım.Ama yine gitti ve beni o karanlığın içine hapsetti.Etrafımdakilere her ne kadar neşeli gibi gözükmeye çalışsamda aslında kendi içimde siyahım.Ege ve ayberkin sanki benzer bi özelliği vardı ama ne olduğunu hâlâ çözemedim.2 aydan beri ne zaman aşık olmaya çalışsam aklıma ayberkle geçirdiğim güzel ünler geliyor.Sanki ben onun için yaratılmışım gibi hissediyorum.Ayberkle bizim aşkımızın hep gerçek bir aşk olduğunu düşünüyordum ama malesef ki öyle değilmiş.Bu durum beni hayal kırıklılığına uğrattı.Ama ne olursa olsun onu hala çok seviyorum.Emre ayberk gittikten sonra bir an bile olsun yanımda ayrılmadı o benim için gerçek bir kardeş.

Sabaha kadar ayberkle  konuşup konuşmamayı düşündüm.Ama hiç değilse arkadaş olabilirdik dimi? Onu görememek kokusunu içime çekememek beni bitiriyor.En son bizde kaldığında montunu unutmuş.Ona geri vermicem çünkü her gece o monta sarılarak uyumak sakinleştiriyor.Eğer onu bi kızla görürsem gerçekten kendimi öldürebilirim.Sonra whatsapptan egeye mesaj attım.

Ben:Selam:)

o:Kimsin?

Ben:Asya numaramı kaydetmen için mesaj atmıştım.

O:ah saol asya ben de numaranı nasıl bulabileceğimi düşünüyordum.

Ben:Niye benim numaramı bulmak istiyorsunki?

O:Konuşmak istiyorum Asya..Bu gün saat 2 de kütüphanede buluşalım.

Ben:Tamam,orda olucam.

Konuşmamız aynen böyleydi acaba bana ne anlatıcaktı ki? Onla buluşmama daha 1 saat vardı.Ben de mutfağa inip guruldayan karnımı doyurdum.Nerdeyse 1 gündür hiç bir şey yemiyordum.Bilmiyorum ama boğazımda kalıyor sanki bütün yiyecekler.Saat 2 olmuştu kütüphanede oturmuş egenin gelmesini bekliyordum.Tam o sırada ege geldi."Seni rahatsız ettiğim için özür dilerim ama ayberk hakkında konuşmamız gerek." "ayberk?" dedim merakla.Ayberkle egenin ne alakası vardı ki?  "Asya ayberk benim kuzenim ve senin eski sevgilin olduğunu daha yeni öğrendim.Sen hala ayberkimi seviyorsun?" " Ne ben hayır yok öyle bir şey..." sözümü kesti ve "bak işte seviyosun.Sen onu burda severken o her gece başka kızla yatıyo onu sevmekten vazgeç artık." "Kusura bakma ama kimi sevip sevmiyeceğimi sana sorucak değilim." diyip ağlayarak kütüphaneden çıktım.Ne yani benim canımı yakmak için mi beni buraya çağırmıştı.Niye her kez benimle uğraşıyor?

Çimlere oturdum ve ağlamaya devam ettim.Gözyaşlarımı sildim ve ayağa kalkarken ayberk ve yanındaki kızı gördüm kızı öptü ve el sallayarak uzaklaştı.Ben de yerimden kalkamadan olduğum yere tekrar geri oturdum.Sanırım ben den vazgeçmişti.Şimdi ise vazgeçme sırası bendeydi.Bu berbat hayattan ondan vazgeçme sıram gelmişti.Eve gittiğimde şanslıyım ki evde kimse yoktu.Banyoya çıktım ve elime 1 kutu hap ve jileti aldım.Sanırım gitmem gerekiyordu her şeyden uzaklaşıp sonsuza kadar uyumam gerekiyordu.1 kutu hapın hepsini içtim ve daha sonra tekrar banyoya gittim ve elime jileti alıp bileklerime sırasıyla çizikler atmaya başladım.Canım o kadar yanıyorduki ama jiletten dolayı değil kalbimin acısından dolayı.Zorla telefonumu elime aldım ve Ayberke elvada mesajı attım.

Merhaba sevgilim.Bu benim sana son mesajım son sevgilim diyişim.Sana sarılıpta veda etmek isterdim ama bana o kadar çok yakınken bi o kadar da uzaktın.Şimdi gidiyorum daha önceden yapmam gereken şeyi yapıyorum.Sen her ne kadar benim canımı yaksanda ben seni çok sevicem sevgilim.Elveda.

Mesajı tam gönder tuşuna bastıktan sonra kendimden geçtim.Ve derin bir uykuya daldım.