Levent bxb

;6;

Sonunda aklıma bir şeyler geldi umarım bir daha tıkanmam berbat bir durum cidden. Umarım bölümü seversiniz. İyi okumalar.

Üstümü değişmiş sınıfa doğru gidiyordum. Matematik hocası zil çalar çalmaz sınıfın önünde olduğundan hızlı olmam gerekiyordu. Levent'i uyarmama rağmen işi olduğunu söyleyip gitmişti. Umarım hoca gelmeden sınıfa gelebilirdi.

Sınıfa girip sırama oturdum. Kafamı masaya yaslayıp gözlerimi kapattım. Levent'in karnımda gezen elinin ve endişeli bakışının gözümün önüne gelmesiyle yüzümü avuçlarımın arasına alıp sıvazladım. Kendime gelmem gerekiyordu. Kalbim yine hızlanmıştı. Sakinleşmeye çalışıyor ama sakinleşemiyordum. İyice kendime gelebilmek için kendi yanağımı hafifçe tokatladım. Levent her an gelebilirdi doğal davranmam lazımdı.

"Ergün ne yapıyorsun oğlum?" Matematik hocası sınıfa girmiş bana bakıyordu. Kendimi toparlayıp sesimi elimden geldiğince normal tutarak cevap verdim. "Hiçbir şey." Bir şey söylemeyip derse başlamasıyla derin bir nefes aldım.

Levent de ders başladıktan 1-2 dakika sonra sınıfa gelmişti. Bahanesi revire gitmek olduğundan hoca çok bir şey demeyip girmesine izin vermişti. Oturur oturmaz yanına sokuldum. Kolay kolay kendine bir şey olduğunu kabul etmeyen insanlardandı. Hastalıktan ölecek gibi olsa bile bir türlü hasta olduğunu ona kabullendiremezdiniz. Bu yüzden bir yerini ciddi bir şekilde incitmiş olmalıydı. Endişemi yüzüme yansıtmamaya çalışarak söze girdim. "Bir yerine bir şey mi oldu? Bana niye söylemedin?"

"Bana bir şey olmadı. Sana krem almaya gittim." "Ne?" "Karnındaki kızarıklık için krem aldım." Yüzümü tekrar ellerimin arasına gömdüm. Kafamı duvarlara vurmak istiyordum. Kızarıklık büyük bir şey bile değildi. Ona ağrımadığını söylemiştim ama o yine de beni düşünmüştü. Kalbim yine ritmini arttırmış düşüncelerim bulanıklaşmıştı. Beni bu kadar önemsemesinin sebebi arkadaş olmamızdı ama mantığım o anlık devre dışı kalmış mutluluk ağır basmıştı.

"Noldu? Karnın mı acıyor?" Kafayı yemek üzereydim. Kendimi sakinleştirip Levent'i endişelendirmeyi bırakmalıydım. "H-hayır her şey yolunda." Sesim biraz titrek çıkmıştı ama Levnt bir süre beni süzdükten sonra dersi dinlemeye dönmüştü.

Hayatımda ilk defa böyle hissediyordum. Kendimi kontrol altında tutmayı öğrenmem gerekiyordu. Böyle giderse ömrüm bir aydı. Saçma sapan duygularım yüzünden Levent'i kaybedemezdim.