The Bewitched Wolf

Chapter XXXVIII

Chapter 38

Mga Labi

“Hey, are you okay?”

She was startled when she felt a gentle tap on her shoulder. Napalingon siya sa gawi ni Wolfrik at halata agad ang pag-aalala sa mga mata nito.

“Y-yeah. Just.. uh, kinakabahan lang ako sa sayaw natin mamaya.” Nakangiting sagot niya rito.

“Wanna go for a swim?” nakangiting tanong naman nito sa kanya.

She bit her lip and nodded at him.

Iginiya siya nito sa malawak na karagatan malapit sa pinagdausan ng festival. Pagkarating doon ay walang ibang mga nilalang maliban sa kanilang dalawa. Parang mga batang nagtulakan sila at mabilis na hinubad ang mga suot nila.

Agad siyang tumakbo sa gitna ng dagat at tumatawang inimbita ito. Nasa paghuhubad pa rin kasi ito ng pantalon nito.

Nang tuluyan na itong mahubad lahat ng saplot nito ay agad na siya nitong sinamahan sa malamig na tubig ng karagatan.

“Grabe! Ang lamig!” nanginginig na niyakap siya nito ng makalapit sa kanya.

“What do you expect? It’s just three o’clock in the morning! The water must be freezing cold!” natatawang sagot niya rito.

She feels so carefree right now. Parang ang naganap na flashbacks sa kanya kanina ay sapat para ma-pacify siya na lahat ng binibigay na atensyon ni Wolfrik ay nararapat lamang sa kanya.

She sighed with contentment as they silently cherished the embrace that they’re sharing with each other. Nakatingala sila sa maliwanag na buwan ng may ngiti sa mga labi.

“Good morning everyone! This is the third entry for the poem recitation for this year’s Dancing Sun Festival. Let us all give it up for Ms. Flannery O’Connor!”

Masigabong palakpakan ang naririnig nila sa bahaging ito ng Centerior.

He’s a broken man

And I chose to fix him while enduring the pain

But like a broken glass,

No matter how plenty the love I pour upon him..

He can never be filled

Cause he’s a broken man

And all I can really do is to accept him,

Right after I do the fixing

 

“Ang lungkot naman nung tula niya.” Wolfrik commented after the recitation was finished. Napangiti siya sa naging komento nito.

“Miss O’Connor, ano po ang naging inspirasyon ninyo sa tulang ginawa ninyo?” ramdam ni Faye ang ngiti sa labi ng taong nagtanong niyon sa tinawag nitong Miss O’Connor.

“It’s based from my experience.” Simpleng sagot naman ang narinig nila.

“Mga kababayan, bago po tayo pumili ng mananalo para sa poem portion ng ating festival, we still have our one last entry.”

Maririnig ang ginawang pagpito ng mga tao sa bahagi ng stage kung saan ginaganap ang poem recital.

“Good morning everyone. My poem is entitled I want to say how proud I am of you. It’s a poem about addiction. Uh, here goes nothing.”

I want to say how proud I am of you

That you have broken free of your addiction

It’s something I didn’t know that I could do

Were I so sorely tried by your affliction

My years of growing up were on my own

As you were in the belly of your beast

The two of us indifferent and alone

Most in need of love while loving least

How sad! That you and I have lost those years:

I, of childhood, and you, of your only child,

But now’s the time for joy and not for tears

For you are well, and we are reconciled

Whatever life may bring or time may prove

Know that you will always have my love

 

“Thanks for that wonderful poem Mr. Gin. Hindi naman inaakalang ang mayabang na katulad mo ay kaya palang makapagsulat at makapagrecite ng isang napakagandang tula. Isang malaking bagsak para kay Mr. Gin!” the host leered with zest.

Matapos ang masigabong palakpakan ay tinawag na ang mga nanalo sa poem portion ng festival.

“Just a recap, third runner up is Mr. O’Connor, second runner up is Ms. Downey, and first runner up is Ms. Yuri. That leaves Mr. Gin as our overall champion!”

Nagmamadaling nagbihis silang dalawa ni Wolfrik para puntahan si Gin na siyang nanalo sa poem recital.

“Minahal din naman kita.” Napatigil sila ni Wolfrik sa pagtakbo ng maabutan nila sa may bukana ng stage sina Yuri at Gin.

“Sira ulo ka talaga! Isa kang demonyo! Sumusobra ka na!” umiiyak na sinusuntok ni Yuri ang dibdib ni Gin.

“Dahil sa obsession ko sa’yo, lahat ng lumalabas sa bibig ko ay nagmumukhang biro. Sa simula pa lang, lagot na ako sa’yo. Ipit na ipit.” Mahigpit na yakap ang sinusukli ni Gin sa patuloy na pagbayo ni Yuri sa dibdib nito hanggang sa natumba na ang dalawa.

Napahiga si Yuri sa ibabaw ni Gin habang nakaalalay ang kamay nito sa likod ni Yuri.

Nagkatinginan sila ni Wolfrik at sabay na napangiti. Well, anyone who can see both of them right now will easily figure out that the poems were for each other.

“Get a room, you guys!” nakangiting tukso ni Wolfrik sa dalawa. Baka kasi makalimot pa ang mga itong nasa gilid lamang sila ng stage at baka makagawa pa ng milagro.

Kinakabahan si Faye. Ilang oras na lang ay magaganap na ang sayaw ng mga nakatalaga para sa portion na iyon.

“Wanna rehearse for the last time?” nakangiting offer sa kanya ni Wolfrik.

And she gladly obliged. Napakagat-labing tinanggap niya ang nakalahad na kamay nito.

First step, hold each other’s hand. Then, they will pull away from each other a bit, extending their still clasped hands. Hihilahin siya nitong pabalik palapit sa katawan nito. And when their faces where inches apart, naghahabol na kapwa ang kanilang mga hininga.

Pareho silang nakatitig sa labi ng isa’t isa. Napalunok si Faye sa tindi ng nararamdaman niya ng mga sandaling ito. Walang anu-ano’y siya na mismo ang unang umangkin sa mga labi nito. Ilang sandali pa’y naglalagablab na ang mga halikan inaalay nila sa isa’t isa.

Mahigpit na siya ngayong nakakapit sa leeg ni Wolfrik habang nakaalalay ito sa likod niya. Mas lalo pang humigpit ang ginawang pagyapos nito ng nilaliman rin niya ang halik na iginagawad rito. At kapwa naghahabol na sila ng hininga ng maghiwalay ang mga labi nila.